Bleker refereert aan hoogleraar en NRC columniste Louise Fresco om zijn uitspraken te legitimeren. Onlangs verscheen een WUR-promotie waarin zij stelde dat plofkip wel duurzaam maar niet diervriendelijk is. De kersverse promovenda heet Sanne Dekker. De stelling dat plofkippen een onprettig leven hebben bewees ze niet in haar onderzoek. Ze beperkte haar onderzoek tot de duurzaamheid van plofkip.
Voor insiders is het geen nieuws. Diervriendelijke houderijvormen, en met name biologische, hebben lagere rendementen. Daarom noemen technisch georienteerde landbouwkenners het onduurzamer. Natuurbewuste landbouwkenners hebben een houding die lijkt op die van het publiek en stellen dat hogere rendementen van voedsel waar we sowieso minder van zouden moeten eten niet het juiste perspectief bieden.
Het is opvallend dat Blekers uitspraken komen kort na de recente Nieuwsuur-uitzending over de 'staatskolchoz', een voorgenomen grote kippenstal annex slachterij in Grubbenvorst. Die stal claimt grote diervriendelijkheid te combineren met een hoge mate van duurzaamheid. Er werd op Foodlog veel over gediscussieerd de afgelopen dagen. Dierwelzijnsactiviste Dafne Westerhof twitte 'Ik volg de discussie op Foodlog, die interessant is omdat er zoveel kanten aan zitten. Gek word je er van!'
Fotocredits: Guido van Nispen
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Hulde dat Bleker dit in alle openheid roept. Voor 98% van onze bevolking is dit namelijk wèl nieuws.
Dat is idd een superschok deze oneliner van Bleker.
Voor duurzaamheids adviseurs is deze oneliner natuurlijk ook enorm wereld nieuws.
Maar misschien dat Foodlog de referentie vergeten is van,
==> "Bleker refereert aan hoogleraar en NRC columniste Louise Fresco om zijn uitspraken te legitimeren."
Dus redactie Foodlog, aub, waar is de referentie naar de context en uitspraak van een lid van de Raad van Commissarissen van de Rabobank Nederland, Louise Fresco?
Hier de kamerbrief van 10-09-2012, Patrick.
In het "Nieuwsuur" draadje schreef ik over de "Anatomie van een verdorven dispuut" waar het discussies omtrent dierwelzijn betreft. De kop door de redactie is er een voorbeeld van: Ze gebruikt het woord "duurzaam" en gooit daarmee olie op het vuur. Het waren de referenties van Fresco en Bleker naar vooral milieuprestaties van verschillende veehouderij systemen. Vanuit de grondwet heeft leefmilieu het primaat over dierenwelzijn. Ik denk dat daarom technisch georienteerde landbouwkenners daar vanuit redeneren.
Ik GELOOF dat elke vorm van dierhouderij waar het vermoeden van gelijkwaardigheid tussen mens en dier heerst uiteindelijk duurzamer zal blijken te zijn dan veehouderijsystemen waar zo'n vermoeden niet uit blijkt. Duurzamer omdat het de maatschappij meer aanpassingsmogelijkheden en ontwikkelingsrichtingen zal kunnen geven vanuit dier- of biocentrische wereldbeelden ipv de huidige mens-centrische.
Zou het het verdorven dispuut de wereld uit helpen wanneer we net als onze grootste vleesafzetmarkt Duitsland nu eens snel de van Gent motie aan te nemen; naast verbetering leefmilieu ook dat van dierwelzijn in de grondwet?
Door die kippenkolchoz-lijn heen piept inmiddels het onderscheid tussen een humanistisch en een ecologistisch concept van duurzaamheid. Op Foodlog speelt die discussie al jaren. De maatschappij durfde die jaren niet aan omdat het voor het publiek shockerend is. Duurzaamheid moet 'gegeven' zijn en dat is hij niet. Duurzaamheid is afhankelijk van de perspectieven die we kiezen. En dat zullen we zelf moeten doen: of minder op ons zelf en meer op onze leefomgeving en alles wat daarin leeft gericht of wel volkomen op onszelf gericht. Minder op mensen gerichte keuzen zullen niet meevallen, gegeven onze enorme aantallen. Daarom is vanuit ethische rationaliteit de keuze voor een in hoge mate humanistische keuze het meest voor de hand liggend.
Toen Hans Blonk et al. met hun rapport over de verduurzaming van de voedselproductie kwamen - in opdracht van de overheid - speelden ze die keuze dan ook keurig terug aan de overheid (cq. aan ons, de maatschappij).
De overheid had die keuze het liefst niet willen maken en wilde het liefst dat die uit het rapport zou zijn gekomen. En nu doet Bleker het toch. Zoals hier wel bekend ben ik bepaald geen Bleker-fan, maar dit is toch wel even lef hebben. Hij zal iedereen over zich heen krijgen, want inderdaad: dit is nieuws dat niet verstaan wordt, terwijl het de essentie van het hele debat over duurzaamheid in zich draagt.
In Frankrijk - waar de staat in zowel zijn linkse als rechtse variant een nadrukkelijk humanistisch standpunt heeft - komt het debat op om ecologistischer te gaan denken. In L'Express van 13 juni jl. (p.99) stelde Pascal Picq (antropoloog, verbonden aan het prestigieuze Collège de France) het 'déni français' (de Franse ontkenning) aan de orde. Citaat uit het interview (ik vertaal even snel): 'In Frankrijk stellen we de mens in het middelpunt. We zijn niet bereid hem van zijn positie als 'een met de rede begaafd dier' bovenaan de rangorde naar beneden te laten komen. We willen niet toegeven dat er ook andere apen zijn die technieken hebben ontwikkeld die wijzen op cultuur." De laatste zin is opmerkelijk: ook voor Picq - een Fransman - gaat het niet om het conserveren van natuur, maar om het ontwikkelen ervan in het licht van een belang, want dat heeft een cultuur. Hij ziet dus een niet-humanistisch CULTUUR (geen Natuur - en dus ook geen Gaia-gedachte zoals in het Engelstalige denken in de vroege jaren '90 zichtbaar werd). Peter refereerde in het citaat van zichzelf aan But u. Boden. Die levensgevoelens komen inderdaad dichterbij als we de deur open zetten naar een non-humanistische basis voor 'duurzaamheid'. Dat moeten we ons terdege realiseren.
Dank Dick, #4geeft een goede draai naar een meer inspirerende discussie. Bij de afdeling van de Dierenbescherming waar ik een rol speel werkt de staande organisatie intensief samen met filosoof Govert Derix om beter te duiden wat we op de werkvloer en daarbuiten zien en voelen waar het de relatie mens/dier betreft; de dagelijkse dilemma's waarvanuit gehandeld moet worden, soms onder grote druk. Samenwerken met denkers vinden we belangrijk omdat we een Dierenbeschermingscentrum bouwen waar we rekening moeten houden met toekomstige mens/dier relaties die wij vanuit de dagdagelijkse praktijk nu nog niet KUNNEN duiden.