De Engelse Guardian besteedt uitgebreid aandacht aan een revival van Limits to Growth door de de Australische wetenschapper Graham Turner.
De wereld is eindig
In 1972 publiceerde de Club van Rome het boek 'Limits to Growth'. Het boek voorspelde, op basis van onderzoek en modellen van wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technologie, de totale ineenstorting van 's werelds beschaving binnen honderd jaar. Het boek bood diverse scenario's om de ontwikkelingen op het gebied van de wereldeconomie, vervuiling, voedselvoorziening, bevolkingsgroei en grondstoffengebruik te monitoren. Het 'business as usual'-scenario, dat tot 'overshoot and collapse before 2070' leidde, werd door critici afgeserveerd als 'ultiem doemdenken' en misplaatst Malthusianisme.
Het 'business-as-usual' scenario blijkt realiteit
Graham Turner, werkzaam aan de Universiteit van Melbourne, nam de voorspellingen uit 'Limits to Growth' opnieuw onder de loep. Dat resulteerde in een paper met de titel Is Global Cllapse Imminent waarin hij de modellen en hun uitkomsten vergeleek met recente cijfers van o.a. de VN, Unesco, FAO, US national oceanic and atmospheric administration, statistische gegevens van BP en anderen. Zijn belangrijkste conclusie op basis van zijn jongere data: als de nieuwste feitelijke gegevens geplot worden in de 'business as usual'-scenario's, blijven ze verrassend dicht bij de toentertijd gedane voorspellingen (open het bronartikel voor grafieken over bevolking, economie en het milieu (grondstoffen en vervuiling).
Domino-effect
In Limits to Growth wordt voorspeld dat de onstilbare honger naar 'meer', in combinatie met de groeiende wereldbevolking, uiteindelijk steeds meer grondstoffen zal vergen. Daardoor worden die schaarser en duurder. De productie wordt dientengevolge ook steeds duurder, en zal uiteindelijk inzakken omdat de productie geen tred kan houden met de vraag en daardoor veel te duur wordt. Daardoor zakt de welvaart in. Dat zal al vanaf 2015 gebeuren, schrijft The Guardian. Als dan de vervuiling toeneemt en de productie van de landbouw afneemt, zal er minder geïnvesteerd kunnen worden in scholing en gezondheid. Daardoor zouden de sterftecijfer vanaf 2020 weer omhoog gaan. Daardoor zal de wereldbevolking in omvang gaan afnemen, met ongeveer een half miljard mensen per decennium, tot een nieuw evenwicht bereikt wordt waarin de leefomstandigheden vergelijkbaar zullen zijn met het begin van de 19e eeuw.
We moeten ons voorbereiden op een onzekere toekomst
Turners onderzoek claimt dat er maar weinig op wijst dat de Club van Rome er echt naast zat. In 1972 besloot De Club van Rome het rapport als volgt: Als de huidige groeitrends van de wereldbevolking, industrialisering, vervuiling, voedselproductie en uitputting van grondstoffen onveranderd doorgaan, zullen de grenzen aan de groei van deze planeet ergens in de komende honderd jaar bereikt worden. Het meest waarschijnlijke resultaat is een plotselinge en onbeheersbare terugval in bevolking en industriële capaciteit.
Fotocredits: No Limits, Ian Wilson
Dit artikel afdrukken
De wereld is eindig
In 1972 publiceerde de Club van Rome het boek 'Limits to Growth'. Het boek voorspelde, op basis van onderzoek en modellen van wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technologie, de totale ineenstorting van 's werelds beschaving binnen honderd jaar. Het boek bood diverse scenario's om de ontwikkelingen op het gebied van de wereldeconomie, vervuiling, voedselvoorziening, bevolkingsgroei en grondstoffengebruik te monitoren. Het 'business as usual'-scenario, dat tot 'overshoot and collapse before 2070' leidde, werd door critici afgeserveerd als 'ultiem doemdenken' en misplaatst Malthusianisme.
Het 'business-as-usual' scenario blijkt realiteit
Graham Turner, werkzaam aan de Universiteit van Melbourne, nam de voorspellingen uit 'Limits to Growth' opnieuw onder de loep. Dat resulteerde in een paper met de titel Is Global Cllapse Imminent waarin hij de modellen en hun uitkomsten vergeleek met recente cijfers van o.a. de VN, Unesco, FAO, US national oceanic and atmospheric administration, statistische gegevens van BP en anderen. Zijn belangrijkste conclusie op basis van zijn jongere data: als de nieuwste feitelijke gegevens geplot worden in de 'business as usual'-scenario's, blijven ze verrassend dicht bij de toentertijd gedane voorspellingen (open het bronartikel voor grafieken over bevolking, economie en het milieu (grondstoffen en vervuiling).
