In Nederland was de Damn Food Waste protestlunch tegen voedselverspilling afgelopen zaterdag een eclatant succes. Op Foodlog loopt de discussie nog volop door. Voedselverspilling is 'hot'.
De getallen zijn schrikbarend. We gooien 50% goed eten weg. Iedereen kan er wat tegen doen en er is ook nog eens politiek momentum om ervoor te zorgen dat het ook gebeurt. Daarom keek niemand er meer van op toen vorige week de declaratie 'Every crumb counts' het licht zag, een gezamenlijke verklaring van vele Europese voedselfabrikanten, branche-organisaties en verpakkers die hun bijdrage willen leveren aan het terugdringen van de voedselverspilling. Een streven dat Europa toch al hoog op de agenda heeft staan: het voornemen om 2014 tot jaar van de voedselverspilling uit te roepen krijgt vindt steeds meer gehoor. Per 2020 moet de verspilling van eetbaar voedsel in Europa met 50 procent zijn gereduceerd.
Niemand weet hoe groot de afvalbergen precies zijn. De getallen die we in de pers horen, zijn schattingen. Daarom zijn ze in Australië eerst maar eens gaan onderzoeken hoe het eigenlijk met hun afvalbergen zit. Op AFN wordt verslag gedaan van een onderzoek naar waar en waarom verspilling optreedt in de productieketens van zowel vers als bewerkt voedsel.
De onderzoekers, van RMIT University (Melbourne), kwamen al snel tot de conclusie dat verpakking een cruciale, gunstige rol speelt bij het terugdringen van verspilling. Volgens de onderzoekers is er sprake van een 'knowledge gap' tussen waarom en hoe verspilling optreedt en wat productontwikkelaars en verpakkingsontwerpers daarvan weten. "Voedselveiligheid is een steeds grotere uitdaging voor zowel beleidsmakers als bedrijven in de ketens van vers en verwerkt voedsel, maar tot op heden had er nog geen significant onderzoek plaatsgevonden naar de rol die verpakkingen spelen in het minimaliseren van voedselverspilling in Australië", zegt onderzoeksleider dr. Verghese.
Het Australische onderzoek schept duidelijkheid. Het laat zien wie de grootste vervuilers zijn en waar het terugdringen van verspilling al een hoge vlucht heeft genomen. Particuliere huishouden zijn de grootste bijdragers in de tonnen voedselafval die jaarlijks op de Australische vuilstorten terecht komen: 2,7 miljoen ton. Uit de industriële en verwerkende sectoren komt respectievelijk: 661.000 ton van de foodservice bedrijven, 312.000 ton van de levensmiddelenfabrikanten, 179.000 van de retail en 83.000 uit de groothandel. Opvallend is bovendien dat de verwerkende sector er in slaagt 90 procent van het afval te herbestemmen. Daar is dus nauwelijks nog sprake van verspilling.
Het onderzoek laat bovendien zien dat de juiste verpakking eten beter beschermt tijdens vervoer, in opslag, bij verkooppunten en voorafgaand aan de uiteindelijke consumptie. Dr. Verghese: “[Verpakkingen] leveren een breed scala aan functies terwijl ze helpen voedselverspilling te verminderen." In Australië weten ze nu wat ze moeten doen: betere verpakkingen maken. Dat helpt op de plek waar het om draait. Thuis!
Fotocredits: 'really?', Tyler Wilson
Dit artikel afdrukken
Niemand weet hoe groot de afvalbergen precies zijn. De getallen die we in de pers horen, zijn schattingen. Daarom zijn ze in Australië eerst maar eens gaan onderzoeken hoe het eigenlijk met hun afvalbergen zit. Op AFN wordt verslag gedaan van een onderzoek naar waar en waarom verspilling optreedt in de productieketens van zowel vers als bewerkt voedsel.
De onderzoekers, van RMIT University (Melbourne), kwamen al snel tot de conclusie dat verpakking een cruciale, gunstige rol speelt bij het terugdringen van verspilling. Volgens de onderzoekers is er sprake van een 'knowledge gap' tussen waarom en hoe verspilling optreedt en wat productontwikkelaars en verpakkingsontwerpers daarvan weten. "Voedselveiligheid is een steeds grotere uitdaging voor zowel beleidsmakers als bedrijven in de ketens van vers en verwerkt voedsel, maar tot op heden had er nog geen significant onderzoek plaatsgevonden naar de rol die verpakkingen spelen in het minimaliseren van voedselverspilling in Australië", zegt onderzoeksleider dr. Verghese.
