Columnist Jay Rainer bekent in The Guardian dat hij ooit heel boos werd omdat koks met producten uit de hele wereld kookten en hij van duurzaamheidsgoeroe Tim Lang had geleerd dat je op Foodmiles moest letten. Toen hij hoorde dat New Zeeland veel beter geschikt is voor de teelt van appels en lamsvleeswas hij voorgoed genezen. Nu weet hij dat dat Foodmiles een vals concept is. In een slachthuis leert hij de realiteit kennen. De dieren komen van dichtbij, maar hij moet moeite doen om niet onderuit te gaan. Enfin, het blijft een columnist.
Dit artikel afdrukken
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Mark, even het stuk nageslagen. Ben het met je eens. Volgens Jay Rayner is Carbon Footprint de juiste maat, moet je er naar kijken over hele productiecyclus, en dan doen food miles het niet. Hij vervang dus de 1-dimenionale maat Foodmiles door een andere, Carbon Foodprint. Kan ik me voorstellen. Maar dan voor alle producten de Carbon Footprint uitzoeken. Overigens meen ik me te herinneren dat er in adviezen voor off-season producten ook al eens een dergelijke analyse is gemaakt, over het onderscheid tussen west- en oost afrikaans sperziebonen, ACP vs. caribische bananen.
Floor, foodmiles als indicator voor duurzaamheid? Wanneer het in veel gevallen de waarheid zou kunnen duiden: akkoord. Dat is niet zo, dus is het geen goede parameter. Het voelt lekker (menselijke maat) en het verkoopt goed (lokale waar). Verder dan dat gaat het niet.
Foodmiles kun je zien als een afgeleide maat voor "gebruik van niet-hernieuwbare grondstoffen". Als je, door een product van ver te halen, minder fossiele energie verbruikt, minder fosfaat gebruikt, minder waterschaarste veroorzaakt, is het een goed idee. Ik kan me voorstellen dat het bepalen van de parameters waar je naar moet kijken een ingewikkelde zaak is, terwijl foodmiles daarvoor een goede eerste indicator zijn. Bij gebrek aan beter, toch nog maar even meenemen in je aankoopbesluit. En ondertussen zoeken naar een betere maat voor duurzaamheid, zou ik zeggen.
Hij heeft niettemin gelijk. De logica van 'dichtbij' is vaak schijn. Verschillen in klimaat zorgen ervoor dat bepaalde delen van de wereld beter of minder goed geschikt zijn voor de productie van bepaalde voeding. Foodmiles (tenzij we gaan vliegen met de boel) wegen daar niet tegenop.
Vanuit marketingperspectief is het een ander verhaal. Je hebt het gelijk snel aan je kant door te wijzen naar de producent in de buurt. Dat MOET wel goed en duurzaam zijn. Het is veel lastiger om Nieuwe Zeelands lam daar tegenover te positioneren.