Ondanks een toenemend 'groen' bewustzijn onder het publiek en ondanks gejuich daarover door groene activisten en de groene pers, breekt groen niet door. In een essay op de website van The Guardian legt Jo Zammit-Lucia uit waarom.
Zammit-Lucia schrijft: Als de bazen van bedrijven hun merk willen vergroenen, moeten ze er rekening mee houden dat het grote milieuverhaal zoals de BINGOs (Big Environmental NGO's) en de mainstream milieubeweging dat in het hoofd van mensen hebben geplant snel aan culturele relevantie verliest. Het beeld van een grote zondvloed die zal ontstaan als gevolg van menselijk handelen is een negatieve vorm van framing waar veel mensen niets mee hebben en die het probleem zo ver buiten hun invloed plaatst dat ze er ook niets mee kunnen. Een 'groen product' kun je kopen, maar je kunt niet persoonlijk de temperatuur op aarde terugbrengen. Het grote beeld maakt geen verbinding meer met wat ik maar even simpel de sociale media generatie noem. Die leeft en denkt vanuit het recht op persoonlijke actie en kent geen schuldcultuur. Het beeld maakt al evenmin verbinding met de middenklasse die al genoeg problemen aan zijn dagelijkse hoofd heeft om zich ook nog druk te maken over zulke grote apocalyptische beelden
Kortom, de Club van Romegangers kunnen naar huis. Ze snappen niets van hun kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Toch zitten ze, volgens Zammit-Lucia, nu in de bestuurskamers van grote ondernemingen en staan ze nog steeds aan het hoofd van de oude NGO's. Onderwijl hebben we te maken met nieuwe generaties die het gezellig willen hebben en die willen 'doen' zonder al teveel te denken. Het komt niet op vertellen en uitleggen van Grote Belangen en Grote Doelen aan. Het komt erop aan mensen te overtuigen ergens aan mee te doen en hen daarin lol te laten hebben. Als ik het heel onbeschaamd zeg: een oudere generatie bepaalt de communicatie, maar snapt helemaal niet wat de jongere generatie wil. Duurzaamheid - 'groen' - is domweg disco, een argument om samen een feestje te vieren. Maak het dus ook niet te serieus, zegt Zammit-Lucia tegen oudere types.
Toch is het probleem best serieus. We zijn met teveel en gaan als sprinkhanen om met de wereld. Zouden 'nieuw groen' feestende sprinkhanen de wereld dan toch 'a better place' kunnen maken'?
Laatst was er een feestje - Damn Food Waste - op het Museumplein. De grote inspirator was Food Waste Goeroe Tristram Stuart. The Youth Food Movement en Samuel Levie en zijn vrienden namen het initiatief over en kregen een berg oude NGO's, de overheid, het oude Wageningen en zelfs het behoudende Voedingscentrum achter zich. We hadden het er hier onlangs uitvoerig over. Ik ben er nog steeds niet uit: zijn Damn Food Waste en Tristram Stuart dan de nieuwe, wél werkende groene merken?
Fotocredits: Feeding the 5k, een social media generatie event, dat wél (?) werkt
Dit artikel afdrukken
Kortom, de Club van Romegangers kunnen naar huis. Ze snappen niets van hun kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Toch zitten ze, volgens Zammit-Lucia, nu in de bestuurskamers van grote ondernemingen en staan ze nog steeds aan het hoofd van de oude NGO's. Onderwijl hebben we te maken met nieuwe generaties die het gezellig willen hebben en die willen 'doen' zonder al teveel te denken. Het komt niet op vertellen en uitleggen van Grote Belangen en Grote Doelen aan. Het komt erop aan mensen te overtuigen ergens aan mee te doen en hen daarin lol te laten hebben. Als ik het heel onbeschaamd zeg: een oudere generatie bepaalt de communicatie, maar snapt helemaal niet wat de jongere generatie wil. Duurzaamheid - 'groen' - is domweg disco, een argument om samen een feestje te vieren. Maak het dus ook niet te serieus, zegt Zammit-Lucia tegen oudere types.
Toch is het probleem best serieus. We zijn met teveel en gaan als sprinkhanen om met de wereld. Zouden 'nieuw groen' feestende sprinkhanen de wereld dan toch 'a better place' kunnen maken'?
Laatst was er een feestje - Damn Food Waste - op het Museumplein. De grote inspirator was Food Waste Goeroe Tristram Stuart. The Youth Food Movement en Samuel Levie en zijn vrienden namen het initiatief over en kregen een berg oude NGO's, de overheid, het oude Wageningen en zelfs het behoudende Voedingscentrum achter zich. We hadden het er hier onlangs uitvoerig over. Ik ben er nog steeds niet uit: zijn Damn Food Waste en Tristram Stuart dan de nieuwe, wél werkende groene merken?
Fotocredits: Feeding the 5k, een social media generatie event, dat wél (?) werkt
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Daarbij is de veronderstelling van een 'toenemend groen bewustzijn' niet correct. Wanneer je nu naar buiten gaat en 100 mensen ondervraagt krijg je - zoals hier algemeen bekend hoop ik - de maatschappelijk wenselijke antwoorden. Daar heb je dus geen f*ck aan.
Hoe dan wel? Stel die 100 mensen jaar in jaar uit dezelfde vraag en na verloop van tijd ontwaar je de echte trend. Die laat zien dat de publieke belangstelling in wat wij 'duurzaamheid' noemen is gedaald van 75% naar minder dan 40%.
En nou ophouden met kwispelen over 'awareness'.
Mark, zo'n commentaar, maakt jou dat ook een oude, zure man - type Wouter van Dieren?
Veerman toch! Soetman zuur? Het groen in het bericht waar dit lijntje mee begint is weer eens niet gedefinieerd. En wat een bult kletskoek.
Ik denkt dat bitterman Kaput niet eens de moeite meer neemt om te reageren en in deze heeft ie nog groter gelijk dan ik vind dat ie al zo vaak heeft.
Wouter, je bedoelt: land eens op aarde? Dan zijn we het eens nl.
Dank Dick, volgens mij valt dat nogal mee. Wanneer 'groen' ooit iets meer wil zijn dan een doemdenkende hobby van linkse rakkers, moeten we wel vanuit de juiste aannames werken. De eerste zin van het artikel is daarvan het tegengestelde.