1 min
Wat in Europa niet mag, doet het Zwitserse voedingsconcern Nestlé in Afrika, Zuid-Amerika en Azië wel: suiker toevoegen aan baby- en peutervoeding. Dat schrijft The Guardian.
Volgens het Zwitserse onderzoeksorganisatie Public Eye wijken de producten die het grootste voedingsmiddelenbedrijf ter wereld naar landen in Afrika, Zuid-Amerika en Azië exporteert, sterk af van dezelfde producten op de Europese markt. Zo blijkt uit het onderzoek dat een babyproduct verkocht in Senegal en Zuid-Afrika 6 gram suiker per portie bevat, in India 2,7 gram en Nigeria 6,8 gram. Dezelfde producten zijn in Zwitserland suikervrij.
Voor veel onderzochte producten geldt dat het suikergehalte afhankelijk is van de markt waarin ze verkocht worden. Zelfs zuigelingenmelk zou niet altijd ontkomen aan toegevoegde sucrose of honing. In Europa zit er alleen suiker in ontbijtgranen voor oudere peuters. Dat roept vragen op, zeker ook omdat obesitas in lage- en middeninkomenslanden een groeiend probleem is.
De WHO beticht Nestlé van het hanteren van dubbele standaarden die niet kunnen worden gerechtvaardigd. Aan geen enkel product bedoeld voor kinderen onder de 3 jaar zou suiker toegevoegd mogen worden, vindt de WHO. Zo treedt al vroeg gewenning aan suiker op. Hoogleraar Karen Hofman noemt de dubbele standaarden zelfs een vorm van kolonisatie.
De WHO-richtlijnen zijn aanbevelingen die niet altijd overgenomen worden in nationale wetgeving. De Codex Alimentarius, de verzameling internationale normen die de veiligheid van voedingsmiddelen waarborgen, kan als leidraad dienen bij het maken van wetgeving.
Nestlé verdedigt zich door te wijzen op het feit dat zijn producten voldoen aan ‘lokale regelgeving en internationale normen’ en dat variaties afhankelijk zijn van regulering en beschikbaarheid van lokale ingrediënten. En dat het bedrijf over de hele linie wel degelijk aan verlaging van toegevoegde suikers werkt.
Public Eye beschuldigt Nestlé voorts van agressieve marketingmethoden om zijn merken Nido en Cerelac in lage- en middeninkomenslanden te promoten, ondanks de Internationale Code van de WHO die de commerciële promotie van dergelijke producten verbiedt.
Dit artikel afdrukken
Voor veel onderzochte producten geldt dat het suikergehalte afhankelijk is van de markt waarin ze verkocht worden. Zelfs zuigelingenmelk zou niet altijd ontkomen aan toegevoegde sucrose of honing. In Europa zit er alleen suiker in ontbijtgranen voor oudere peuters. Dat roept vragen op, zeker ook omdat obesitas in lage- en middeninkomenslanden een groeiend probleem is.
De WHO beticht Nestlé van het hanteren van dubbele standaarden die niet kunnen worden gerechtvaardigd. Aan geen enkel product bedoeld voor kinderen onder de 3 jaar zou suiker toegevoegd mogen worden, vindt de WHO. Zo treedt al vroeg gewenning aan suiker op. Hoogleraar Karen Hofman noemt de dubbele standaarden zelfs een vorm van kolonisatie.
De WHO-richtlijnen zijn aanbevelingen die niet altijd overgenomen worden in nationale wetgeving. De Codex Alimentarius, de verzameling internationale normen die de veiligheid van voedingsmiddelen waarborgen, kan als leidraad dienen bij het maken van wetgeving.
Nestlé verdedigt zich door te wijzen op het feit dat zijn producten voldoen aan ‘lokale regelgeving en internationale normen’ en dat variaties afhankelijk zijn van regulering en beschikbaarheid van lokale ingrediënten. En dat het bedrijf over de hele linie wel degelijk aan verlaging van toegevoegde suikers werkt.
Public Eye beschuldigt Nestlé voorts van agressieve marketingmethoden om zijn merken Nido en Cerelac in lage- en middeninkomenslanden te promoten, ondanks de Internationale Code van de WHO die de commerciële promotie van dergelijke producten verbiedt.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_1_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.JPG)
Het is waarschijnlijk te vergelijken met de 'dual quality'-affaires waar vooral een aantal Oost-Europese landen in de EU zich erg druk over maakten. Zij stelden vast dat in 'hun' vissticks meer paneer en minder vis zat en in 'hun' Nutella meer palmolie en minder (duurdere) kokosolie. Sinds 2019 zijn die praktijken binnen Europa strafbaar; voedselproducenten kunnen voor 'voedseldiscriminatie een boete van maximaal €10 miljoen of 4% van de jaaromzet krijgen voor de verkoop van ‘dual quality’ merkproducten.
Buiten Europa is het blijkbaar nog altijd gebruikelijk in schijnbaar identieke merkproducten in armere landen ingrediënten van mindere kwaliteit te stoppen; denk bijvoorbeeld aan goedkopere vetten, minder vlees of suiker en smaakstoffen in plaats van echt fruit. Dat noemden producenten in 2019 al aanpassingen "om redenen als lokale voorkeuren, beschikbare grondstoffen, nationale wetten en verschillen in strategieën op het gebied van gezondheid, voedzaamheid en duurzaamheid,” schreven we toen. Klinkt bekend, toch?
Voor zover ik het begrijp gaat het om toegevoegde suiker(variant) als los ingrediënt.
"Zo blijkt uit het onderzoek dat een babyproduct verkocht in Senegal en Zuid-Afrika 6 gram suiker per portie bevat, in India 2,7 gram en Nigeria 6,8 gram. Dezelfde producten zijn in Zwitserland suikervrij."
In onze zuigelingenmelk (AH huismerk) zit 7,3 gram suiker, evenals in moedermelk.
Uitgaande van lactose-arme poeders, moeten er weer (melk)suikers aan worden toegevoegd om in de buurt van 7 gram te komen.
Zonder suiker is nagenoeg zonde koolhydraten, Volgen de baby's in Zwitserland al een ketogeen dieet?