image

Tot de dieptepunten van mijn foodlife reken ik zeker de vele keren dat ik wachtend op een hopeloos vertraagde trein ("wegens logistieke problemen") stond te kauwen op een broodje babi pangang van Charlie Chiu of een patat mayo-sambal van de Smullers, ondertussen bladerend in de een of andere Romeinse detective van de Bruna, om nog enigszins het gevoel te krijgen VERANTWOORD bezig te zijn.

Fout, helemaal fout. Ik was al die tijd juist heel erg VERANTWOORD bezig. Ik was me daar alleen niet van BEWUST. Gisteren kreeg ik bij mijn tegenvallende broodje met Parmaham, aubergine en smaakbedekkende "roze-peper & paprikaconfiture" (€ 3,70!! voor een matig broodje) van de C'est du Pain het gratis mini-magazine Vitality van NS-dochter Servex mee. Het was mij -curieus- al warm aanbevolen door Karine Hoenderdos, die erover in de Metro schreef. Het blaadje legt uit dat de etenswaren op de NS Stations juist het toppunt van VERANTWOORD zijn. image

Dingen met veel calorieën zijn volgens Vitality VERANTWOORD omdat ze je energie geven: "Wist je dat een pak Goedemorgen evenveel calorieën bevat als een boterham met kaas?". Die Goedemorgen is sowieso VERANTWOORD, want bij "VERANTWOORD eten moet je elke dag 400 ml zuivel drinken". Dingen met weinig calorieën zijn ook VERANTWOORD, namelijk omdat er weinig calorieën in zitten. Koffie is ook VERANTWOORD, want je kunt er zoetjes in doen of IKB-melk. Patat is VERANTWOORD "zolang je het maar als maaltijd eet en niet als tussendoortje". De pizza's van New York Pizza zijn VERANTWOORD omdat er "geen olie in de bodems zit" en je er een salade naast kunt eten. Een hamburger van de Burger King is ook VERANTWOORD, want maar 280 KCal en je mag als vrouw 300 KCAL aan tussendoortjes eten en als man zelfs 500. En een broodje bal is VERANTWOORD omdat de bal niet is gefrituurd maar opgewarmd. En tot slot: het OV is zo slecht geregeld dat de reiziger gemiddeld 38 minuten moet lopen om het te bereiken. En ook dat is VERANTWOORD volgens Vitality, want we moeten >30 minuten bewegen.

En toch verlang ik af en toe nog naar een broodje van Charlie Chiu. Het zal Stockholm-syndroom zijn.
Dit artikel afdrukken