Ondanks kritiek van studenten weigert het College van Bestuur van de Radboud Universiteit het rapport over de mogelijke fraude van professor Roos Vonk openbaar te maken. Zo komt ze vrij met een berisping. Jan van Rongen is daar verbaasd over. Hij laat op onderzoekstechnische gronden zien waarom de Integriteitscommissie Vonk als wetenschapper had moeten afserveren: de zeven blunders van Vonk.
Over het optreden van Roos Vonk in de affaire Stapel en de vleeshufters bracht de Radboud Universiteit slechts een persbericht naar buiten dat door velen wordt gezien als een bewijs dat zij alleen slechts onvoorzichtig heeft gehandeld, maar zeker geen fraude heeft gepleegd. Meer is er niet.
Voor wie de affaire Vonk vanaf het begin heeft gevolgd, is het evident dat zij geen fraude heeft gepleegd. Met het document dat Stapel naar haar en Zeelenberg stuurde is echter zo verschrikkelijk veel mis, dat we mogen verwachten dat een hoogleraar van haar kaliber toch wel meteen diverse vreemde zaken zouden zijn opgevallen. Maar nee, ze lanceerde meteen een persbericht dat vleeseters egoïstischer zijn.
Omdat wij, publiek en mede-wetenschappers, kennelijk van deze integriteitscommissie niet mogen weten wat er precies volgens hen mis was, maakte ik een overzicht van 7 meest evidente fouten die er in het stuk van Stapel stonden en die Roos Vonk niet heeft gezien. Dit is een samenvatting van de feiten: de verdere onderbouwing staat op mijn website.
Ik analyseer het document dat Stapel aan Vonk stuurde. Er zijn vier experimenten beschreven: 1a, 1b, 2a en 2b. De resultaten van 2a en 2b zijn verwisseld. Dat kun je nog afdoen als een slordigheid, maar:
1. Het eerste resultaat (de eerste regel van experiment 1a) wordt een significant verschil genoemd (p<0.05). De gebruikte toets is Student-t, maar de steekproef is te klein om die zonder voorbehoud te mogen gebruiken. Er zijn moeiteloos vele voorbeelden te maken waarom die toets niet werkt in dit geval.
2. Bij een steekproefgrootte N=32 zijn gemiddelden van 44% en 15% niet tegelijk mogelijk (derde regel van experiment 1a). Bij een verdeling 16/16 is 15% onmogelijk, en voor elke andere verdeling van N in twee delen is of de een of de ander onmogelijk. Dus deze getallen zijn fout. Het kan een vergissing zijn,
maar...:
3. Experiment 1b: bij N=34 zijn de gemiddelden van 60% en 20% ook al tegelijk onmogelijk, als in de vorige blunder. Je kunt dan nog even denken dat ook hier resultaten zijn verwisseld, maar ook dat blijkt onmogelijk.
4. In experiment 2a – de eerste regel – zijn de standaardafwijkingen veel te groot voor N=48 (verdeeld over 3 groepen) en voor een score op een schaal van 1-9. De laatste twee, 1.9(3.2) zijn volstrekt onmogelijk en de eerste, 4.6(3.6) is in ieder geval zo onwaarschijnlijk, dat ik er geen voorbeeld van
gevonden heb in 1 miljoen simulaties.
5. Zowel in 2a als 2b worden drie scenario's op een schaal van 1-7 gezet, maar het zijn ja-nee vragen en dan zijn er maar maximaal zes verschillende uitslagen mogelijk. Het hanteren van een schaal 1-7 is dus fout. De significantie van verschillen bespreken is in principe onjuist omdat in de toekenning van de scores de persoonlijke voorkeur van de onderzoeker een grote rol speelt en deze dus heel erg het resultaat bepaalt.
6. Ook bij experiment 2b staat op de eerste regel een onmogelijke standaardafwijking: 2.1(3,3).
7. De drie scenario's van 2a en 2b zijn niet sexe-neutraal. Dit is wel het meest absurde stukje van het hele document. Het derde scenario is of de proefpersoon het eens is met de stelling ”als een jongen een hele avond voor een meisje betaald heeft is het logisch dat hij sex van haar terugverwacht”. Als ik mij dan hier iets bij moet voorstellen: zeker niet dat een vrouw hier ja antwoordt.
Een hoogleraar die dit soort essentiële tekortkomingen over het hoofd ziet, kan toch niemand meer serieus nemen? Dat heeft niet meer met integriteit te maken, maar met verregaande onkunde.
De beslissing van de Radboud Universiteit om het bij een berisping te laten en om het integriteitsrapport niet vrij te geven, schaadt de wetenschap nog meer. Een openbaar debat is dringend nodig, maar Roos Vonk ontloopt elk debat en de universiteit helpt haar daar ook nog bij. Wat is er toch aan de hand in Nijmegen?
Over bovenstaande blunders kan het stilzwijgen niet blijven voortbestaan.