Domino-effect
In Limits to Growth wordt voorspeld dat de onstilbare honger naar 'meer', in combinatie met de groeiende wereldbevolking, uiteindelijk steeds meer grondstoffen zal vergen. Daardoor worden die schaarser en duurder. De productie wordt dientengevolge ook steeds duurder, en zal uiteindelijk inzakken omdat de productie geen tred kan houden met de vraag en daardoor veel te duur wordt. Daardoor zakt de welvaart in. Dat zal al vanaf 2015 gebeuren, schrijft The Guardian. Als dan de vervuiling toeneemt en de productie van de landbouw afneemt, zal er minder geïnvesteerd kunnen worden in scholing en gezondheid. Daardoor zouden de sterftecijfer vanaf 2020 weer omhoog gaan. Daardoor zal de wereldbevolking in omvang gaan afnemen, met ongeveer een half miljard mensen per decennium, tot een nieuw evenwicht bereikt wordt waarin de leefomstandigheden vergelijkbaar zullen zijn met het begin van de 19e eeuw.
We moeten ons voorbereiden op een onzekere toekomst
Turners onderzoek claimt dat er maar weinig op wijst dat de Club van Rome er echt naast zat. In 1972 besloot De Club van Rome het rapport als volgt: Als de huidige groeitrends van de wereldbevolking, industrialisering, vervuiling, voedselproductie en uitputting van grondstoffen onveranderd doorgaan, zullen de grenzen aan de groei van deze planeet ergens in de komende honderd jaar bereikt worden. Het meest waarschijnlijke resultaat is een plotselinge en onbeheersbare terugval in bevolking en industriële capaciteit.
Fotocredits: No Limits, Ian Wilson
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
stilte
Wel niks nieuws.
Dat de welvaart vanaf 2015 inzakt, ik zou het niet weten. Maar om de toenemende vervuiling (welke vervuiling) te koppelen aan de afname van de productie van de landbouw vanaf 2015 lijkt me wel erg onrealistisch. Ik zou het eerder koppelen aan de beschikbaarheid van fossiel en andere noodzakelijke grondstoffen. Afgelopen weekend vertelde mij een boer in Duitsland die met een geweldig grote landbouwmachine bezig was dat hij 1400 liter diesel per dag opstookte.
Ook snap ik niet waarom Tom zo stil is. Zijn ideale landbouwsysteem kan toch zonder input leveren wanneer de gangbare landbouw is weggevaagd?
Toch lijkt het mij vanwege Limits to Growth de invoering van gestaffelde brandstofprijzen voor alle sectoren noodzakelijk. Kunnen we hopelijk nog wat sturing aan het onvermijdelijke proces geven.
Hendrik, het feit dat je die boer uberhaupt te spreken kreeg geeft weer hoop. Blijkbaar had hij toch zin in een praatje na uren grondeloos en eenzaam rondploegen in een tractor van de Rabo. Wat een liefdeloze bende hebben we ervan gemaakt.
Hendrik, toename van vervuiling wordt niet gekoppeld aan een afname van de landbouw. Er wordt alleen gezegd dat toenemende vervuiling en afnemende landbouw ons steeds meer gaan kosten, naast andere oplopende kosten voor grondstoffen- en energiewinning, vergrijzing, (vervangings)investeringen in infrastructuur etc. Tainters verhaal van afnemende meeropbrengst bij toenemende complexiteit. Nou ja, daar weet jij meer van dan ik …
Inderdaad niets nieuws onder de zon, maar er wordt maar al te graag van weggekeken …
Voor regelmatige Foodloggers niets nieuws idd. Maar voor het overige blijft de houding toch eentje van: "We doen een plas en alles blijft zoals het was", ondanks Hendrik's herhaaldelijke hartekreet voor het opschroeven van fossiele brandstofprijzen. Ik kan de waarde van dit paper niet inschatten, maar de conclusies zijn tamelijk schokkend. En de Australiërs geven, in tegenstelling tot veel anderen, een tijdlijn. 2040 wordt genoemd. Voor wat het waard is. Maar maakt het iets uit als het twintig jaar later is? Het brengt in elk geval een zekere "urge" in de discussie. Melchert, hoe denk jij over die tijdlijn?