Het moet mij toch even van het hart. Ik heb de publiciteitsgolf van het nieuwe boek van Hans Melissen met meer dan gemengde gevoelens gevolgd.
Waarom?
Ik heb een broertje dood aan mensen die zich vanwege vage kwaliteiten, maar met een grote vriendenkring en de juiste BN’ers om zich heen, een naam weten te vestigen in een vak waar ze zelfs als consument nog nauwelijks boven de toonbank uitkomen.
Hans Melissen is producer en cameraman. Speelt chef-kok bij een kookclub van mannelijke kookologen. Na de inspannende kookprestatie eten ze het boeltje op. Daarbij zal zeker menig glas wijn gedronken worden. Niks mis mee.
Het wordt een andere zaak als dit soort lieden op basis van het aantal geleegde flessen opeens no-nonsense gastronoom menen te zijn. Wat zij ook mogen dromen, zo werkt het niet. Koken en combineren vergt wel degelijke een echte en zelfs theoretische ondergrond. En daarnaast bovendien de nodige vlieguren, met echte gasten!
Maar goed, brutalen hebben nu eenmaal meer dan de halve wereld. Niet gehinderd door zelfkennis of enige bescheidenheid geeft Melissen adviezen die simpelweg incorrect zijn, blijkt hij bang voor avontuur en meent hij desondanks een lange neus te moeten maken naar iedereen die als professioneel sommelier of wijnschrijver zijn brood verdient! Door zijn stijl en no-nonsense aanpak spreekt deze Nieuwe Wijn Profeet een groot publiek aan. Het beste wat hij ermee kan bereiken is een hoger landelijk verbruik van wijn p.p. – we zitten nu op 23 liter. Professionals hebben er niks aan en zien het lijk al drijven: terug naar het stenen tijdperk en gewoon zuipen!!! Prima boek als je dat wilt, maar waarom heb je daar überhaupt een boek voor nodig?
Wil je genotverhogende inhoud, lees dan gewoon de klassieken - van Hugh Johnson en Hubrecht Duijker tot Jancis Robinson. Vind je dat ouwe mottenballen? Lees dan Matt Skinner, het Australische wijnmaatje - 'hey mate!'- van Jamie Oliver. Dan heb je én kennis waardoor je lekkerder kunt eten en drinken én een stijl van vandaag.
Maar in godsnaam, géén Hans Melissen. Da's terug naar de tijd van de AH Pinard uit de jaren '60 van de vorige eeuw. Ik hoop zelfs dat De Slegte de overgebleven exemplaren straks gewoon bij het oud papier laat doen!
Trouwens, die Pinard, die ging toch ook zo'n beetje bij alles ;-)
Dit artikel afdrukken
Waarom?
Ik heb een broertje dood aan mensen die zich vanwege vage kwaliteiten, maar met een grote vriendenkring en de juiste BN’ers om zich heen, een naam weten te vestigen in een vak waar ze zelfs als consument nog nauwelijks boven de toonbank uitkomen.
Hans Melissen is producer en cameraman. Speelt chef-kok bij een kookclub van mannelijke kookologen. Na de inspannende kookprestatie eten ze het boeltje op. Daarbij zal zeker menig glas wijn gedronken worden. Niks mis mee.
Het wordt een andere zaak als dit soort lieden op basis van het aantal geleegde flessen opeens no-nonsense gastronoom menen te zijn. Wat zij ook mogen dromen, zo werkt het niet. Koken en combineren vergt wel degelijke een echte en zelfs theoretische ondergrond. En daarnaast bovendien de nodige vlieguren, met echte gasten!
Maar goed, brutalen hebben nu eenmaal meer dan de halve wereld. Niet gehinderd door zelfkennis of enige bescheidenheid geeft Melissen adviezen die simpelweg incorrect zijn, blijkt hij bang voor avontuur en meent hij desondanks een lange neus te moeten maken naar iedereen die als professioneel sommelier of wijnschrijver zijn brood verdient! Door zijn stijl en no-nonsense aanpak spreekt deze Nieuwe Wijn Profeet een groot publiek aan. Het beste wat hij ermee kan bereiken is een hoger landelijk verbruik van wijn p.p. – we zitten nu op 23 liter. Professionals hebben er niks aan en zien het lijk al drijven: terug naar het stenen tijdperk en gewoon zuipen!!! Prima boek als je dat wilt, maar waarom heb je daar überhaupt een boek voor nodig?
Wil je genotverhogende inhoud, lees dan gewoon de klassieken - van Hugh Johnson en Hubrecht Duijker tot Jancis Robinson. Vind je dat ouwe mottenballen? Lees dan Matt Skinner, het Australische wijnmaatje - 'hey mate!'- van Jamie Oliver. Dan heb je én kennis waardoor je lekkerder kunt eten en drinken én een stijl van vandaag.
Maar in godsnaam, géén Hans Melissen. Da's terug naar de tijd van de AH Pinard uit de jaren '60 van de vorige eeuw. Ik hoop zelfs dat De Slegte de overgebleven exemplaren straks gewoon bij het oud papier laat doen!
Trouwens, die Pinard, die ging toch ook zo'n beetje bij alles ;-)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ailko, ik ken het boek niet, maar na jouw stukje lijkt me een nadere kennismaking overbodig. Fijn, scheelt weer ruimte in mijn boekenkast. Daar kan dan de nieuwe Tom Stevenson staan, of Wijnroutes, een boekje dat ik vandaag recenseerde en waar een goed overzicht van de stand van de Nederlandse en Belgische wijnbouw wordt gegeven.
Ik schrok even want ik ken een andere Hans Melissen, en hij is erg goed in zijn vak, maar ja dat heeft dan weer niks met voeding te maken, dus wat zou hij hier op deze weblog te zoeken hebben.
Kun je een paar voorbeelden geven van foute adviezen?
O jawel hoor. Hij noemt bijvoorbeeld een top Sauternes Château d' Yquem waar je tussen de 300 en 3000 euro betaald. Hij zegt dan doodleuk dat je deze wijn met gemak kunt vervangen door een Tokay d' Aszu die net zo zoet is (sic!) en voor twee tientjes verkrijgbaar is.
Dat is appels met peren vergelijken.
Ik heb niet zozeer moeite met het feit dat deze man een alternatief wil aanbieden aan de kopschuw geworden Nederlanders op wijngebied. Maar dan moet je wel de nuance kunnen aangeven. Nu veegt hij alle wijnen op een hoop en trekt daar de meest goedkope keuze uit voor de lezer. Dat is bovenal typisch Nederlands. Prijs is belangrijker dan de smaak. Waarmee aangegeven wordt hoe lang de te bewandelen weg nog is.
Ik prijs mij gelukkig dat er in Nederland ook een hele groep mensen leeft die wel nadenken voor ze een wijn opentrekken.
Tokay d'Aszu - da's wel heel andere wijn en - als je goede hebt - ook kostbaar (€ 40-60). Maar als je zoet wilt.... het is zoet (zij het met de oxidatie-kant). Misschien dan maar een gewone Muscat de Beaume de Venise uit de Hema, da's tenminste veel goedkoper ;-)
Maar .... geen andere fouten zoals een rode wijn met flinke tannines ook lekker koelen bij de vis?