Edwin Vinke op het vismes is andere koek. Hij serveert vooral vis in zijn restaurant en is een bedreven visfileerder; hij laat het niet doen, hij doet het zelf.
Er zijn veel messen waarmee dat aardig goed gaat. Maar het moest beter kunnen. Vinke kwam in contact met Frau Herder te Solingen en samen ontwikkelden ze een mes dat in de wereld zijn weerga niet kent.
Een volkomen logisch verlengstuk van de hand van de mens die vissen in keurige filets wil snijden (in een sterreneethuis heeft nog nooit iemand op een graatje gebeten).
Aan het enigszins gebogen driehoekige mes is meer dan een jaar gesleuteld en in Zeeuws Vlaanderen testte Vinke telkens de prototypen die in Solingen werden gemaakt, met de hand. Hee, we kunnen het begrip ambachtelijk weer eens gebruiken. Een laatste verbetering, het lijkt een klein detail maar het blijkt het mes perfect te maken, is het topje. Dat was bij eerdere modellen een scherpe punt. Het is een ronde punt geworden, maar vlijmscherp. Het maakt, zegt Vinke, dat het mes het werk bijna vanzelf doet. Beetje bijsturen langs de graten is genoeg.
Wie Vinke met zijn nieuwe mes vissen ziet snijden en zelf thuis de vissen doet, gaat het mes op slag hevig begeren. Klein probleem. Het handgemaakte mes kost rond de 200 euro. Alleen als je weet dat het ook makkelijk tweehonderd jaar mee gaat, redeneer je in je hebzucht, dat het dus eigenlijk goedkoop is. Je koopt als het ware een erfstuk.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Meestal ook niet Wouter. Op een kookles afgelopen zondag middag bij Egon van Hoof, moesten we griet fileren en ook de huid eraf. Hij wilde dat graag, had er ook om kunnen blijven. Dan is een buigzaam mes wel prettig. Neemt niet weg dat het mes van Vinke er schitterend uitziet. Met graten e.d. in de pan voor een superbouillonnetje. Dat dan weer wel.
De huid er af halen, Jan Peter van Doorn? Niet doen!
Ik denk dat het vismes, juist door zijn ronde vlijmscherpe punt, goed onder een vissenhuid snijdt. Messen met een scherpe punt richten bij moeilijke snijderij onnodig vernielingen aan, vraag maar aan je internist.
Ik kon het niet zelf proberen tijdens de presentatie van het nieuwe vismes, een huid los snijden, kwam ook niet op het idee.
De enige vis waar ik voor bereiding de huid af haal is zeetong. En niet met een mes doe ik dat, maar met een tang. En die huid niet wegdoen. Wat een droom van een gelatineuze bouillon trek je er van in een oogwenk.
Nog een nagekomen vraag. Het mes lijkt weinig buigzaam. Gaat de huid ermee af halen ook goed?
#5 Marc.. 'Centraler in Holland ?' Oei....
Het is niet alleen het zitten op verse grondstoffen.
Het ook de 'ziel' van Zeeuws-Vlaanderen.
Vergeet niet dat de Westerschelde de waterscheiding is tussen het koude, gereformeerde zuunige Zeeland, het 'duurzame'Holland en anderzijds het Roomsere (Zeeuws-) Vlaanderen.
Zijn moeder nog garnalen zien pellen in een hoekje in het restaurant.
En de typerende 'sterren'-kak is hem en Blanche vreemd.
Wij passeerden er eens op de fiets in korte broek, bezweet en ik had weer een aanval van 'gezond' (appels en evergreens) en kon het niet nalaten toch eens buiten op de kaart te kijken.
'Wat vind je er van ?", vroeg Blanche die toevallig naar buiten kwam. 'Verleidelijk, maar zo ga ik niet naar binnen..'. Waar op dat moment 'schoon Bels volk' zat.
'Hoezo ?'
Het is niet meer van Evergreens gekomen.
Zijn koken is een meesterlijke creatie van eenvoud en eerlijkheid, en niet van neppe versierkunst.
Marc van der Lee, het vismes zal vermoedelijk binnenkort te koop zijn in kookwinkels van stand, maar ook in webshops. De Nederlandse importeur kan misschien aan adressen helpen:
Solinger.nl.
Het is trouwens voor de importeur ook zo nieuw dat het mes nog niet eens op de eigen website staat. Maar spoedig, hoor ik.