1 min
Volgens de Europese Commissie is een wettelijke limiet op transvetten de beste manier om de gezondheid van Europese consumenten te beschermen.
Dat blijkt uit een deze week gepubliceerd rapport over transvetten in het voedsel en voedingspatroon van Europeanen.
Het Joint Research Centre van de EU baseert zich op literatuur- en data-onderzoek. Daarnaast heeft het nationale autoriteiten en relevante stakeholders geraadpleegd. Zo stelde de EC vast hoe het zit met de aanwezigheid van transvetten in het voedingspatroon van Europeanen en kwam de Commissie met een voorstel om de consumptie van transvetten verder terug te dringen.
Verkrijgbaarheid en consumptie
Uit een eerder JRC rapport, Trans fatty acids in Europe: where do we stand blijkt dat de meeste voedingsmiddelen in de EU minder dan 2 gram transvet per 100 gram vet bevatten. Dat is in lijn met de limiet die sommige EU lidstaten nu al hanteren. Uit het rapport blijkt echter ook dat er nog altijd voedingsmiddelen met meer transvetten verkrijgbaar zijn in een aantal lidstaten.
De gemiddelde inname van transvetten door Europese consumenten blijft onder de 1% van de dagelijkse energie-inname, constateert het rapport. Er zijn echter subgroepen aan te wijzen die deze aanbevolen maximum hoeveelheid overschrijden. Zij lopen dus het risico teveel transvetten binnen te krijgen, zolang deze op de interne markt te koop zijn en de Europese regelgeving niet in richtlijnen voor labeling voorziet.
Voorgestelde beleidsmaatregelen
Het rapport neemt drie beleidsopties onder de loep. De EU zou vermelding van transvetten op het etiket verplicht kunnen stellen. De huidige vermeldingen van transvetten op etiketten blijken moeilijk te begrijpen voor consumenten en maken het moeilijker gezonde keuzes te maken. Een andere optie is vrijwillige zelfregulering door de industrie om de hoeveelheid transvetten te beperken. De keerzijde daarvan is dat het er maar van afhangt hoeveel producenten mee doen en hoeveel producten er onder zouden vallen. De laatste optie is het wettelijk beperken van de hoeveelheid transvetten in voedingsmiddelen. Die maatregel lijkt in termen van volksgezondheid, consumentenbescherming en compatibiliteit met de gemeenschappelijke markt het meest effectief en het minst belastend voor voedingsproducenten.
De Europese Commissie start op korte termijn een publieke consultatie en verder onderzoek hoe de verplichtende maatregel ingevoerd zou kunnen worden.
Fotocredits: 'Trans Fats', Phlebotomy Tech
Dit artikel afdrukken
Het Joint Research Centre van de EU baseert zich op literatuur- en data-onderzoek. Daarnaast heeft het nationale autoriteiten en relevante stakeholders geraadpleegd. Zo stelde de EC vast hoe het zit met de aanwezigheid van transvetten in het voedingspatroon van Europeanen en kwam de Commissie met een voorstel om de consumptie van transvetten verder terug te dringen.
Verkrijgbaarheid en consumptie
Uit een eerder JRC rapport, Trans fatty acids in Europe: where do we stand blijkt dat de meeste voedingsmiddelen in de EU minder dan 2 gram transvet per 100 gram vet bevatten. Dat is in lijn met de limiet die sommige EU lidstaten nu al hanteren. Uit het rapport blijkt echter ook dat er nog altijd voedingsmiddelen met meer transvetten verkrijgbaar zijn in een aantal lidstaten.
De gemiddelde inname van transvetten door Europese consumenten blijft onder de 1% van de dagelijkse energie-inname, constateert het rapport. Er zijn echter subgroepen aan te wijzen die deze aanbevolen maximum hoeveelheid overschrijden. Zij lopen dus het risico teveel transvetten binnen te krijgen, zolang deze op de interne markt te koop zijn en de Europese regelgeving niet in richtlijnen voor labeling voorziet.
Voorgestelde beleidsmaatregelen
Het rapport neemt drie beleidsopties onder de loep. De EU zou vermelding van transvetten op het etiket verplicht kunnen stellen. De huidige vermeldingen van transvetten op etiketten blijken moeilijk te begrijpen voor consumenten en maken het moeilijker gezonde keuzes te maken. Een andere optie is vrijwillige zelfregulering door de industrie om de hoeveelheid transvetten te beperken. De keerzijde daarvan is dat het er maar van afhangt hoeveel producenten mee doen en hoeveel producten er onder zouden vallen. De laatste optie is het wettelijk beperken van de hoeveelheid transvetten in voedingsmiddelen. Die maatregel lijkt in termen van volksgezondheid, consumentenbescherming en compatibiliteit met de gemeenschappelijke markt het meest effectief en het minst belastend voor voedingsproducenten.
De Europese Commissie start op korte termijn een publieke consultatie en verder onderzoek hoe de verplichtende maatregel ingevoerd zou kunnen worden.
Fotocredits: 'Trans Fats', Phlebotomy Tech
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik leid uit de rapportage af dat de EC aanstuurt op een wettelijke limiet v.w.b. het gehalte transvetzuren in producten. Etikettering (al dan niet verplicht) vinden zij geen adequaat middel. Zie verder mijn reactie #4.
Dan zal AH het ondertussen aangepast hebben. Moet ook toegeven dat het enige tijd geleden is dat ik daar naar gekeken heb.
Wat kunnen we nu uit dit advies concluderen over de etikettering regels? Verplicht vermelden raden ze af, maar wat is de conclusie over facultatieve vermelding?
Klopt Dennis, en daarmee is de cirkel rond. Ik heb trouwens zojuist bij AH even gekeken, maar geen vermelding van transvetten op de chips gezien.
Dank Annie. Lid 7 van datzelfde artikel meldt e.a. over transvetten. Daaruit leidt ik af dat er na de totstandkoming van verordening 1169/2011 nog zal worden besloten over het al dan niet verplicht of vrijwillig vermelden van transvetten. Ik neem aan dat het rapport waar bovenstaande Foodlog stuk over gaat daar onderdeel van is. Benieuwd of dat tot aanvullende regelgeving leidt.
@Dennis #12: Dit kun je herleiden uit artikel 30 lid 1 en 2 van deze Verordening. Alles in lid 1 is verplicht en alles in lid 2 is facultatief. De rest is niet toegestaan, tenzij daarover een claim wordt gemaakt op de verpakking (maar dat gebeurt voor transvetzuren zelden).
In de Q&A bij deze Verordening wordt dit nog eens expliciet vermeld, zie vraag 3.13.