1 min
Onderzoekers van de universiteit van Kansas stelden datagestuurd vast welk voedsel ’hyper-palatable’ (‘hyper-smakelijk’) mag heten. Ze ontdekten dat 62% van de in de VS verkochte levensmiddelen overeten stimuleert omdat ze te lekker zijn.
Hotdogs, brownies en pretzels bevatten eenduidig te identificeren combinaties van suiker, vet, zout en koolhydraten. Deze ingrediënten worden in zodanige combinaties gebruikt dat ze voor een optimale smakelijkheidservaring zorgen. Stoppen met eten is daarom moeilijk. Voor dit soort hyper-smakelijk, vaak ultra-processed, voedsel bestond nog geen wetenschappelijke definitie, aldus Tera Fazzino van de Kansas University.
Die definitie is er nu wel in de vorm van een aantal hyper-smakelijke samenstellingen van ingrediënten. Op basis van literatuuronderzoek identificeerden de onderzoekers drie clusters: combinaties waarvan (1) minstens 25% van de calorieën uit vet bestaan en zout 0,3% van het gewicht vormt (zoals hotdogs), (2) minstens 20% van de calorieën afkomstig zijn uit vet en 20% uit suikers (zoals brownies) en (3) minstens 40% van de calorieën uit koolhydraten en 0,2% van het gewicht uit zout bestaat (zoals pretzels). Er zijn volgens de onderzoekers dus drie hyper-smakelijke producttypen.
Het merendeel (70%) van die producten is hoog in vet en zout; 25% is hoog in vet en suiker en 16% hoog in koolhydraten en zout. Een kleine 10% van de producten is vermoedelijk extra aantrekkelijk omdat ze in meer dan één categorie tegelijk vallen. Opvallend is bovendien dat 49% van de producten dat met een label ‘zonder’, ‘verminderde’ of ‘laag in’ suiker, vet, zout of calorieën wordt aangeprezen hyper-smakelijk blijkt.
Het onderzoek is verschenen in het wetenschappelijke tijdschrift Obesity. De onderzoekers vinden dat ze een eerste stap hebben gezet om 'HPF's' (hypersmakelijke producten) in het dagelijkse aanbod te kunnen identificeren om daarmee de ergste 'dooreters' die schadelijk zijn voor de volksgezondheid eruit te vissen. Ze suggereren dat regulering van te vermijden voedsel op basis van hyper-smakelijkheid zou kunnen plaatsvinden.
Met andere woorden, 'veel te lekker' zou een criterium kunnen zijn voor een waarschuwend voedselkeuzelogo of zelfs het weren van bepaalde producten uit het aanbod. In Nederland wordt op dit moment overwogen de Nutri-Score in te voeren. Dat logo is gebaseerd op reductie van suiker, zout en vet en beloont de aanwezigheid van overige voedingsstoffen in industriële producten.
Dit artikel afdrukken
Die definitie is er nu wel in de vorm van een aantal hyper-smakelijke samenstellingen van ingrediënten. Op basis van literatuuronderzoek identificeerden de onderzoekers drie clusters: combinaties waarvan (1) minstens 25% van de calorieën uit vet bestaan en zout 0,3% van het gewicht vormt (zoals hotdogs), (2) minstens 20% van de calorieën afkomstig zijn uit vet en 20% uit suikers (zoals brownies) en (3) minstens 40% van de calorieën uit koolhydraten en 0,2% van het gewicht uit zout bestaat (zoals pretzels). Er zijn volgens de onderzoekers dus drie hyper-smakelijke producttypen.
Met andere woorden, 'veel te lekker' zou een criterium kunnen zijn voor een waarschuwend voedselkeuzelogo of zelfs het weren van bepaalde producten uit het aanbodMet die drieledige definitie in de hand, bekeek het team onderzoekers vervolgens de 7.757 voedingsmiddelen waaruit de Amerikaanse Food and Nutrient Database for Dietary Studies (FNDDS) bestaat. Bij elkaar opgeteld blijken de drie typen hyper-smakelijke producten goed te zijn voor 62% van het totale aanbod aan levensmiddelen in de Verenigde Staten.
