Plantaardig eiwit heeft de toekomst. Dierlijk eiwit verspilt immers schaarse landbouwgrond, natuur, water en fosfaat en veroorzaakt ernstige stikstofvervuiling. Plantaardig eiwit voorkomt een belangrijk deel van die verspilling. Maar nog steeds is dat lang niet genoeg, vond de Finse ingenieur Pasi Vainikka. Samen met vijf gelijkgestemde techneuten richtte hij de start-up Solar Foods op. Het zestal claimt eiwit helemaal landbouwloos te kunnen maken uit in water gevangen en verwerkte lucht.
Solar Foods maakt Solein, 'landbouwvrij' eiwit in poedervorm. Het is gemaakt van CO2, een stofje dat toch uit de lucht moet worden gehaald omdat het verantwoordelijk is voor klimaatverandering.
Kranten, vakbladen en zelfs duurzaamheidsactivist George Monbiot schrijven enthousiast over wat Solar Foods het 'duurzaamste voedsel ter wereld' noemt.
Het wordt geproduceerd door middel van een proces dat vergelijkbaar zou zijn met het 'natuurlijke proces' van bierbrouwen. Levende microben worden in een vloeistof gebracht en gevoed met kooldioxide die door de electrolyse van water wordt ontleed. De microben maken eiwitten aan, die vervolgens worden gedroogd om een soort melkpoeder te maken dat volgens Solar Foods alle essentiële aminozuren, 5-10% vet, 20-25% koolhydraten en vitamine B bevat.
'Leven van de lucht'
Het poeder kan in talloze producten worden bijgemengd, onder meer via 3D-printing. Solar Foods claimt dat Solein honderd keer duurzamer is dan plantaardige vleesalternatieven zoals het populaire Beyond Meat of de Vegetarische Slager die op de markt brengen. Er zijn immers geen land of water voor nodig. De productie van een kilo Solein zou slechts tien liter water vergen. Een kilo soja kost 2.500 liter; voor een kilo rundvlees is 15.000 liter (vooral natuur)water in het totale productieproces nodig. Dat water gaat lang niet allemaal verloren, maar wordt wel in belangrijke mate gemonopoliseerd door de landbouw, ten koste van de natuur.
Solein is als 'leven van de lucht' beweert Solar Foods. Kan het waar zijn dat we de meest kostbare macronutriënten in de fabriek kunnen maken door kooldioxide uit lucht die met een stoot elektrische energie via een vat water met wat sporenelementen aan kleine beestjes wordt gevoed? Drogen kost bergen energie. Onbekend is hoeveel energie nodig is om CO2 bruikbaar te maken voor de gepatenteerde micro-organismen van Solar Foods. Juist duurzame zonenergie begint echter een vraagpunt te worden: is er wel genoeg? Volgens Solar Foods wordt het 'heel goedkoop' en maakt het bedrijf juist slim gebruik van energie zodat er meer dan genoeg te produceren valt. Solein komt in 2021 op de markt. De productie, belooft het bedrijf, is volledig schaalbaar en zou dan ook beschikbaar komen in eindeloze hoeveelheden.
Toch maar een opmerking die de prachtige belofte wat relativeert: om eindeloos zonne-energie te maken, is behalve veel dakoppervlakte ook heel veel land nodig om zonnepanelen te plaatsen.
Dit artikel afdrukken
Kranten, vakbladen en zelfs duurzaamheidsactivist George Monbiot schrijven enthousiast over wat Solar Foods het 'duurzaamste voedsel ter wereld' noemt.
Het wordt geproduceerd door middel van een proces dat vergelijkbaar zou zijn met het 'natuurlijke proces' van bierbrouwen. Levende microben worden in een vloeistof gebracht en gevoed met kooldioxide die door de electrolyse van water wordt ontleed. De microben maken eiwitten aan, die vervolgens worden gedroogd om een soort melkpoeder te maken dat volgens Solar Foods alle essentiële aminozuren, 5-10% vet, 20-25% koolhydraten en vitamine B bevat.
'Leven van de lucht'
Het poeder kan in talloze producten worden bijgemengd, onder meer via 3D-printing. Solar Foods claimt dat Solein honderd keer duurzamer is dan plantaardige vleesalternatieven zoals het populaire Beyond Meat of de Vegetarische Slager die op de markt brengen. Er zijn immers geen land of water voor nodig. De productie van een kilo Solein zou slechts tien liter water vergen. Een kilo soja kost 2.500 liter; voor een kilo rundvlees is 15.000 liter (vooral natuur)water in het totale productieproces nodig. Dat water gaat lang niet allemaal verloren, maar wordt wel in belangrijke mate gemonopoliseerd door de landbouw, ten koste van de natuur.
Solein is als 'leven van de lucht' beweert Solar Foods. Kan het waar zijn dat we de meest kostbare macronutriënten in de fabriek kunnen maken door kooldioxide uit lucht die met een stoot elektrische energie via een vat water met wat sporenelementen aan kleine beestjes wordt gevoed? Drogen kost bergen energie. Onbekend is hoeveel energie nodig is om CO2 bruikbaar te maken voor de gepatenteerde micro-organismen van Solar Foods. Juist duurzame zonenergie begint echter een vraagpunt te worden: is er wel genoeg? Volgens Solar Foods wordt het 'heel goedkoop' en maakt het bedrijf juist slim gebruik van energie zodat er meer dan genoeg te produceren valt. Solein komt in 2021 op de markt. De productie, belooft het bedrijf, is volledig schaalbaar en zou dan ook beschikbaar komen in eindeloze hoeveelheden.