Dit artikel afdrukken
Voor wie de affaire Vonk vanaf het begin heeft gevolgd, is het evident dat zij geen fraude heeft gepleegd. Met het document dat Stapel naar haar en Zeelenberg stuurde is echter zo verschrikkelijk veel mis, dat we mogen verwachten dat een hoogleraar van haar kaliber toch wel meteen diverse vreemde zaken zouden zijn opgevallen. Maar nee, ze lanceerde meteen een persbericht dat vleeseters egoïstischer zijn.
Omdat wij, publiek en mede-wetenschappers, kennelijk van deze integriteitscommissie niet mogen weten wat er precies volgens hen mis was, maakte ik een overzicht van 7 meest evidente fouten die er in het stuk van Stapel stonden en die Roos Vonk niet heeft gezien. Dit is een samenvatting van de feiten: de verdere onderbouwing staat op mijn website.
Ik analyseer het document dat Stapel aan Vonk stuurde. Er zijn vier experimenten beschreven: 1a, 1b, 2a en 2b. De resultaten van 2a en 2b zijn verwisseld. Dat kun je nog afdoen als een slordigheid, maar:
1. Het eerste resultaat (de eerste regel van experiment 1a) wordt een significant verschil genoemd (p<0.05). De gebruikte toets is Student-t, maar de steekproef is te klein om die zonder voorbehoud te mogen gebruiken. Er zijn moeiteloos vele voorbeelden te maken waarom die toets niet werkt in dit geval.
2. Bij een steekproefgrootte N=32 zijn gemiddelden van 44% en 15% niet tegelijk mogelijk (derde regel van experiment 1a). Bij een verdeling 16/16 is 15% onmogelijk, en voor elke andere verdeling van N in twee delen is of de een of de ander onmogelijk. Dus deze getallen zijn fout. Het kan een vergissing zijn,
maar...:
3. Experiment 1b: bij N=34 zijn de gemiddelden van 60% en 20% ook al tegelijk onmogelijk, als in de vorige blunder. Je kunt dan nog even denken dat ook hier resultaten zijn verwisseld, maar ook dat blijkt onmogelijk.
4. In experiment 2a – de eerste regel – zijn de standaardafwijkingen veel te groot voor N=48 (verdeeld over 3 groepen) en voor een score op een schaal van 1-9. De laatste twee, 1.9(3.2) zijn volstrekt onmogelijk en de eerste, 4.6(3.6) is in ieder geval zo onwaarschijnlijk, dat ik er geen voorbeeld van
gevonden heb in 1 miljoen simulaties.
5. Zowel in 2a als 2b worden drie scenario's op een schaal van 1-7 gezet, maar het zijn ja-nee vragen en dan zijn er maar maximaal zes verschillende uitslagen mogelijk. Het hanteren van een schaal 1-7 is dus fout. De significantie van verschillen bespreken is in principe onjuist omdat in de toekenning van de scores de persoonlijke voorkeur van de onderzoeker een grote rol speelt en deze dus heel erg het resultaat bepaalt.
6. Ook bij experiment 2b staat op de eerste regel een onmogelijke standaardafwijking: 2.1(3,3).
7. De drie scenario's van 2a en 2b zijn niet sexe-neutraal. Dit is wel het meest absurde stukje van het hele document. Het derde scenario is of de proefpersoon het eens is met de stelling ”als een jongen een hele avond voor een meisje betaald heeft is het logisch dat hij sex van haar terugverwacht”. Als ik mij dan hier iets bij moet voorstellen: zeker niet dat een vrouw hier ja antwoordt.
Een hoogleraar die dit soort essentiële tekortkomingen over het hoofd ziet, kan toch niemand meer serieus nemen? Dat heeft niet meer met integriteit te maken, maar met verregaande onkunde.
De beslissing van de Radboud Universiteit om het bij een berisping te laten en om het integriteitsrapport niet vrij te geven, schaadt de wetenschap nog meer. Een openbaar debat is dringend nodig, maar Roos Vonk ontloopt elk debat en de universiteit helpt haar daar ook nog bij. Wat is er toch aan de hand in Nijmegen?
Over bovenstaande blunders kan het stilzwijgen niet blijven voortbestaan.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
En voor wie het nog niet wist: het CvB beroept zich op de spelregels en zegt dat het niet mag publiceren. De studenten van de Radboud stellen dat die regel niet geldt waar zo getwijfeld wordt.
Ik vrees dat de voorzitter van de Integriteitscommissie, een politiek filosoof, dat met hen eens zou moeten zijn. Hier gaat het om moraal, legitimiteit dus in plaats van legaliteit. Ik ben een beetje thuis in dat vak en zou - als ik hem was - niet aarzelen om mijn publieke verantwoordelijkheid nemen: openbaar maken dat rapport!
