1 min
Janneke Vreugdenhil zei in de NRC Next van afgelopen vrijdag dat ze dol is op kip, maar het niet meer eet. Kip is te duur, vindt ze. Vrolijke kip dan, want een gelukkige, diervriendelijke kost wel € 20. Zou ze dan ook geen correct (lijn)gevangen tonijn, zalm of goeie entrecôte meer eten? Die is nog veel duurder. Ze moet dus wel bedoelen dat die 20 euro's duur zijn voor zijn voor kip, omdat bij AH een ploffer voor € 2,99 gebraden en al in de winkel ligt.
Janneke past prima in het profiel van de gemiddelde Nederlander die de - van oorsprong Duitse - Mediamarkt zo goed begrijpt: 'ik ben toch niet gek.'
Simpel gezegd: zolang er goedkoper vlees in de winkel ligt, koop je geen duurder. Ik noemde dat hier schijnheiligheid. Doen of je iets op hebt met diervriendelijkheid, maar niet met je portemonnee, terwijl je die voor andere producten - een Gucci-tas, een Wagyu biefstuk, een stuk Comté of een mobieltje met 'Prada' (je-weet-wel de kleding van de duivel) - wél trekt. Zonder dralen. Gewoon uit begeerte.
In de Delicious van deze maand vertelt Jamie Oliver vrolijk dat de Essex pig Company van zijn jeugdvriend Jimmy Doherty vrolijke varkens heeft die omdat ze diervriendelijk vrolijk zijn gemest beter smaken. Het woord biologisch komt in zijn verhaal niet meer voor. Als het maar vrolijk is, dan is het goed.
Onzin, beweerden Wouter Klootwijk en de redactie hier: mensen proeven het niet. Onzin beweerde ook Diny Schouten hier: mensen kunnen niet proeven.
We hadden er even een verschil van inzicht over met Ynte van Dam, docent en marktonderzoeker aan de WUR.
Hoe zit het nou echt, want kennelijk moeten we iets geloven dat nonsens is?
Tijd om hier eens een gevaarlijke discussie te voeren. Om te ontdekken hoe het zit, laat ik hier de komende tijd - hopelijk - tweewekelijks slagers, koks en andere lieden met verstand van vlees en bereidingen aan het woord. Tot het duidelijk begint te worden. De start wordt ongetwijfeld een kakafonie van meningen. Maar dan wel van mensen uit het vak. Niet van culischrijvers die in het openbaar alleen de pen maar niet de pan hanteren.
Morgen bijt Diny Schouten het spits af. Ze schrijft niet alleen, maar is ook een pasteienbakster en vleeswarenmaakster. Chique als ze is, noemt ze zichzelf - met een knipoog, ze valt best mee - 'charcutière' . Volgens Johannes van Dam behoren haar paté's tot de allerbeste. Maf, want ze vindt van zichzelf dat ze niet zo goed kan proeven. Morgen verder.
De serie draait om 4 centrale vragen:
- wat is smaak?
- hoe komt het tot stand?
- wie bepaalt wat goede smaak is?
- hoe meet je smaak?
We zien vanzelf of de vragen te beantwoorden zijn en welke antwoorden professionals, echte vakmensen en wetenschappers geven.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@Robin, wat betreft de angst. Wetenschappers zijn erg ver. In gesprek met een universiteitsdocent bleek een lichte irritatie voor het feit dat we nog steeds pannen gebruiken. Iedereen zou in feite zijn invitromeat met petrischaal thuis kunnen maken als ware het een broodbakmachine.
Probleem lijkt me de cultivering van zo'n machine.
Maar wie weet valt het inderdaad allemaal wel mee met die angst. Immers, genetisch gemanipuleerd voedsel is geen taboe meer en iedereen heeft een magnetron.
Maar koken met een pan, een magnetron, en elke dag een stukje vlees zijn gewoontes en gewoontes zijn gevaarlijk!
Bij deze moedig ik producenten aan om iedereen uit te dagen met rariteiten om de ban te doorbreken!!
"Wat ik al eerder zei is dat wetenschappers zich bewust zijn van relevante onderwerpen als hongersnood."
Okee, dit stukje gaat over smaak en dierengeluk. Wetenschappersongeluk is dat instituten als de verenigde staten van Barosso en de Wereldbank andere agenda's/smaak hebben als dat erg kleine clubje wetenschappers, waarnaar Roy refereert.
En de voedselindustrie maakt het niet uit dat het morgen haar producten i.p.v. aan blanke deze aan gele urbans zal kunnen verkopen. Zeg maar dag met het handje.
Overigens, deel ik in het geheel je mening, Roy.
Ik snap denk ik niet over welke angst jij het hebt. Mensen eten toch juist alsmaar meer en meer in de fabriek gemaakte dingen? Geperste vleeslapjes, potten tomatensaus met gehakt en weet ik veel wat allemaal.
Of doel je op in de fabriek gekweekt vlees? In-virto meat? ( http://www.wired.com/science/discoveries/news/2008/04/invitro_meat )
Nee, dat zeg ik dus eigenlijk niet en het gaat er ook niet om wat ik wil. Er lijkt me ook niemand angstig te zijn voor vies voedsel want dan pak je toch gewoon niet, maar de manier waarop het gemaakt wordt. Om wat er in zit. Niemand wil zijn kipfilet uit een fabriek, maar wat is nog het verschil met de huidige kip in de schappen (waar dan nog wel eitjes uit komen)? In de schappen van de supermarkt ziet het er allemaal hetzelfde uit.
Hehe, als in "hehe, nogal wiedus".
Jij zegt nu zelf ook dat de alternatieve vleesproducten op basis van soja, granen en mais die al wel bestaan en in de supermarkt liggen niet zo lekker zijn. Dan hoef je je toch niet meer af te vragen waarom er "een angst" lijkt te zijn voor dit voedsel? De meeste mensen kiezen hun voedsel uit op smaak en misschien ook prijs. Maar niet op gezondheid of milieuvriendelijkheid. Als jij dan toch graag wilt dat mensen meer kiezen voor milieuvriendelijkere producten moet je ze dus lekkerder maken.