Toch maar een opmerking die de prachtige belofte wat relativeert: om eindeloos zonne-energie te maken, is behalve veel dakoppervlakte ook heel veel land nodig om zonnepanelen te plaatsen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Leven van de lucht
Een paar jaar geleden waren er mensen in het nieuws die claimden letterlijk van lucht (en licht en muziek en liefde) te kunnen leven. (https://www.trouw.nl/nieuws/extreem-vasten-de-ademhalisten-willen-leven-van-licht-en-lucht~b7316059/?referer=https://www.google.com/)
#14 eens! Ik schat dat bijna 80% van al het 'onderzoek' eigenlijk geen onderzoek is maar 'ontwikkeling' (vaak zelfs slechte ontwikkeling) of meta-search cq samenvatting (werk dat vroeger door onderzoeksjournalisten werd uitgevoerd. En dan tel ik voor het gemak even niet mee dat veel werk eigenlijk consultancy of politiek werk is. Honderden miljoenen aan overheidsgeld worden verbrand op deze manier in Nederland. Niemand die hier een kritische houding over heeft. En wat ik zelf vooral erg vind: a) er is uiteindelijk weinig echt vrij fundamenteel onderzoeksbudget beschikbaar voor bijvoorbeeld jonge onderzoekers, b) de foute competitie tussen private bedrijven en staatsinstellingen, c) dat wij als maatschappij niet meer herkennen wanneer onderzoek goed onderzoek is, en wanneer het vooral slechte ontwikkeling is of iets anders.
Alles is verfrommelt dus.
We kennen allemaal het voorbeeld van de professoren aan de universiteit die suggereren om vleesvervangers te maken, of de uitspraken van onderzoekers 'dat ze de wereld gaan voeden'. Of uit lucht eiwit maken (dit voorbeeld), of politieke beleidsstukken maken, etc.
En de grootste irritatie -ook bij mij- is de valse beloftes vooraf die achteraf nooit (echt nooit!) tot resultaat leiden. De pers-diensten van de uni's kunnen er ook wat van i.d.d. Mijn eigen team is goed getraind en moet onderscheid tussen "beoogd resultaat (deliverables)" en "beoogd effect (wat kan je op lange termijn ermee)", als onderzoeker maak je vrijwel altijd een artikel of rapport (=deliverable). Maar de vleesmarkt distrupten, of algen maken op grote schaal, of kweekvlees maken zijn allemaal activiteiten die gewoon door ondernemers en ontwikkelaars in de private sector thuis horen.
Wouter #12, is dat niet wat te gemakkelijk? "don't shoot the messenger" zou ik zeggen. De eerste verantwoordelijkheid ligt mijns inziens niet bij het journaille, maar bij de schrijver van het persbericht. Dat het journaille wat kritischer mag zijn ben ik met je eens, maar je mag niet van hen verwachten dat ze dit soort diepgaande en specialistische kennis bezitten, zoals Carolien ook al opmerkt.
Waar ik me meer aan stoor zijn de publicaties van wetenschappers die omwille van het verkrijgen van onderzoeksbudget spectaculair publiceren in plaats van zorgvuldig. Wie Foodlog volgt weet dat dat in allerlei onderzoeksgebieden schering en inslag is, soms met schade tot gevolg, soms leidt het tot verspilling van onderzoeksgeld. De status van een universiteit of onderzoeker noopt hem of haar tot zorgvuldigheid en voorzichtigheid, we baseren immers onze toekomstige ontwikkeling op wetenschappelijk onderzoek. Het is daarom kwalijk om waar te nemen dat er vanuit die professionele hoek maar van alles geroepen wordt zonder dat daar gefundeerde deskundige overwegingen onder liggen. Omdat we blijkbaar niet meer in staat zijn (of willen zijn) om stomweg te rekenen ontstaan waanvoorstellingen, het verbranden van biomassa voor energie bijvoorbeeld. Of is het niets anders dan het ontkennen van de (harde) waarheid? Ik weet het niet, maar ik wordt er in mijn werk regelmatig mee geconfronteerd dat mensen ongefundeerd aannemen dat er voor elk probleem oplossingen te bedenken zijn. Waarom zouden ze daar ook kritischer op moeten zijn als de wetenschap ze elke dag belooft dat die oplossingen er aan komen? Waarom zijn wetenschappers die beperkingen aangeven of waarschuwen tegen al te veel optimisme tegenwoordig uit de mode?
Even ter verdediging van de landelijke pers / algemene journalistiek: die mensen moeten berichten over alle mogelijke onderwerpen en krijgen nauwelijks tijd om zich er echt in te verdiepen. Dan heb ik er wel begrip voor dat juichende persberichten met achterliggende gelikte websites vrij gemakkelijk worden opgepikt en gepubliceerd.
Gelukkig hebben wij Foodlog! ;-)