2 min
In plaats van een eigen app te maken, kan de overheid beter helpen de informatie boven tafel te krijgen om bestaande apps te vullen. Met alle plussen en minnen, betoogt Gustaaf Haan, wetenschappelijk directeur van Questionmark, die al zo'n app uitbrengt.
Staatssecretaris Van Dam lanceerde vorige week een plan om de herkomst van ons voedsel transparanter te maken. Consumenten moeten via een app direct kunnen zien waar hun eten vandaan komt. Een goed streven, maar de uitwerking bepaalt het succes.
Krijgen we straks informatie óver de voedingsindustrie, of alleen informatie ván de voedingsindustrie?
Transparantie-apps
Etiketten in de supermarkt vertellen nauwelijks waar een product vandaan komt of hoe het gemaakt is. Wie heeft uw banaan geplukt en hoe is die plukker behandeld? Wat heeft het varken in uw frikandel eigenlijk zélf gegeten? Zelfs voor wie moeite doet om geen ongezonde, onduurzame producten te kopen, is het moeilijk te bepalen wat door de beugel kan en wat niet. Er is daarom al een handvol transparantie-apps, waaronder de app van stichting Questionmark, die supermarktproducten beoordeelt op duurzaamheid en gezondheid.
Dat de overheid deze ontwikkeling nu wil steunen is goed nieuws. Organisaties als Questionmark, die opgericht zijn om consumenten te informeren, zijn in praktijk onevenredig veel tijd kwijt aan het bij elkaar sprokkelen en verifiëren van informatie over producenten en supermarkten.
Veel bedrijven werken graag mee, andere zijn huiverig voor transparantie. Die twee groep bepaalt liever zelf wat de consument mag weten: de pluspunten wel, de minpunten niet. Boven het winkelschap hangt dan een zonnige foto van de boer die de spruitjes of de melk heeft geleverd. Marketeers noemen dat 'storytelling'. Storytelling is iets anders dan transparantie. Voor transparantie moet ook bekend zijn welke pesticiden er op de spruitjes zijn gebruikt, en of de koeien met antibiotica zijn behandeld. En iemand moet aan de consument kunnen uitleggen wat die plussen én minnen betekenen.
En daar schuilt ook de uitdaging voor het plan van Martijn van Dam. Want in de aankondiging gaf de Staatssecretaris aan dit project te willen uitvoeren 'met de industrie’. Die zou, via een branchevereniging, zelf een app lanceren die transparantie moet brengen. Gelukkig zijn er veel bedrijven die niks te verbergen hebben en graag laten zien waar hun producten vandaan komen. Maar de consument heeft er juist baat bij om ook het verhaal achter die ándere bedrijven te horen.
Risico
Het risico is dat dit goede plan dezelfde uitwerking krijgt als ‘het vinkje’, ook een samenwerking van overheid en bedrijfsleven: gezonde producten krijgen een stempel van goedkeuring, maar op ongezonde producten staat niks. Zo gaat de belangrijkste boodschap - wat je níet moet kopen - verloren.
Als we vlees willen keuren, moeten we niet alleen afgaan op wat de slager vertelt. Wat we nodig hebben is een databank waarin de beschikbare informatie over samenstelling, herkomst en certificering van producten openbaar toegankelijk is. Als ruwe data, niet bewerkt of gefilterd door belanghebbenden. Voor zo'n databank is de overheid de aangewezen initiator. Onafhankelijke partijen kunnen daarmee consumenten sneller en accurater helpen bij bewust boodschappen doen: de app speciaal voor mensen met een glutendieet, de journalist die wil weten hoeveel 'streekproducten' werkelijke uit de streek komen en ook de supermarkt die foto's van lachende boeren wil laten zien.
Als Van Dam voor transparantie wil zorgen, betrekt hij in zijn plan zeker de voedingsindustrie, maar geeft hij journalisten, NGO’s, keurmerken en het maatschappelijk middenveld een even grote rol. De herkomst van ons voedsel moet openbaar opvraagbaar zijn. Alleen dan kan de Nederlander écht zien wat hij eet.
Fotocredits: Questionmark
Dit artikel afdrukken
Krijgen we straks informatie óver de voedingsindustrie, of alleen informatie ván de voedingsindustrie?
