Niemand weet hoe groot de afvalbergen precies zijn. De getallen die we in de pers horen, zijn schattingen. Daarom zijn ze in Australië eerst maar eens gaan onderzoeken hoe het eigenlijk met hun afvalbergen zit. Op AFN wordt verslag gedaan van een onderzoek naar waar en waarom verspilling optreedt in de productieketens van zowel vers als bewerkt voedsel.
De onderzoekers, van RMIT University (Melbourne), kwamen al snel tot de conclusie dat verpakking een cruciale, gunstige rol speelt bij het terugdringen van verspilling. Volgens de onderzoekers is er sprake van een 'knowledge gap' tussen waarom en hoe verspilling optreedt en wat productontwikkelaars en verpakkingsontwerpers daarvan weten. "Voedselveiligheid is een steeds grotere uitdaging voor zowel beleidsmakers als bedrijven in de ketens van vers en verwerkt voedsel, maar tot op heden had er nog geen significant onderzoek plaatsgevonden naar de rol die verpakkingen spelen in het minimaliseren van voedselverspilling in Australië", zegt onderzoeksleider dr. Verghese.
Het Australische onderzoek schept duidelijkheid. Het laat zien wie de grootste vervuilers zijn en waar het terugdringen van verspilling al een hoge vlucht heeft genomen. Particuliere huishouden zijn de grootste bijdragers in de tonnen voedselafval die jaarlijks op de Australische vuilstorten terecht komen: 2,7 miljoen ton. Uit de industriële en verwerkende sectoren komt respectievelijk: 661.000 ton van de foodservice bedrijven, 312.000 ton van de levensmiddelenfabrikanten, 179.000 van de retail en 83.000 uit de groothandel. Opvallend is bovendien dat de verwerkende sector er in slaagt 90 procent van het afval te herbestemmen. Daar is dus nauwelijks nog sprake van verspilling.
Het onderzoek laat bovendien zien dat de juiste verpakking eten beter beschermt tijdens vervoer, in opslag, bij verkooppunten en voorafgaand aan de uiteindelijke consumptie. Dr. Verghese: “[Verpakkingen] leveren een breed scala aan functies terwijl ze helpen voedselverspilling te verminderen." In Australië weten ze nu wat ze moeten doen: betere verpakkingen maken. Dat helpt op de plek waar het om draait. Thuis!
Fotocredits: 'really?', Tyler Wilson
Verpakken of niet. Wat mij betreft, ik heb niks tegen verpakken, maar het ligt eraan wat het is. Ook ik eet soms weleens wat groente, voornamelijk bonen en mais, uit blik. Vlees koop ik altijd verpakt bij de supermarkt, kaas is verpakt wat ik heel soms koop, sommige groentes zoals peultjes en sugarsnaps zijn altijd verpakt, ook koop ik weleens van die zakjes met voorgensneden roerbakgroente, heerlijk van alles door elkaar, hoef je zelf niks los te kopen en overhouden wat je niet meer gebruikt, want dat gooi je dan weer weg, zonde. Soms is het goed, soms heb ik er een hekel aan, bijv als ik witlof voor mijn man wil hebben, ik eet het niet, dan heb ik slechts 2,5-3 ons nodig, maar als het alleen verpakt is wordt het per pond verkocht. Nu vind mijn man het geen probleem om 2 dagen later nog eens witlof te eten, maar ik varieer toch liever. Dus verse groente en fruit koop ik graag los, zodat ik zelf kan bepalen hoeveel ik nodig heb. Komkommers met zo'n plasticje eromheen vind ik ook onzin, ja het beschermt ze wat beter, maar het is wel onnodige afval. Dta is mijn andere probleem met verpakkingen, krijg je portieverpakkingen in mooi plastic, maar dat gooi je weer weg is slecht voor het milieu, kan je beter een halve paprika weggooien, in de groene kliko uiteraard. Maar aan die kant heb je dan were veel huishoudens die geen groene kliko hebben, flatgebouwen bijv. Die zouden een interne stortplaats oid moeten hebben waar je groente en fruit kan storten, zoiets als je in moderne flats ook je vuilniszakken in zo'n koker vanuit je huis kan dumpen.
Verpakken heeft voor en nadelen, van mij mag er best meer verpakt worden per portie, als het voordelen geeft om verspillen van voedsel tegen te gaan, mits dat ten goede komt van het milieu, niet als je daardoor meer plastic en ander afval krijgt wat nog slechter voor het milieu is.