1 min
Dat ontdekte de Belgische onafhankelijke landbouwexpert Luc Busschaert. Het verschil tussen de Limburgse en West-Vlaamse appels bleek significant.
Busschaert was oorspronkelijk op zoek naar mogelijke verschillen tussen rode en groene appels. Hij liet uiteindelijk 12 appelsoorten onderzoeken, die bij zes verschillende telers vandaan kwamen, verspreid over heel Vlaanderen. De resultaten waren opmerkelijk. 'Bleek dat de rode soorten 10 tot 18 procent meer voedingsvezels bevatten dan groene. Nog belangrijker is de aanwezigheid van quercetine, wat goed is tegen hart- en vaatziekten. In een rode appel zit er tot 480 milligram per kilogram, bij een groene tot 250 milligram. En dan is er nog het cholesterol verlagende pectine. Ook daar zit tot een derde meer van in een rode appel', zegt hij in De Standaard. Al die goede stoffen zitten overigens vooral in de schil, dus je kunt je appeltje maar beter niet schillen.
Bijzonder was bovendien dat Busschaert ook verschillen ontdekte tussen appels van verschillende herkomst: ‘Appels uit Haspengouw, Limburg en een stukje Vlaams-Brabant bevatten tot 20 procent meer van die verschillende stoffen dan die uit West-Vlaanderen. Ik trok ook naar fruitboeren in Melsele (Oost-Vlaanderen) en Arendonk (Antwerpen) en zag de waarden geleidelijk stijgen. Let op, ik zeg niet dat appels uit West-Vlaanderen slecht zijn. Maar de top zit in de fruitstreek Haspengouw.'
De verklaring voor de verschillen is volgens Busschaert eenvoudig: de samenstelling van de bodem. De West-Vlaamse kleigrond is beter geschikt voor aardappelen, de Limburgse zandleemgrond leent zich beter voor fruitteelt omdat de bomen er diep kunnen wortelen en meer voedingsstoffen uit de bodem kunnen opnemen. De ervaring en expertise van de Limburgse fruittelers doen volgens Busschaert de rest.
Fotocredits: JanneM
Dit artikel afdrukken
Bijzonder was bovendien dat Busschaert ook verschillen ontdekte tussen appels van verschillende herkomst: ‘Appels uit Haspengouw, Limburg en een stukje Vlaams-Brabant bevatten tot 20 procent meer van die verschillende stoffen dan die uit West-Vlaanderen. Ik trok ook naar fruitboeren in Melsele (Oost-Vlaanderen) en Arendonk (Antwerpen) en zag de waarden geleidelijk stijgen. Let op, ik zeg niet dat appels uit West-Vlaanderen slecht zijn. Maar de top zit in de fruitstreek Haspengouw.'
De verklaring voor de verschillen is volgens Busschaert eenvoudig: de samenstelling van de bodem. De West-Vlaamse kleigrond is beter geschikt voor aardappelen, de Limburgse zandleemgrond leent zich beter voor fruitteelt omdat de bomen er diep kunnen wortelen en meer voedingsstoffen uit de bodem kunnen opnemen. De ervaring en expertise van de Limburgse fruittelers doen volgens Busschaert de rest.
Fotocredits: JanneM
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Appels (Latijnse naam: Malus) kennen veel variatie in ondersoort, worden geteeld in altijd weer unieke contexten en hebben bovendien veel variantie binnen die context (zonligging, bezonning bodem etc - nog los van bemesting, snoei etc.). Zelfs biologische appels zijn slechts een Idee, Jan Diek.
Wat bedoel je met 'een appel'? Bedoel je elke appel van elk ras en elke teeltwijze is gezond?
Dat de inhoudstoffen van gewassen (incl appels) bodemafhankelijk zijn is wel algemeen bekend. Maar dat de beworteling van de gewassen mede afhankelijk is van de teeltwijze realiseert niet iedereen zich. En dat de teeltwijze (ook van appels) mede bepaalt in welke mate de bodem verrijkt wordt door de beworteling van het gewas, samen met de bladafval van het gewas is evenmin voor iedereen duidelijk. In lijn met het voorafgaande zal dus de samenstelling van de appels, en dus ook de appelschil, (ook) per teeltwijze kunnen verschillen. En daarmee de gezondheid van de verschillende appels zelf en vervolgens van de verschillende appels voor de gezondheid voor de consument. Dus: niet alleen de soort en de bodem bepalen de mate van gezondheid van het gewas (bv de appel) voor de consument, ook de teeltwijze doet er toe! In die zin bestaat 'een appel' alleen virtueel.
Een appel is aangetoond gezond. Dat die appel zo gezond is komt voor een groot deel door stoffen die in de schil zitten. Daar horen vezels, pectine en micro-nutriënten als phloretine en quercetine bij. Des te meer des te beter. Het lijkt aannemelijk dat als een appel hoger scoort op quercetine en pectine gehalte het gehalte aan phloretine ook hoger zal liggen. Maar is dat wel echt zo? In dit geval - omdat dezelfde soorten van verschillende bodems zijn bekeken - denk ik van wel. Maar dat is een mening.
OK Dick Veerman, ik verhuis mee naar de WUR lijn.
Tsja Dick Belderbos, inderdaad 'vrij' schokkend', om het politiek correct te zeggen.
Mocht je duidelijke gegevens hebbe waaruit blijkt dat ik fout zit met mijn statement dan hoor ik het natuurlijk graag. Zie ook de WUR discussie.
Jan Diek, ik zou hem verhuizen naar deze lijn, want daar hoort'ie. De links houden het nu nog net bij elkaar.
Mogelijk wil je daar wel vertellen wat er gebeurd is. Mijn oren alleen hebben daar niets aan. Als het nieuws is, is het voor iedereen.