Deze week zei EU landbouwcommissaris Mariann Fischer Boel voor een conferentie in Brussel dat de Europese landbouwsector niet moet streven naar de laagste prijs, maar naar de beste kwaliteit. Daarnaast moet de sector ervoor zorgen dat ook die goed wordt gemarket, want anders blijf je er alsnog mee zitten.
Het is interessant om het verslag van Fischer Boel's tekst eens te lezen en te achterhalen wat kwaliteit nu precies voor haar inhoudt.
Ze ziet drie peilers. Het product moet beter zijn dan de bulk. Het moet goed in de markt worden gezet. Maar het moet ook gecertificeerd kunnen worden.
Met andere worden, de beste kwaliteit is een label dat je goed in de markt weet te zetten.
Een voorbeeld van zo'n is waarschijnlijk het Label Rouge, zoals dat in Frankrijk voor consumenten 'kwaliteit' betekent. Nieuwe vormen en productgroepen voor een dergelijk label zijn natuurlijk ook denkbaar. Denk bijv. aan een smaakkwaliteitslabel voor producten als k&k-maaltijden en afbakbrood.
Vraag: welke kwaliteitslabels hebben we in Nederland eigenlijk, cq. waarom kan ik ze zo snel niet bedenken?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Afgezien van de goedkeuring door de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen en de KEMA kan ik zo snel ook niets bedenken...
Ik vind het overigens en goed plan om echte kwaliteitsproducten een label te geven maar vraag me af of de Nederlandse consument wel zo in kwaliteit is geinteresseerd. Het aanbod in onze supermarkten is schraal vergeleken met Frankrijk en Belgie. Is dat een kwestie van vraag of van aanbod? Zijn wij bereid meer te betalen voor een kwaliteitsproduct? Ik persoonlijk wel maar vrees dat het niet zal aanslaan. In Frankrijk zie je in ieder supermarkt een uitstalling met regionale producten, wijnen die een medaille hebben gewonnen staan apart opgesteld. Zoiets heb ik hier nog nooit gezien. De Konmar zou toch een kwalitatief betere supermarkt dan de AH worden? Jammerlijk mislukt.
De vraag is natuurlijk wel wie het kwaliteitslabel gaat toekennen. Unilever of een anafhankelijk orgaan van gastronomen? Wat zijn de normen?
@Jurgen
Zomaar een observatie: In een Franse supermarkt zag ik drie verschillende courgettes: Gewone langwerpige, gele langwerpige en ronde. Verder verkochten ze er alle groente die wij hebben. daarbovenop ook nog rapen (Waarom eet Nederland dat toch niet? Het is mij een raadsel..), vier soorten pompoen (Muskaat, gewone, die kleine uchi kuri en butternut squash), snijbiet, pastinaak en aardperen.
Het was niet eens een speciale delicatesse afdeling of zo.
P,
Precies, waarom hebben wij een schraal aanbod in onze supermarkten? Is het onze Calvinistische achtergrond? Genieten is zonde? En belangrijker, is er nog wat aan te doen?
Het lijkt wel een vicieuse circel: De supermarkten leveren enkel groente die ook verkocht wordt. Na drie keer een kratje niet te hebben verkocht gaat het uit het assortiment. De klant leert tegenwoordig koken uit de Allerhande: Stampot broccoli met shoarmatreepjes, dus.
De ironie is dat het wel degelijk mogelijk is oude groentes via omwegen opnieuw in het assortiment te brengen mits de klant maar denkt dat het iets nieuws is. Laatst vroeg ik op de markt wat die bindsla kostte.
"Bindsla? Dat hebben we niet"
"Dat daar! Dat is bindsla."
"Nee hoor, dat is Little Gem sla"
(PS: Little Gem is een ras bindsla.)
Vooraleer je een kwaliteitslabel maakt, moet je akkoord gaan over wat kwaliteit is. Dit leidt al tot onmogelijke discussies, dus moet in de praktijk het label (de initiatiefnemer) zijn eigen spelregels opstellen. Een accrediterende en controlerende overheid kan dan, als objectieve buitenstaander, nagaan of het label wel zijn eigen standaards volgt.
Een label rouge is een voorbeeld van een goed label. het wekt vertrouwen en staat garant voor een product dat voldoet aan de algemene verwachtingen van de koper. Dat hangt af van geval tot geval.
bijvoorbeeld: Marennes-Oléron oesters worden in de categorie "fines de claire" voorzien van het label rouge wanneer ze groen zijn, iets wat niet altijd voorkomt bij fines, maar door liefhebbers gezocht wordt. De duurdere spéciales de claire, krijgen dan weer géén label.
Een Saint Légérkip heeft écht buitengelopen en niet (bij wijze van spreken) een met gras beplakte transportband als uitloop gekregen.
Het moeten keuzes deuidelijke keuzes zijn, soms eigenzinnige, maar wel keuzes waarop men kan vertrouwen.