Robin van der Bles, masterstudent Management, Economics and Consumer Studies aan de Wageningen Universiteit, nam het op zich de financiële impact van zwerfafval op de veehouderij in kaart te brengen. Hij ging niet over één nacht ijs. Na een kwalitatief vooronderzoek, een literatuuronderzoek en toetsing van zijn onderzoeksopzet bij dierenartsen en veehouders, zette hij een online enquête uit waarop uiteindelijk 395 veehouders uit Nederland en Vlaanderen reageerden. Om een mogelijke bias te vermijden (veehouders die te maken hebben gehad met zwerfafval zullen eerder geneigd zijn mee te doen) deed hij ook nog een aanvullende referentiestudie bij 115 veehouders.
4.000 Nederlandse en 2.200 Vlaamse dode koeien
In totaal deden 250 veehouders uit Nederland en 145 uit Vlaanderen mee. Van hen heeft 60,4% van de Nederlandse respondenten en 68,3% van de Vlaamse respondenten de afgelopen 5 jaar minstens 1 dier met scherp-in gehad. De Nederlandse respondenten schatten dat in 73% van de gevallen zwerfafval de oorzaak van het scherp-in letsel is, de Vlaamse schatten dat dat in 79% van de gevallen speelt. Bij 34% van de Nederlandse respondenten is minstens 1 dier overleden, bij de Vlaamse deelnemers ligt dat op 49%.
In de referentiestudie - waarbij de deelnemers vooraf niet wisten dat de vragen over zwerfafval en scherp-in zouden gaan - gaven 48% van de Nederlandse respondenten en 57% van de Vlaamse aan dat ze de afgelopen 5 jaar minstens 1 dier met scherp-in gehad hebben.
Op grond van deze cijfers en "met de nodige statistische voorzichtigheid" komt Van der Bles vervolgens tot een schatting van tussen de 11.448 en 13.110 Nederlandse koeien die jaarlijks scherp-in letsel oplopen als gevolg van zwerfafval. Daarvan overlijden er tussen de 3.813 en 4.244. In Vlaanderen gaat het om 5.152-6.227 koeien met scherp-in letsel door zwerfafval, waarvan er tussen de 2.051 en 2.474 overlijden.
1Vandaag besteedde deze week aandacht aan het onderzoek van Van der Bles en het probleem van scherp-in letsel:
Economische kosten zwerfafval lopen in de miljoenen
'Als blikken konden doden', zoals het rapport heet, gaat nog een stap verder. In het rapport wordt een eerste, voorzichtige, schatting gemaakt van de economische kosten van het zwerfvuil voor de veehouderij. Van der Bles onderscheidt vier soorten kosten. De opruimkosten, voor de tijd die veehouders spenderen aan het schoonhouden van hun land en opruimen van het zwerfvuil. Dat komt - ik bespaar de lezer de sommen - neer op €5,7 à €8,6 miljoen in Nederland en €1,7 à €2,3 miljoen in Vlaanderen. Vervolgens de kosten van uitval (Nederland €2,9-3,2 miljoen, Vlaanderen €1,9-2,3 miljoen), van verminderde melkproductie (Nederland €0,9-3,2 miljoen, Vlaanderen €0,4-1,6 miljoen) en veterinaire behandelingskosten (Nederland €0,8-1,0 miljoen, Vlaanderen €0,5-0,6 miljoen).
Zwerfafval kost Nederlandse koeienboeren €16 miljoen aan economische kosten, Vlaamse €7 miljoenDat betekent dat de gemiddelde jaarlijkse economische kosten voor de veehouderijsector als gevolg van zwerfafval uitkomen op €10,3 à €16,0 miljoen in Nederland en €4,5 à €6,8 miljoen in Vlaanderen. Dat is, schrijft Van der Bles, een vooral 'wrange' constatering voor veehouders, "omdat zij hier nauwelijks zelf een rol in spelen. Veel leed had vermoedelijk voorkomen kunnen worden door meer maatschappelijke bekendheid over dit fenomeen, maar ook door interventie vanuit de overheid om de totale massa zwerfafval te verminderen."
