Verboden vruchten

Dat risico is er idd Pieter, hier lopen voornamelijk honden rond, wel met baasjes, maar toch los, dus alles op plashoogte plukken we ook niet en mijn man staat vaak zelfs verder naar achteren en omhoog te rekken, omdat anderen daar blijkbaar net niet bij kunnen, want daar hangen nog de lekkerste en grootsten aan de takken.

Er zit nog een andere boete op bramen plukken, maar gelukkig nog niet in Nederland. Echinococcus. Als je vandaag op Zwarte Zaterdag In het Zwarte Woud aankomt kan je bordjes tegenkomen, "Warnung Fuchshundwürme", als je dan enthousiast bramen wil snoepen en gaat plukken en beneden de hoogte van de sproeistraal van een vos komt, kan je onopgemerkt een heel akelige parasiet oplopen, waaraan je dan vijf jaar later aan een akelige levercyste kan overlijden. Helaas hoorde ik in Frankrijk dat ook herten besmet kunnen zijn en dat betekent dat ook bramen beneden schouderhoogte gemeden moeten worden.

En dit zijn dan de gevaren van alleen bosfruit plukken, met alle teken in een bos is een bezoekje aan het bos een stuk riskanter dan een Fipronileitje tikken :-)

Kinderen moeten idd kinderen blijven. Anekdote van at ik vorig jaar van mijn buurvrouw hoorde tegen haar zoontje van toen 6/7.
Er staan hier op het veldje nog overgebleven pruimenboompjes, 3 stuks waarvan 3 kers/pruimen, die hele kleine gele enorm zoete bolletjes. Zoontjes kwam ermee aan en zei toen mama vroeg wat ie had "dat zijn keren" weet dta kind veel, die hoort kers/pruim en denkt alleen nog aan kersen. Mama zegt "Kersen, je eet toch dat kersen rood zijn? Ga toch eens normaal spelen man,altijd dat gekke gedoe met jou".

Dus kers/pruimpjes werden in de prulbak gemikt omdat mama totaal niet weet wat er in haar omgeving groeit en kind moet maar weer met zijn mobiel gaan tokelen..........idioterie gewoon.
Nou, hier liggen ze heerlijk op een paar borden door te rijpen, heb er net nog 1 op, heerlijk.

Laten we mild zijn voor kinderen.
Normen en waarden dienen als basis voor wetten. Maar wetten zijn er niet om mensen, en zeker kinderen niet in hun vrijheid te beperken, maar om excessen te voorkomen.
Kinderen, daar gaat het om, die de wereld ontdekken en een vogelnest uithalen, ‘bogeren’, takken afbreken voor een boomhut, van de paden af gaan in een natuurgebied, met broekzakken vol kersen hard weghollen als de eigenaar opduikt, knolletjes jatten, in een stuk kreek visten dat in boereneigendom is, staan boven de wet. Die vrijheid verliezen ze vanzelf met ouder worden..

Ik woon in een streek, waar boeren tot de helft van de vorige eeuw het normaal vonden om misbruik van hun werkvolk te maken. Dat was algemeen (*), een enkeling uitgezonderd, en werd gesteund door de kerk en getolereerd door lokale overheid.
Wat leidde tot diverse opstanden begin vorige eeuw. De afhankelijkheid grensde aan diefstal. Zelfs van eer. Seksueel misbruik kwam regelmatig voor; een knecht werd dan onder druk gezet om dan met het meisje te trouwen. Kreeg vanwege de ‘bloedband’ een klein streepje voor; want kwam harder op voor het hof.

Mijn moeder, boerendochter van een Belg uit Oostkerke bij Damme, die zijn land in ‘Olland’ verpachtte en zijn kinderen verhuurde, moest als 10-jarige,- ik noem gewoon de naam - , bij boer Baecke in Draaibrug, dagenlang gebukt onkruid trekken. Als ze op het eind van de ‘reek’ kwam, wilde ze even recht staan. Maar boer Baecke wandelde mee en stond dan wijdbeens voor de kinderen, en gebood ze bukkend te keren.
Ik heb vrienden onder boeren; het zijn hardwerkende agrarische managers.
Anders lukt het niet meer. Hoe hun vaders en voorvaders waren blijft taboe.

Lonen behoorden in Zeeuws-Vlaanderen, met die in Oost-Groningen, tot de laagste in Nederland. In de kerk zaten de boeren vooraan en knielden op kussentjes. Ik ben als argeloos jongetje uit de bank gehaald en naar achteren gestuurd door de ‘swies’ (Suisse, geïnspireerd door de pauselijke garde), orde-houder in de kerk, met een sjerp en een piek,
Op het platteland is er nog steeds een sociaal-maatschappelijke scheiding, nu in het voordeel van de geëmancipeerde burger plattelandsburger.
En nog steeds ‘à la turque’ trouwt ‘land met land’ en liever niet ‘pacht met land’.

Sociale aspecten van de landbouw komen op Foodlog niet of vrijwel nooit ter sprake.
Niet zo vreemd, want zoals ik boven stelde, staat het boeren staat economisch onder grote druk, en waar vroeger achterlijkheid heerste, is nu een modern zakelijk management absoluut nodig om het bedrijf te runnen.
Het traditionele boerenbestaan is niet meer.

Dus: Laten we mild zijn voor kinderen...

(*)
Lees ‘Landarbeiders’ van Kees Slagers (van CPN nu SP), en huiver maar eens. ISBN 90 6285 024 3.
Ik ontdekte pas enkele decennia terug de broer van mijn opa (vaders kant; Goeree Overflakkee) op een foto blz 181, links vooraan met platte pet en pijp, als een van de stakingsleiders in Oude Tonge.

Kijk, zo kan het dus ook met producten die boeren toch niet aan de handel verkocht krijgen