Unilever zet margarine-offensief in

Het is naar mij mening een vorm van conditionering. We weten niet anders dan dat als er een broodje op ons bord ligt, en wat op gesmeerd moet worden.


De Russische fysioloog Ivan P. Pavlov deed er onderzoek naar.
Bekend is zijn experiment met de bel. Iedere keer als hij zijn proefdier voedsel gaf, liet hij enkele seconden daarvoor een bel afgaan. Aanvankelijk was de bel een neutrale stimulus dat geen enkel effect teweeg bracht op de speekselproductie van de hond. De bel had namelijk niets met voedsel te maken, het was een willekeurig geluid. Doch nadat hij een aantal keren de bel had laten rinkelen voordat hij het voedsel aan de hond gaf, begon het dier al speeksel af te scheiden als hij de bel hoorde. De bel was het sein geworden dat er eten in aantocht was. De bel noemde Pavolv een geconditioneerde stimulus en de speekselafscheiding als reactie daarop noemde hij geconditioneerde respons. bron.


Vanuit mijn psychologie interesse vind ik zoiets zeer interessante materie.
Want hoe ver gaat zoiets.

Michel, ik wel. Wij eten brood met iets erop. Anderen nemen een opvouwbare pannenkoek om er iets in te rollen. Italianen en Turken bakken er een gerecht op. Afrikanen nemen een soort wrap om met hun vingers iets uit een grote pan te pakken. Fransen gebruiken brood in plaats van een mes (nee, niet om te snijden, maar wel om te schuiven). Chinezen gebruiken rijst om de saus van de gerechten die ze eten mee op te deppen.
Boter is wat niet te verspillen saus is voor Chinezen. Er moet iets smeren.

Op diverse sites kom ik discussies tegen rondom het wel of niet gezond zijn van boter, en de bijbehorende claims van diverse fabrikanten. Maar.... heeft ooit iemand zich afgevraagd waarom je eigenlijk boter op je brood smeert? Ik wel! Mijn plakje ham en/of kaas blijkt ook zonder boter op mijn brood te blijven zitten. Al is boter als een soort van lijm voor hagelslag natuurlijk wel bijzonder praktisch.

Het hevige Becel-offensief was me reeds opgevallen.
Je wordt doodgegooid met die slijmerige spotjes vol geraffineerde suggestieve plaatjes en bijpassend achtergrondmuziekje: "voor het hart waar je van houdt". Arghhhh!


Wie zou het zijn man of je kleinkinderen aan durven doen dat vitaliserende levensverlengende nutriceutical niet te nemen? Je zou met een hartverscheurend schuldgevoel achterblijven als-ie jaren te vroeg zou sneven!

Je moet als Becel mensen ook aardig gek zien te maken om hen zo'n 3maal de prijs van roomboter uit de zak te kloppen voor een smeerseltje er na 50 jaar nog steeds niet in slaagde iets aantoonbaar goeds voor hart en vaten te doen, anders dan de Hartstichting te sponsoren.


De reclamecommissie maakte in 2011 nog korte metten met de kreet:
“Becel. Al 50 jaar goed voor hart en bloedvaten”:
""
4) Gelet op het vorenstaande acht de Commissie de onder meer in een radiocommercial voor Becel gebezigde slogan “Becel. Al 50 jaar goed voor hart en bloedvaten” te absoluut.

Nu de klacht reeds op deze grond zal worden toegewezen, kan in het midden blijven of een disbalans tussen de hoeveelheid alfa-linoleenzuur (omega 3) en linolzuur (omega 6) in Becel een ongunstig effect heeft op de gezondheid, temeer nu daarover kennelijk in medisch-wetenschappelijke kringen verschil van inzicht bestaat.
""