Een mooi leven en dan zo harteloos geslacht

De dieren hebben soms een naam, want ze komen van kleinschalige boeren. Garcia noemt ze: Ingénue, Nabis, Magui. Het zijn dieren die in diervriendelijke omstandigheden opgegroeid zijn. Met heel vrije uitloop, in de wei of een natuurgebied of in houderijen met biologisch keurmerk. Het vlees uit het slachthuis van Bazas is te koop bij supermarkten, ambachtelijke slagerijen en ook op de boerderijen zelf. Het vlees draagt keurmerken, zoals IGP (beschermde geografische aanduiding) Bœuf de Bazas, Label Rouge Bœuf de Chalosse en IGP Bœuf de Chalosse, IGP Agneau de Pauillac of het biologische keurmerk.

Producenten brengen hun met zorg gehouden dieren naar het slachthuis in Bazas, in vertrouwen. Consumenten kopen het vlees bij de lokale supermarkten of juist die betrouwbare slager in het dorp. Eveneens in alle vertrouwen dat het goed zit.

Maar al te veel mensen hebben geen idee van wat er in een slachthuis gebeurt. En daarom moet je kijken, zegt Garcia. Zeven jaar geleden, in 2016, stelde de veterinaire inspectie (zeg maar de NVWA) al tekortkomingen vast in het slachtproces. Zeven jaar later bestaan die nog steeds. In het onderzoek door L214 komen praktijken en slachtfaciliteiten aan het licht die ernstig in strijd zijn met de regelgeving. Met als gevolg dat dieren extreem lijden.

L214 roept middels een petitie op tot onmiddellijke sluiting van het slachthuis en dient een klacht in wegens wreedheid en ernstige dierenmishandeling. Bovendien klaagt L214 de Franse staat aan wegens het niet nakomen van haar plicht om toezicht te houden op de toepassing van de regelgeving.

Super U, de Franse supermarktketen die uit zelfstandige ondernemers bestaat, heeft contact opgenomen met de lokale supermarkt die vlees uit Bazas verkoopt. De samenwerking tussen hun producent en het slachthuis van Bazas is met onmiddellijke ingang verbroken. Dat stemt L214 deels tevreden. De organisatie noemt het 'betreurenswaardig' dat retailers "afwachten tot een dierenwelzijnsorganisatie de alarmbel luidt alvorens actie te ondernemen".

De beelden laten er geen misverstand over bestaan dat het slachthuis wreed met dieren omgaat, de praktijken mist om 'ongelukkige handelingen' te voorkomen en die met geweld en angst en pijn voor de dieren corrigeert. In de video's (er is ook een lange versie) zijn voorbeelden van alle diersoorten te zien. De kalveren die met z'n drieën in de niet op maat aanpasbare schietbak dringen en met geweld teruggedreven worden. De runderen in paniek die uit diezelfde bak proberen te springen. De niet vastgezette koppen die alle kanten op slaan. De duidelijk hijgende en met haar ogen knipperende al hangende koe, die pas na diverse steken sterft. De biggen die te klein zijn voor de electrocutietang en dus halfverdoofd de keel doorgesneden worden. De schapen die ontsnappen aan de band die ze moet vasthouden en met geweld gegrepen en teruggekwakt worden. Ook is te zien hoe een inspecteur de boel aankijkt, een stap terugzet en niets doet.

Kijken is geen plezier. Maar het moet, zegt Garcia tegen zijn landgenoten.