In Nederland en België maken we ons druk over het mestoverschot. Dat zorgt voor aantasting van het milieu door onder meer de depositie van stikstof. Onpopulaire wettelijke maatregelen moeten er voor zorgen dat boeren het milieu en de natuur minder schaden.
Uit statistische gegevens van Eurostat blijkt echter dat Europa kampt met een tekort aan meststoffen. Terwijl wij te veel hebben, hebben andere landen juist te weinig.
Nutriëntenbalans
Stikstof en fosfor zijn de basisnutriënten die planten nodig hebben om te groeien. In Nederland, België, Cyprus, Malta en Noorwegen is meer dan genoeg mest beschikbaar om in de nutriëntenbehoefte te voorzien. In andere landen zorgen boeren er voor dat ze bijmesten met kunstmest of wisselteelt (met vlinderbloemige gewassen, die stikstof binden in de bodem). Daarmee houden ze hun meststoffenbalans op peil. Bij iedere oogst wordt er immers mét de gewassen weer stikstof van het land afgevoerd. Die komt niet meer terug omdat wij onze ontlasting ergens anders doen en via de riolering wegspoelen..
Voor Letland, Litouwen en Bulgarije is de balans nog nét positief. De landbouwproductie in Roemenië heeft te lijden onder 'onderbemesting', schrijft Vilt. Daar vertoont de stikstofbalans een tekort van 6,8 kilo stikstof per hectare en is het fosfortekort nog groter.
'Stikstof- en fosforefficiëntie verbeterd'
De Eurostatcijfers laten zien dat Europa de afgelopen jaren verstandiger met stikstof is gaan omspringen. Het overschot is gedaald van 59 kilo stikstof per hectare in 2000 naar 48 kilo stikstof in 2011. In diezelfde periode is het fosforoverschot teruggelopen van 5 naar 1 kilo per hectare - daar zijn aan- en afvoer vrijwel met elkaar in balans. Vilt zegt het zo: 'de stikstofefficiëntie is in dezelfde periode met 12 procent verbeterd, en de fosforefficiëntie met 27 procent.'
Hoewel een hogere stikstof- en fosforefficiëntie in heel Europa tot tevredenheid stemmen, betekent dat nog steeds dat in sommige landen de bodemvruchtbaarheid structureel aangetast wordt door een te lage aanvoer van stikstof en fosfor. Behalve in Roemenië is dat ook het geval in Estland, Bulgarije en Hongarije. In die landen hebben politieke en economische veranderingen in de jaren '80 en '90 tot een drastisch verminderd gebruik van meststoffen geleid.
EU wil inzetten op terugwinnen van fosfor
In landen met een grote veestapel zijn er juist problemen met een teveel aan meststoffen. Uitspoeling van nutriënten naar oppervlakte- en grondwater en ammoniakemissies zijn serieuze bedreigingen voor het milieu. Met het oog op de eindige wereldvoorraad fosfor, die zich ook nog eens buiten Europa bevindt, 'wil de EU inzetten op de verbetering van technieken om fosfor te recupereren uit bijvoorbeeld mest en rioolslib', besluit Vilt.
Fotocredits: 'Manure fertilizer', eutrophication&hypoxia
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
#3#4 Dick, Piet, er zijn al veel vleesvarkens bedrijven naar het oosten aan het trekken. Nederlandse vleesvarkens bedrijven hebben het knap moeilijk en deze zie ik dan ook in de toekomst verdwijnen. Echter de biggen bedrijven doen het in Nederland weer redelijk goed omdat deze tak van sport meer kennis en kunde vraagt. Er worden (door Nederlanders) in heel oost Europa succesvolle vleesvee en melkveehouderijen opgezet. Echter met z'n sterke melkindustrie in Nederland zijn wij in staat de te kleinschalige melkveehouderijen in stand te houden. Mest export komt vanzelf in de benen als men aan dit mestbeleid vasthoud. De kosten nemen toe en bedrijven zullen afvallen. Denk dat wij ons meer zorgen moeten maken over de verschraling van ons land. Fosfaat gehaltes nemen af en zodra de mijnen niet meer toereikend zijn is onze productie 0.
@Engelbert verder is zijn idee ook nog slecht voor de werkgelegenheid, veel mensen zijn direct of (in)direct afhankelijk van de veehouderij.
@Willem je kan het ook al die mest onder Slochteren in de gasvelden stoppen, misschien dat de boel dan niet verder naar beneden zakt, alleen is het de hoe. Een bijkomend voordeel is dat je over een x aantal jaar weer gas hebt.
Verder vraag ik mij af of we de mest wel willen exporteren, is het niet verstandig om een voorraad aan te leggen voor in het geval dat er in de gebieden waar de fosfaatmijnen zijn oorlog uitbreekt die de aanvoer flink belemmeren.
Engelbert, ik gaf aan dat ik het een leuk(goed) idee vind, dus ik sta aan jou kant. Alleen afgaande op je verhaal lijkt het net of je gewone mest wil vergisten en met de restwarmte de dikke fractie indrogen. Een rekensom heb ik niet paraat, maar er zit niet zoveel warmte in de mest volgens mij dat dat veel af doet. Er wordt trouwens al met geconsentreerde mest naar oost europa gereden. Kosten moet je vergelijken per kg P2O5. Persoonlijk zou ik wel eens willen weten of het uit kan om een boot vol mest te pompen en richting oost of zuid te sturen. Iemand suggesties?
Willem#2: ik ben benieuwd naar jouw rekensommetje, de 1e stap is n.l. vloeibare fractie te scheiden door persen waarbij geen warmte nodig is. Bovendien hoe wil jij hygieniseren zonder verhitting? Heb je wel eens gerekend aan transportkosten per kg organische stof in een product van b.v. 30% water t.o.v. Een product met ca. 90% water? Geen goed idee dat van jou.
Dick B, is het niet eenvoudiger om vluchten op schiphol te halveren (overstappen kan ook elders). Is het niet eenvoudiger om have Rotterdam te verkleinen (veel gaat over de weg of Rijn naar Dl). Is het niet eenvoudiger om al het kantoorpersoneel thuis achter de pc te laten werken (veel minder files en minder nieuw asfalt nodig).
En zo kan men een hele lijst maken.