Levensmiddelenconcern Unilever verkoopt in de VS zijn merken Bertolli en Ragu aan de Japanse Mizkan Groep. Buiten de VS blijft Bertolli gewoon van Unilever. Mizkan legt ruim 1,5 miljard euro op tafel voor de transactie, waar ook twee fabrieken in de VS deel van uitmaken.
Unilever wil zich in de VS concentreren op 'enkele grote merken als Knorr en Hellmanns', citeert NOS. In 2011 verkocht Unilever al de Britse Ragu-poot.
Dit artikel afdrukken
Unilever wil zich in de VS concentreren op 'enkele grote merken als Knorr en Hellmanns', citeert NOS. In 2011 verkocht Unilever al de Britse Ragu-poot.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het is doodgewoon in de wereld van merken, maar het wil niet wennen.
Merken van producten zijn meer waard dan de producten zelf. En het doet er niet toe wie de producten maakt.
Bertolli is nep geworden. Als merk.
Er zijn honderden voorbeelden van merken die van het product zijn afgeweekt en ergens ander op geplakt zijn.
Mijn kleine verdriet: het roomijs van Hertog Jan. Merk bestaat nog, het ijs niet meer.
Goed. Bertolli is in de VS niet meer van Unilever.
In Europa nog wel. Maar waar staat het merk voor? Niks. Het is marketingklooien en klieren in onze hersens.
Wouter, 'Bertolli is nep geworden. Als merk.' Jij bedoelt dat het product nep is geworden ? Een paar maanden geleden was ik bij een Unilever presentatie. De vraag werd aan ongeveer 100 aanwezigen gesteld 'wie gelooft echt dat Bertolli door lieve, oudere, Italiaanse dames wordt gemaakt ?' Niemand stak zijn hand op. Daarop de vraag 'wie heeft er een Bertolli product in zijn keuken ?' Meer dan de helft stak zijn hand op.
Zo sterk is een merk. Dat je het koopt op de naam. Weet je veel waar het gemaakt wordt.
Het is goed mogelijk dat een product wat je kent en je vertrouwd voorkomt, heel ergens anders gemaakt gaat worden en toch zo blijft heten.
Bij merken van Unilever en andere groten is daar geen sprake van.
Knorr bijvoorbeeld. Toen Unilever het merk kocht, dat in soep en saus wereldberoemd was geworden, plakten de managers Knorr op alles wat los en vast zat.
Heinz kocht het wonderlijke sausje HP (House of Parlement) en sloot onmiddellijk de Engelse fabriek.
Het wordt nu in Elst gemaakt. Misschien wel volgens dezelfde receptuur, maar (1) hoe weet ik dat en (2) hoe weet ik of je aan gaat liggen klooien Heinz dat nu eigendom is van een investeringsmaatschappij die ook Burger King heeft?
Merkenhandel bevalt me niet.
Dat is toch wel - voor mij althans - een dilemma: enerzijds ga ik er van uit dat een eigenaar van een bekend en daardoor kostbaar merk zijn stinkende best doet om er voor te zorgen dat het imago van het merk niet aangetast wordt, anderzijds vind ik authentieke 'merkloze' producten leuk en/of interessant om te op te sporen en te proberen.
Zee, eet maar een ijsje waar Hertog op staat, kleinverpakking in de supermarkt, en je weet dat Unilever schijt heeft aan wat jij hoopt te kopen.
Ik hou van fabrikanten die geweldige producten maken. Niet van lui die hun fabriek opkopen en hem sluiten.