Het Australische onderzoek schept duidelijkheid. Het laat zien wie de grootste vervuilers zijn en waar het terugdringen van verspilling al een hoge vlucht heeft genomen. Particuliere huishouden zijn de grootste bijdragers in de tonnen voedselafval die jaarlijks op de Australische vuilstorten terecht komen: 2,7 miljoen ton. Uit de industriële en verwerkende sectoren komt respectievelijk: 661.000 ton van de foodservice bedrijven, 312.000 ton van de levensmiddelenfabrikanten, 179.000 van de retail en 83.000 uit de groothandel. Opvallend is bovendien dat de verwerkende sector er in slaagt 90 procent van het afval te herbestemmen. Daar is dus nauwelijks nog sprake van verspilling.
Het onderzoek laat bovendien zien dat de juiste verpakking eten beter beschermt tijdens vervoer, in opslag, bij verkooppunten en voorafgaand aan de uiteindelijke consumptie. Dr. Verghese: “[Verpakkingen] leveren een breed scala aan functies terwijl ze helpen voedselverspilling te verminderen." In Australië weten ze nu wat ze moeten doen: betere verpakkingen maken. Dat helpt op de plek waar het om draait. Thuis!
Fotocredits: 'really?', Tyler Wilson
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het is absoluut waar dat verpakken en (nieuw) conserveren, de belangrijkste inhoudelijke thema's zijn om voedselverspilling aan te pakken. Het is ook absoluut waar dat levensmiddelenfabrikanten al veel inspanning hebben geleverd in de laatste 15 jaar om een groot gedeelte te hergebruiken. Vaak overigens in de vorm van vergisting of als feed. De grootste uitdaging ligt dus bij consumenten thuis en bij horeca.
Mijn aanvalsplan zou er als volgt uitzien:
- producenten: verleiden om hun 'afval' hoger in de F-ladder te krijgen. Kortom, om hun afvalstromen weer als voeding in te zetten.
- producenten: verleiden om nieuw conserveren breder te omarmen. Specifiek gaat het daarbij om de technologie om versproducten een langere houdbaarheid te geven.
- retail: verleiden om ook 'kromme komkommers' in het schap te gaan leggen.
- retail: hun toeleveranciers uitdagen om nieuwe conserveertechniek in te zetten.
- consumenten: introductie van nieuwe bewaartechnologie thuis. Een voorbeeld hiervan is de FreshCube.
- consumenten: awareness campagnes specifiek gericht op tips voor thuis. Dus toch ook postbus 51 spotjes. Mits met voldoende diepgang.
- overheid: uitlokken dat er een een grote verwerkingsfabriek AGF komt.
- overheid: lozen van afval moet duurder worden voor consumenten.
- overheid: restaurants een plicht geven op gescheiden afvalinzameling en extra tax op de lozing van groen-afval.
Terug naar verpakken. Voor de foodies onder ons een gehaat thema. Maar het goed verpakken van vers-producten is absoluut een manier om minder afval te reduceren. Ik ken programma's waarbij de reductie op supermarktniveau van 15% terug is gelopen naar 5% puur en alleen door inzet van AMAP. Maar supermarkten dienen dan wel hun leverancier een juiste prijs te 'gunnen'. In januari schreef ik daar al een stukje over.
Rondom verpakken geldt overigens ook DOEN. De reflex naar 'meer onderzoek' lijkt logische, maar is niet nodig. Nieuwe technologie dient gewoon toegepast te worden. Ook WUR expert Thoden van Velzen deelt dat standpunt. Toepassen, want alle kennis is aanwezig. Hier ligt een taak van het bedrijfsleven, en die pakt die handschoen maar heel beperkt op. Een langere houdbaarheid levert hen meestel wel extra kosten, maar geen extra omzet op. In tegendeel. Een catch22 dus.
Ik zie de voordelen maar vraag mij af of de voordelen niet na een tijdje "wennen" weer verdwenen zijn. Daarnaast zijn agf zonder verpakking prima composteerbaar, met verpakking iets lastiger.
Kromme komkommers zijn nogal lastig in gebruik heb ik gemerkt.
Nogal wiedes dat verpakken afval vermindert daarvoor is het bedacht..... Maar het verminderen van foodwaste moet wel leiden tot vermindering van de productie of herverdeling, anders komt het afval gewoon elders in de keten vrij! En jammer dat verpakken er zover ik weet niet toe lijdt dat iets lekkerder wordt (met uitzondering van rijpende producten als wijn, whiskey).