Bas Kortmann, rector magnificus van de Radbouw Universiteit schrijft vandaag een ingezonden brief aan de Volkskrant. Volgens hem is er geen reden om het rapport openbaar te maken omdat de zaak Vonk niet zo erg is als de zaak Stapel. Volgens hem valt Vonk 'slechts' te verwijten dat ze een beetje overhaast met de onzingegevens naar buiten kwam.
Dat is een interessante redenering. Uit de mailwisseling tussen Van Rongen en Vonk blijkt dat ze wist wat ze deed, cq. wetenschappelijk volkomen incompetent was. Er is sprake van zeven blunders. Dus, volgens het argument van de rector magnificus zelf, is er reden om het rappoort wel openbaar te maken. De eer van de wetenschap is net zo hard aan de orde als in het geval van Stapel.
De tekst van Kortmann in de VK van vanmorgen:
"De hoogleraren Diederik Stapel en Roos Vonk hebben samengewerkt bij een onderzoek naar de psychologische effecten van vlees. Toen bleek dat Stapel mogelijk op grote schaal gefraudeerd had met gegevens, rezen er ook vragen over het zogenaamde 'vleesonderzoek'.
Het college van bestuur van de Radboud Universiteit Nijmegen heeft daarop de commissie wetenschappelijke integriteit verzocht om uit te zoeken hoe Vonk bij dit onderzoek heeft gehandeld. De commissie heeft vastgesteld dat Vonk niet heeft gefraudeerd en ook niet bij fraude betrokken was.
Wel was de commissie van oordeel dat Vonk professioneel onzorgvuldig heeft gehandeld. Op basis van het advies van de commissie heeft het college Vonk berispt en deze berisping openbaar gemaakt. De Radboud Universiteit vond een berisping op zijn plaats omdat de samenleving moet kunnen vertrouwen op de zorgvuldigheid van wetenschappers.
In de Volkskrant (O&D, 29 november) stellen Mark Buck e.a. dat het advies van de commissie wetenschappelijke integriteit over Roos Vonk openbaar zou moeten zijn. De Universiteit van Tilburg had het rapport van de commissie-Levelt over Diederik Stapel al openbaar gemaakt. Dus waarom publiceert de Radboud Universiteit het rapport over Vonk niet?
Het college kan het advies van de commissie echter niet openbaar maken. De commissie heeft de handelwijze van Vonk onderzocht op basis van de regeling wetenschappelijke integriteit Radboud Universiteit Nijmegen.
Deze regeling bepaalt dat het advies van de commissie niet openbaar is (artikel 24 lid 1). Daar moet ook het college van bestuur zich aan houden. Tijdens het spel kun je de regels niet veranderen. De regeling bestaat al sinds 2006 en is te vinden op de website van de universiteit.
De grootschalige en langdurige fraude van Stapel is onvergelijkbaar met het éénmalig onzorgvuldig professioneel handelen van Vonk. Stapel heeft gefraudeerd op een manier die zijn weerga niet kent, terwijl Vonk 'slechts' valt te verwijten dat ze te snel en op onzorgvuldige wijze met onderzoeksresultaten naar buiten is gekomen. Dat is ook ernstig, maar van een totaal andere orde."
Ben het wel eens met Kortmann. Niet de spelregels veranderen gedurende het spel. Desalniettemin kan mevr. Vonk de beslissing wel zelf openbaar maken zonder dat ze de regels schendt. Verder maakt het ook verschil wie de klager is, wie de zaak aanhangig maakt. Bij een gewone klager worden de procedures strikt gevolgd. Indien het CvB de zaak aanhangig maakt wordt het onderzoek ! zoveel mogelijk in overeenstemming ! gevoerd met de werkwijze genoemd in paragraaf D van de regeling. Daar zit wellicht wat speelruimte van het CvB. Mijn advies zou zijn deze regeling als de donder opnieuw ter discussie te stellen en dit keer een echte jurist mee te laten kijken ipv kennelijk een slechts "juridisch geschoolde" persoon. Maar niet spelregels veranderen gedurende het spel zonder een levensbedreigende reden daartoe.
en als student zou ik pas weer colleges volgen wanneer deze prof een cursus statistiek met goed gevolg afgelegd heeft. Prima artikel, Jan!
Peter heeft wat Engelsen een 'devious mind' noemen. Maar hij heeft gelijk. Als ze wijs was, zou Vonk de eer aan zichzelf kunnen houden.
En als ze dat niet doet, Peter? De wetenschap is wel degelijk at stake. Dat is levensbedreigend.
Door bovenstaande publicatie en de mailwisseling tussen Van Rongen en Vonk is duidelijk geworden hoezeer Vonk een arrogante nog-niet-eens-vedergewicht in de wetenschap is. Niettemin houdt de Integriteitscommissie haar de hand boven het hoofd.
Bij mij en naar ik vermoed anderen rijst inmiddels de vraag of de commissie wel alle feiten in ogenschouw heeft genomen, cq. hoe ze die heeft gewogen.