Tussen 2000 en 2012 is de productie van zeewier wereldwijd meer dan verdubbeld. De consumentenvraag groeit echter nog veel harder, en daarom moet er nog veel meer zeewier in aquacultuur geproduceerd worden, zegt dr. Prannie Rhatigan, volksgezondheidsexpert en auteur van de site (en kookboek) "The Irish Seaweed Kitchen"
Zeer gevarieerd
Eigenlijk mag je niet alle zeewier over één kam scheren. Het zijn 'in zee levende algen' die in allerlei verschijningsvormen voor komen: rode, groene of bruine wieren. Eén ding hebben ze gemeen: ze barsten van de vitaminen, mineralen en sporenelementen. Ook zitten ze vol antioxidanten. "De essentie van algen is dat ze smakelijk zijn. Van mild tot zelfs heet, van nootachtig tot de smaak van kip. Ze zijn heel divers. Ook kan het aandeel koolhydraten of eiwitten in zeewier enorm variëren: het eiwitniveau varieert van iets dat vergelijkbaar is met een graan en een plantaardig niveau tot dat van een sojaboon en dus dierlijk niveau", zegt Rhatigan.
'Jakkes-factor'
Maar om dit bijzondere voedingsmiddel duurzaam voor menselijke consumptie beschikbaar te krijgen, moet er fors geïnvesteerd worden in aquacultuur. Het is immers niet de bedoeling dat iedereen langs de kusten in het wild zeewier gaat lopen lukken. Die plantaardige aquacultuur ontwikkelt zich in hoog tempo: van de Aziatische zeewiertanks tot Canadese 'longlines' en Ierse zeewier-'opfokbedrijven'. Dat heeft een keerzijde: het aanbod riskeert sneller te groeien dan de vraag. Als dat gebeurt, daalt de prijs, failleren bedrijven en raken investeerders hun geld kwijt.
Zeewier is uitstekend en vermoedelijk in grote hoeveelheden te telen voedsel. De toekomst ervan wordt maar door één 'maar' beheerst: de 'jakkes'-factor. Om nu door te stoten, moet je je klantengroep snel kunnen vergroten. Het bredere publiek heeft niets met zeewier en vindt het 'jakkes'.
Toch gelooft ze dat met uitgangspunten als 'jong geleerd, oud gedaan' en een voorzichtige start met een mild-smakende alg die 'jakkes-factor' geen grote rol meer hoeft te spelen. "Zeewier is heel flexibel. Het kan een klein onderdeeltje zijn van een gerecht of het kan de hoofdrol spelen", besluit ze.
Fotocredits: 'low tide', Jenny Downing
Op 30 november krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Astrid, je hebt gelijk dat afwisseling de beste methode is om tekorten te vermijden. En, minstens zo belangrijk, om lekker te eten.
Maar wachten tot je klachten krijgt, vind ik persoonlijk ondoelmatig. Dat is een tactiek die ik wel bij de auto toepas. Nog nooit een grote of kleine beurt laten doen. Ik weet zelf wel wanneer er iets moeit gebeuren.
Vreemd genoeg wordt deze manier van doen over het algemeen als onverstandig gezien. Onverantwoordelijk zelfs. Terwijl de meningen over het laten prikken van de vitamine D-spiegel uiteenlopen van 'onzin' tot 'hypochondrie'.
Valt wel mee hoor Arjan, want ik eet ook eieren, cashewnoten, hazelnoten, aardbeien, banaan, appel, ananas, kokosnoot, mango, sla, ui en bonen en minstens 2x per week iets van vis. En wie weet in welke groente, fruit en notensoorten nog meer kleine hoeveelheden jodium zit wat ik ook nog in mijn menu heb. Dagelijks herbamare waarin kelp zit op de groente en het zal echt wel genoeg zijn voor mij met mijn eetwijze.
Wie klant wil worden en durft zou de dag eens zo kunnen beginnen:
Wakame is het makkelijkst en snelst. Trek eerst een paar gedroogde stengels p.p. in kleine stukjes. Eventuele te harde nerven niet gebruiken. Doe in pan en voeg water toe en kook 10-15 minuten.
Voeg dan flinke scheut gezeefde tomatensaus, scheutje Japanse sojasaus (of bruine rijst Miso), wat citroensap, scheutje olijfolie, maïskorrels, wat gemberpoeder, wat knoflookpoeder, paar theelepels oregano (beste antioxidant), en/of andere kruiden toe en evt. extra water als de soep te dik is. En verdomd: het is nog lekker ook.
PS Nooit de stengels eerst in zijn geheel koken zoals op de gebruiksaanwijzing staat. Dat ziet er onsmakelijk uit en eet ook niet lekker weg. Wakame is verkrijgbaar in natuurwinkels en kost zo rond de 6 euro voor 50 g en daar haal je 7-8 porties uit.
Astrid, ik heb een keer uitgerekend hoeveel gejodeerd zout je moet eten om de aanbevolen 150 microgram te halen en dat lag, als ik het mij goed herinner, tussen de 10 en 15 gram per dag.
Dan verdienen kelp, zeewier en zeevis toch de voorkeur.
Ik heb(nog)geen last met jodiumtekorten door geen brood meer te eten, ik gebruik nog steeds elke dag een beetje zout en op al mijn groente, in de soep, waar het maar op kan, gebruik ik herbamare waar kelp in zit. Ik ga in de loop der jaren wel zien of dat voldoende is, vooralsnog nergens last van wat symptomen betreft