Gewapend met deze kennis bereidt Recycling Netwerk Benelux zich voor op 15 maart. Op die datum bespreekt de Tweede Kamer in het Algemeen Overleg de thema’s circulaire economie, de strijd tegen zwerfvuil en de uitbreiding van statiegeld. "Zwerfafval veroorzaakt elke dag zieke koeien. Het leed dat blikjes veroorzaken bij koeien en de economische kost voor de veehouders, komen bovenop de hoge opruimkosten voor zwerfafval waar de Nederlandse gemeenten reeds mee geconfronteerd worden." Daarom vraagt het Recycling Netwerk vraagt de Tweede Kamer in maart zonder dralen voor de uitbreiding van statiegeld tot alle plastic flessen en blikjes te stemmen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Het rapport brengt in België zowel het Algemeen Boerensyndicaat (ABS) als de Boerenbond ertoe te pleiten voor statiegeld op blikjes en kleine flesjes. "De schade aan dieren, gewassen en machines groeit jaar na jaar", schrijft Vilt, en sensibiliseringscampagnes hebben te weinig effect omdat "de burger hervalt in oude, slechte gewoontes."
"Aan het zwerfvuilprobleem moet iets gebeuren. Een mentaliteitswijziging is nodig, de vraag is hoe je die kan bewerkstelligen. Hendrik Vandamme, voorzitter van het Algemeen Boerensyndicaat, krijgt het op zijn heupen van zwerfvuil omdat het probleem zich jaar in, jaar uit stelt en er zeker niet beter op wordt. “Straks zijn wij ook zelf weer uren druk aan het opruimen langs wegen en wandelpaden. Ieder blikje of flesje dat opgeraapt wordt, voorkomt immers veel miserie binnen de veestapel en bij geoogste producten die richting voederkuil of voedingsindustrie gaan,” klinkt het.
Omdat campagnes te weinig effect hebben, hebben zowel ABS als Boerenbond zich aangesloten bij de Statiegeldalliantie.
#5, De link naar het rapport openen lukt niet bij mij.
- tot 60% van de stukjes metaal? Ik denk dat de schijver van het rapport bedoeld dat als de koe eenmaal scherp in heeft en je schiet er dan een magneet in dat dan nog maar tot 60% van de stukjes metaal door de magneet gebonden kunnen worden omdat de stukjes inmiddels (te) vast zitten in weefsel of dat de maagmagneet niet meer in de buurt van het scherpe metaal deeltje kan komen. Ieder stukje metaal is immers magnetisch en wordt voor 100% aangetrokken.
- de metaaldetector op een hakselaar is primair ter preventie van defecten door metaaldelen aan de machine zelf. Deze zit gemonteerd net voor de invoer van het hakselgedeelte. De hakselaar zelf kan ook stukjes metaal uitwerpen, bijv. stukjes van de hakselmessen die afgebroken zijn door slijtage af aanraking met harde delen (stukje hout, steen).
- andere oogstmachines (hooi- en stropersen, opraapwagens) hebben geen metaaldetectie, stukjes draad, blik e.d komen gewoon in het voer.
- voerapparatuur zoals voermengwagens, laadapparatuur (loaders, voorladers) slijten ook en kunnen dan ook scherpe ijzerdeeltjes/rvsdeeltjes in het voer veroorzaken.
Naast aluminium is RVS (roest vrij staal) niet magnetisch.
Ik heb wel eens foto's gezien van maagmagneten die op het slachthuis uit koeienmagen kwamen, helemaal vol met ijzerstukjes, spijkers en noem maar op. Je zult maar koe zijn!
Maagmagneet kost ongeveer 1,50 E/st.
#2 Over maagmagneten meldt het rapport (pag. 47): "Een groot gedeelte van de veehouders behandelt het dier zelf. Een veehouder is wellicht niet in staat om een dier op een legale manier te laten inslapen, maar een veehouder is daarentegen prima in staat om een magneet in de maag te schieten of een pijnstiller toe te dienen. Vooral het inschieten van magneten blijkt een populaire behandelmethode. Koeien
krijgen dan een zogenaamde kooimagneet ingebracht in de maag (Zie ook figuur 10). Dit bestaat uit een magneetstick met daaromheen een plastic omhulsel, dat fungeert als kooi. Stukjes metaal worden “in de kooi” vastgehouden. Echter trekken de maagmagneten maar tot 60% van de stukjes metaal aan, aldus Bart Pardon van faculteit Diergeneeskunde in UGent (Schepens, 2018)."
Er zijn ook boeren en veeartsen die preventief maagmagneten inschieten. Die komen dan pas in het slachthuis weer aan het licht. Een andere optie is met magneten aan de hakselaar of een metaaldetector metaal uit het gras of de voermais vissen. Maar, zoals opgemerkt, de meeste blikjes zijn van aluminium en dan werken magneten niet.
Statiegeld, en niet zo weinig ook!
Liefst met terugwerkende kracht om mensen aan te zetten tot berm-jutten.
#1 Zie daar de oorzaak. Zo! Klaar! Ook weer opgelost. (En verder met lekker blikjes uit de auto gooien).