Het merendeel (70%) van die producten is hoog in vet en zout; 25% is hoog in vet en suiker en 16% hoog in koolhydraten en zout. Een kleine 10% van de producten is vermoedelijk extra aantrekkelijk omdat ze in meer dan één categorie tegelijk vallen. Opvallend is bovendien dat 49% van de producten dat met een label ‘zonder’, ‘verminderde’ of ‘laag in’ suiker, vet, zout of calorieën wordt aangeprezen hyper-smakelijk blijkt.
Het onderzoek is verschenen in het wetenschappelijke tijdschrift Obesity. De onderzoekers vinden dat ze een eerste stap hebben gezet om 'HPF's' (hypersmakelijke producten) in het dagelijkse aanbod te kunnen identificeren om daarmee de ergste 'dooreters' die schadelijk zijn voor de volksgezondheid eruit te vissen. Ze suggereren dat regulering van te vermijden voedsel op basis van hyper-smakelijkheid zou kunnen plaatsvinden.
Met andere woorden, 'veel te lekker' zou een criterium kunnen zijn voor een waarschuwend voedselkeuzelogo of zelfs het weren van bepaalde producten uit het aanbod. In Nederland wordt op dit moment overwogen de Nutri-Score in te voeren. Dat logo is gebaseerd op reductie van suiker, zout en vet en beloont de aanwezigheid van overige voedingsstoffen in industriële producten.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Is kiezen voor hypersmakelijk een protest ?
Nergens buiten Nederlans kwam ik dat dwangmatig indelen van 'goed en kwaad', gezond en ongezond voedsel tegen zoals hier.
Ik heb hiet niet over kosher en halal. Ik heb het over gewone dagelijkse zaken.
Die trieste schijf van 5, is er het symptoom van, die twee zaken bewijst:-
1. Of in Nederland is vrijwel de hele bevolking onmachtig en ook nog te dom een keuzes te maken; ze dienen daarvoor aan de hand genomen te worden als kinderen, en naar stickertjes te kijken..
2. Of vanuit de vroegere soberheid van het protestantse 'keib Wein, Weib und Gesang', is de Nederlandse keuken ook zonder religie nog een kwestie van 'goed en kwaad', waar echter als reactie de vlucht in zelf koken met pure grondstoffen onmogelijk geworden is door de verloren band met natuur en agri, en men dan, als een vorm van protest, de aangeprate schuldgevoelens opzij schuift om nu verdorie eens 'zelf' te bepalen wat 'lekker' is !
Dus pizza's, snacks, brommermaaltijden en junkfood.
En raak je van de regen in de drup....
Een ontworsteling aan de betweters die, die zo graag oordelen en veroordelen en als het effe kan het zoveeltse 'gezondkokenboekje' publiceren..
Analoog aan de energie-transitie hoort binnen het totale ecologisch/economisch-transitieplaatje ook een voedingtransitie.
En dan bedoel ik niet maden en wormen omde wereld te redden.
Zeker 60-70 procent van de voedsingwaren (vast en vloeibaar) kan nu al op de schop in de supermarkten. Ordinaire overconsumptie.
Je hebt gelijk Jos, dat van die kaas is van een paar jaar geleden, ik heb het veranderd. Overigens is dat niet lang geleden, maar voor de nieuwe schijf van vijf van 2016. Wat "moeten" betreft, dat woord kun je ook cynisch gebruiken, ik heb niet de illusie dat het Voedingscentrum mij zaken kan verbieden.
Jos, het Voedingscentrum verbiedt niets. Het raadt aan en af, en ziemaar wat je ermee doet. En dat je van het Voedingscentrum kaas "moet" eten? Ook daar is het lang geleden dat kaas als gezond gold.