Transparantie-apps
Etiketten in de supermarkt vertellen nauwelijks waar een product vandaan komt of hoe het gemaakt is. Wie heeft uw banaan geplukt en hoe is die plukker behandeld? Wat heeft het varken in uw frikandel eigenlijk zélf gegeten? Zelfs voor wie moeite doet om geen ongezonde, onduurzame producten te kopen, is het moeilijk te bepalen wat door de beugel kan en wat niet. Er is daarom al een handvol transparantie-apps, waaronder de app van stichting Questionmark, die supermarktproducten beoordeelt op duurzaamheid en gezondheid.
Dat de overheid deze ontwikkeling nu wil steunen is goed nieuws. Organisaties als Questionmark, die opgericht zijn om consumenten te informeren, zijn in praktijk onevenredig veel tijd kwijt aan het bij elkaar sprokkelen en verifiëren van informatie over producenten en supermarkten.
Storytelling is iets anders dan transparantie. Voor transparantie moet ook bekend zijn welke pesticiden er op de spruitjes zijn gebruikt, en of de koeien met antibiotica zijn behandeld. En iemand moet aan de consument kunnen uitleggen wat die plussen én minnen betekenenPlussen én minnen
Veel bedrijven werken graag mee, andere zijn huiverig voor transparantie. Die twee groep bepaalt liever zelf wat de consument mag weten: de pluspunten wel, de minpunten niet. Boven het winkelschap hangt dan een zonnige foto van de boer die de spruitjes of de melk heeft geleverd. Marketeers noemen dat 'storytelling'. Storytelling is iets anders dan transparantie. Voor transparantie moet ook bekend zijn welke pesticiden er op de spruitjes zijn gebruikt, en of de koeien met antibiotica zijn behandeld. En iemand moet aan de consument kunnen uitleggen wat die plussen én minnen betekenen.
En daar schuilt ook de uitdaging voor het plan van Martijn van Dam. Want in de aankondiging gaf de Staatssecretaris aan dit project te willen uitvoeren 'met de industrie’. Die zou, via een branchevereniging, zelf een app lanceren die transparantie moet brengen. Gelukkig zijn er veel bedrijven die niks te verbergen hebben en graag laten zien waar hun producten vandaan komen. Maar de consument heeft er juist baat bij om ook het verhaal achter die ándere bedrijven te horen.
Risico
Het risico is dat dit goede plan dezelfde uitwerking krijgt als ‘het vinkje’, ook een samenwerking van overheid en bedrijfsleven: gezonde producten krijgen een stempel van goedkeuring, maar op ongezonde producten staat niks. Zo gaat de belangrijkste boodschap - wat je níet moet kopen - verloren.
Wat we nodig hebben is een databank waarin de beschikbare informatie over samenstelling, herkomst en certificering van producten openbaar toegankelijk isDatabank
Als we vlees willen keuren, moeten we niet alleen afgaan op wat de slager vertelt. Wat we nodig hebben is een databank waarin de beschikbare informatie over samenstelling, herkomst en certificering van producten openbaar toegankelijk is. Als ruwe data, niet bewerkt of gefilterd door belanghebbenden. Voor zo'n databank is de overheid de aangewezen initiator. Onafhankelijke partijen kunnen daarmee consumenten sneller en accurater helpen bij bewust boodschappen doen: de app speciaal voor mensen met een glutendieet, de journalist die wil weten hoeveel 'streekproducten' werkelijke uit de streek komen en ook de supermarkt die foto's van lachende boeren wil laten zien.
Als Van Dam voor transparantie wil zorgen, betrekt hij in zijn plan zeker de voedingsindustrie, maar geeft hij journalisten, NGO’s, keurmerken en het maatschappelijk middenveld een even grote rol. De herkomst van ons voedsel moet openbaar opvraagbaar zijn. Alleen dan kan de Nederlander écht zien wat hij eet.
Fotocredits: Questionmark
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Marc#109
Mee eens. En pluriformiteit lijkt soms wel een vies woord in food discussies. ‘Ist und soll’ tirannie, en politieke correctheid ten aanzien van duurzaamheid en dierenliefde domineren in de food sector, anders ben je ‘fout’.
