Kortom, de Club van Romegangers kunnen naar huis. Ze snappen niets van hun kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Toch zitten ze, volgens Zammit-Lucia, nu in de bestuurskamers van grote ondernemingen en staan ze nog steeds aan het hoofd van de oude NGO's. Onderwijl hebben we te maken met nieuwe generaties die het gezellig willen hebben en die willen 'doen' zonder al teveel te denken. Het komt niet op vertellen en uitleggen van Grote Belangen en Grote Doelen aan. Het komt erop aan mensen te overtuigen ergens aan mee te doen en hen daarin lol te laten hebben. Als ik het heel onbeschaamd zeg: een oudere generatie bepaalt de communicatie, maar snapt helemaal niet wat de jongere generatie wil. Duurzaamheid - 'groen' - is domweg disco, een argument om samen een feestje te vieren. Maak het dus ook niet te serieus, zegt Zammit-Lucia tegen oudere types.
Toch is het probleem best serieus. We zijn met teveel en gaan als sprinkhanen om met de wereld. Zouden 'nieuw groen' feestende sprinkhanen de wereld dan toch 'a better place' kunnen maken'?
Laatst was er een feestje - Damn Food Waste - op het Museumplein. De grote inspirator was Food Waste Goeroe Tristram Stuart. The Youth Food Movement en Samuel Levie en zijn vrienden namen het initiatief over en kregen een berg oude NGO's, de overheid, het oude Wageningen en zelfs het behoudende Voedingscentrum achter zich. We hadden het er hier onlangs uitvoerig over. Ik ben er nog steeds niet uit: zijn Damn Food Waste en Tristram Stuart dan de nieuwe, wél werkende groene merken?
Fotocredits: Feeding the 5k, een social media generatie event, dat wél (?) werkt
... en anders kan het ook altijd nog zo: maak de individuele consument fout in sociale zin. "Is this the American Dream!? Shame on you."