Oei Carolien, ik vrees dat we dan een heleboel eetgeneugten moeten laten staan, dat is ook veel beter voor ons. Maar ik vraag me wel af of ik dat mezelf ga aandoen. Misschien is het die paar jaar minder wel waard om 75 jaar te genieten? Weet je, iedereen heeft daar zo zijn eigen criteria voor. De een vindt een paar biertjes meer of minder geen punt, de ander steekt een sigaret op terwijl hij ook wel weet dat dat niet gezond is. Weer een ander zweert bij een joint, of een treetje Red Bull. Allemaal gesjoemel natuurlijk. Nu vind ik een lekkere handgemaakte Hausmacher leverworst iets om flink van door te eten, ik durf wel van verslaving te spreken. Maar het Voedingscentrum zegt dat dat niet meer mag. Tegelijkertijd zei hetzelfde Voedingscentrum nog maar enkele jaren geleden dat we meer kaas moesten gaan eten, terwijl ik nou juist heb geleerd dat er in kaas heel veel zout en verzadigd vet zit, al zou ik het nooit sjoemelvoedsel noemen, terwijl ook kaas dan weer wel flink verslavend kan zijn. Lastig, zo'n sjoemelvoedseldefinitie. Ik loop ook een straatje om voor echt goed Italiaans ijs, of een heerlijke Milanese salami. Gunst, wat kan ik genieten van eersteklas chocola, liefst met zo'n glaasje Sauternes of Monbazillac erbij. Allemaal sjoemel, verslavend, niet goed voor me. Is dat zo? Ik weet het niet, we worden steeds ouder, en toch zitten we onszelf elke dag aan te tonen dat we het niet goed doen. Jammer is dat. Ik geniet van eten, van het feit dat we voldoende kunnen eten van wat we zelf willen eten. Ik realiseer me vrijwel elke dag dat dat niet vanzelfsprekend is. En ik vind het nogal aanmatigend om die miljoenen mensen die werkzaam zijn in de diverse voedselindustrieën op de wereld te beschuldigen van het maken van sjoemelvoedsel. Want, Carolien, sjoemelen houdt een beetje voorbedachte rade in, gespuis die de kluit belazert. Maar die Franse patissier met zo'n overheerlijke frambozentaart vind ik echt niet sjoemelen hoor, highly processed, maar ik wil het voor geen goud missen. Of denk je dat de grote QSR's in de wereld complotten smeden om ons aan hun burgers en nuggets te verslaven? Ze willen wel zoveel mogelijk verkopen, en laten wij nou gek zijn op dat spul en de hele dag de deur plat lopen in honderdduizenden restaurants wereldwijd. Slecht? Het zal wel, maar in Amerika eten ze dat spul al een halve eeuw en ging de life expectancy van 68 in 1950 naar bijna 80 nu. Komt door heel veel meer dan alleen maar eten, maar toch. "We vreten ons dood aan al die troep!" hoor ik dan wel eens. O ja? Ik kan het begrip sjoemelvoedsel niet plaatsen, begrijp geen ene moer van de discussie over hoe slecht ons voedsel wel niet is. Ik heb het al vaker gezegd hier, als voedsel zoveel te maken heeft met je gezondheid, dan is voedsel nog nooit zo gezond geweest als nu. En dat we ons niet kunnen beheersen met al die overdaad om ons heen, tja, dat is weer een heel ander verhaal.
Ik ga langzamerhand maar weer eens denken aan een mosterdsoepje van een bekend groot Nederlands merk (sorry, sorry, ik vind dat nu eenmaal lekker), koffie met zo'n chocoladebal van een bekend Zwitsers merk, een stukje kaas en een glaasje wijn. Of het gewoonte is of verslaving weet ik niet, maar lekker is het wel en ik ga daar dan ook maar niet mee stoppen. Ook al weet ik ook wel dat ik beter op een blaadje sla en een ei kan gaan zitten kauwen. Dan toch maar liever een pot pindakaas met van die stukjes noot, of de hagelslag van de firma V., of een pot jam van Baxter, of, of, of.......
Ja, voor een deel eens. Maar het lijkt me toch dat de meeste marketingbedrijven handelen in opdracht van een firma, een industrie dus.