Opvallend is dat on andere marktsegmenten, men zich daar vrijwel niets van aantrekt.
Ik krijg het gevoel dat de voedingssector oneigenlijk zwaar geclaimd wordt ‘om de wereld te redden’. Toch zit er in de miljoenen high cube containers die Rotterdam en Antwerpen aandoen uit China, India, Z. korea en Japan geen voedsel maar hoofdzakelijk consumenten junk. Hoor daar niemand over, en er daar zit werkelijk vrijwel niets duurzaams en groens bij..
Foodlog is relatief nuchter, en staat open voor pluriform ideengoed. Journalistiek integer. Alhoewel ik wel eens het idee heb in een schiettent te staan. Maar soms ook laat ik de loop zakken uit respect en leer ik nieuwe zaken.
Renee# 108
Zou het kunnen Renée, dat de drift, vooral in Holland om alles en allen te etiketteren op basis van ‘vergelijkende scores’ van Gutmensch tot ‘ik kies bewust’ dus ‘jij bent een sukkel’, en blauwe en groene vinkjes juist een van de oorzaken is van te weinig transparantie.
Als er maar een etiket op zit en er hangt een label aan dat vertrouwen moet geven (?), dan hoeft de domme consument niet langer te lijden aan jouw keuze-stress, en kan blind kiezen en varen op het onderbuik oordeel van Wakker Dier met haar knuffelkip en de dubieuze duurzaam biologische producten, die ‘gezonder zijn’ dan (qua letterlijke begripsbepaling) de anorganische varkens uit de bio-industrie
Als er één dubieus fenomeen is dat is het de manipulatieve drang in vergelijkende onderzoeken te willen bepalen wat goed en slecht is van gelabelde producten.
Jij laat toch ook niet een vergelijking site bepalen op welke partij je moet stemmen ?
Er zit ontegenzeggelijk een tegenstrijdigheid in de roep voor transparantie en politieke geurvlag labeling van voeding.
Hé, hé, hou eens op met die kift.
Renée je vraagt om transparantie. Die biedt Foodlog door van mensen te vragen hun profiel in te vullen (klik maar eens op de namen van mensen). Ik constateer dat jouw transparantie nog wat mist kan wegnemen. Vul je profiel aan, zou ik zeggen.
Vergeet ik de linkjes. Sorry Renee.
Wie is Renee Ausems? Vriendje van Gustaaf Haan? Belanghebber in Questionmarks? Kenner van JP van Doorn? Op basis van dit draadje? Ik tegen transparantie? Ik de consument wegzetten als naïef en ongeïnteresseerd?
In de wiek geschoten door mijn #106 en #107 ?
Dag Renee! Renee?
#108 Foodlog is een open platform. Daar kan rijp en groen elkaar ontmoeten. Alle soorten en maten en zeer zeker niet gelijkgericht qua ideeën en opvattingen. Het schuurt bij tijd en wijle dat het een lieve lust is. Dat is goed. Zonder wrijving geen warmte.
Wat een ieder drijft om op Foodlog het podium te zoeken is niet aan mij, noch aan Foodlog om te beoordelen. Zelf ben ik er omdat ik wat met voeding en communicatie heb. Dat is te lezen in mijn Foodlogprofiel.
Transparantie? Ik ben voor. En dan wel graag zo dat de consument ermee uit de voeten kan en niet met een berg informatie het bos wordt ingestuurd. Dat brengt niets.
U bent zegt u een kritische consument die zich goed wil laten informeren en daar zelf actief mee bezig is. Dat is niet het merendeel van de bevolking, verre van dat. De grote groep die weinig geïnteresseerd is, krijgt echt geen keuzestress en vinden convenienceproducten wat ze willen zijn: handig. Het is niet aan ons om te bepalen of die producten overbodig zijn. Als er geen kopers zijn, houdt het vanzelf op.
Let wel: dit is overigens geen pleidooi tegen een database. Maar maak het niet te moeilijk want dan haakt de grote groep af. Die vinden shoppen wellicht leuk maar boodschappen doen niet, laat staan in combinatie met een informatie-overload.