Zeeuws Vlaanderen staat bekend om zijn bonenteelt. Het areaal neemt echter in rap tempo af. Bedroeg het aantal hectares bruine bonen in 1980 nog 3400, in 2009 was het teruggelopen tot 1400. Gemiddeld komt er 2700 tot 3700 kg bonen per hectare vanaf. Voor graan wordt op dit moment meer betaald dan voor bonen. Die trend lijkt zich de komende jaren voort te zetten als gevolg van de stijgende vraag naar graan. Omdat bonenteelt arbeidsintensief is en consumenten bovendien gewend zijn er weinig voor te betalen neemt de teelt steeds verder af.
Reden voor Economische Impuls Zeeland, de innovatieambtenaren van Syntens en boerenkoepel ZLTO om aan te sluiten bij de eerste landelijke Bonenestafette van Urgenda en de Bruine Bonenbende. Samen met ROC Zeeland, Agrimarkt en Coroos Conserven stelden ze op maandag 7 november de Zeeuwse boon ‘Van boer tot winkelschap’ een dag centraal. Zeeland teelt en verwerkt de boon binnen een straal van enkele kilometers. In de voedingsmiddelenwereld, waar producten soms duizenden kilometers heen en weer reizen, mag dat bijzonder heten.
De rondreis begint bij boer Lampert in Koudekerke die 4 hectare bonen teelt. Hij vertelt dat de bonen half mei gezaaid worden en dat de boer ervoor moet zorgen dat de kiemen niet te snel opkomen. Dat maakt ze kwetsbaar voor onder meer droogte. Bruine bonen hebben een rijke grond nodig én kunstmest. Biologisch bonenteelt is Lamperts ding niet. Volgens hem is 'biologisch niet te doen' omdat “de mineralenhuishouding in dierlijke mest niet constant is. Voor een optimale conditie van de boon is kunstmest daarom eenvoudiger”, aldus Lampert.
De Zeeuwse bonen worden direct van het land verwerkt bij Coroos Conserven in Kapelle. Het familiebedrijf Coroos is opgericht in 1957 en nu een van de grootste huismerkfabrikanten in Europa. Zij verpakken de groente- en fruitconserven zowel in blik, glas als plastic. Coroos produceert op klantspecificaties: de klant bepaalt product en verpakking en Coroos levert. Bruine bonen zijn een typisch Nederlands product, zo leer ik. Ze worden geteeld, verwerkt en geconsumeerd in Nederland. De omringende landen laten de bruine boon liggen omdat ze een sterke voorkeur hebben voor linzen of kidneybonen. Via de code op het blik of de pot kun je traceren waar de boon geproduceerd is, bij welke boer en op welk areaal. Dat biedt dus prima kansen voor van een echt Zeeuws streekproduct, lijkt me zo.
Van Coroos gaat het naar de winkel: de Agrimarkt in Goes, een regionale super opgezet door boerencoöperatie CZAV. De winkel heeft een flink assortiment droge bonen. Enerzijds omdat de Zeeuwen bonen willen, anderzijds omdat de marge op droogbonen groter is dan die van bonen in blik. Zo hoor je nog eens wat.
Tijdens de tour in het land van Zeeuws Meisje gaat het regelmatig over ‘de prijs’. Ik vraag me af of de Zeeuw een nuchtere kijk op voeding heeft of dat ik een verwende Westerling ben. De Zeeuwen hebben bonen en benoemen de herkomst niet. Ik betaal graag meer voor eten waarvan ik de herkomst, productiewijze en kwaliteit ken.
De bonentour eindigt bij het ROC in Middelburg, waar enkele koks-in-opleiding ons een kroket, gemaakt van o.a. bruine en witte bonen en aardappel, aanbieden.
De trots voor die unieke Zeeuwse bruine boon, mis ik in Zeeland. Misschien zijn Zeeuwen te nuchter. Ik, randstedeling, wil een herkenbare Zeeuwse bruine boon en er nog voor betalen ook. Waar is de boer die me het geld uit de zak haalt, desnoods met zo'n lastpak van biologische moeilijke boon? Voor die bruine bioboon heb ik het natuurlijk helemaal voor over. Is die boer dom of ben ik? Dat zuunige Zeeuws meisje wil maar niet uit m’n hoofd.
fotocredits: zeelandnet, Agnes
Dit artikel afdrukken
De rondreis begint bij boer Lampert in Koudekerke die 4 hectare bonen teelt. Hij vertelt dat de bonen half mei gezaaid worden en dat de boer ervoor moet zorgen dat de kiemen niet te snel opkomen. Dat maakt ze kwetsbaar voor onder meer droogte. Bruine bonen hebben een rijke grond nodig én kunstmest. Biologisch bonenteelt is Lamperts ding niet. Volgens hem is 'biologisch niet te doen' omdat “de mineralenhuishouding in dierlijke mest niet constant is. Voor een optimale conditie van de boon is kunstmest daarom eenvoudiger”, aldus Lampert.
De Zeeuwse bonen worden direct van het land verwerkt bij Coroos Conserven in Kapelle. Het familiebedrijf Coroos is opgericht in 1957 en nu een van de grootste huismerkfabrikanten in Europa. Zij verpakken de groente- en fruitconserven zowel in blik, glas als plastic. Coroos produceert op klantspecificaties: de klant bepaalt product en verpakking en Coroos levert. Bruine bonen zijn een typisch Nederlands product, zo leer ik. Ze worden geteeld, verwerkt en geconsumeerd in Nederland. De omringende landen laten de bruine boon liggen omdat ze een sterke voorkeur hebben voor linzen of kidneybonen. Via de code op het blik of de pot kun je traceren waar de boon geproduceerd is, bij welke boer en op welk areaal. Dat biedt dus prima kansen voor van een echt Zeeuws streekproduct, lijkt me zo.
Van Coroos gaat het naar de winkel: de Agrimarkt in Goes, een regionale super opgezet door boerencoöperatie CZAV. De winkel heeft een flink assortiment droge bonen. Enerzijds omdat de Zeeuwen bonen willen, anderzijds omdat de marge op droogbonen groter is dan die van bonen in blik. Zo hoor je nog eens wat.
Tijdens de tour in het land van Zeeuws Meisje gaat het regelmatig over ‘de prijs’. Ik vraag me af of de Zeeuw een nuchtere kijk op voeding heeft of dat ik een verwende Westerling ben. De Zeeuwen hebben bonen en benoemen de herkomst niet. Ik betaal graag meer voor eten waarvan ik de herkomst, productiewijze en kwaliteit ken.
De bonentour eindigt bij het ROC in Middelburg, waar enkele koks-in-opleiding ons een kroket, gemaakt van o.a. bruine en witte bonen en aardappel, aanbieden.
De trots voor die unieke Zeeuwse bruine boon, mis ik in Zeeland. Misschien zijn Zeeuwen te nuchter. Ik, randstedeling, wil een herkenbare Zeeuwse bruine boon en er nog voor betalen ook. Waar is de boer die me het geld uit de zak haalt, desnoods met zo'n lastpak van biologische moeilijke boon? Voor die bruine bioboon heb ik het natuurlijk helemaal voor over. Is die boer dom of ben ik? Dat zuunige Zeeuws meisje wil maar niet uit m’n hoofd.
fotocredits: zeelandnet, Agnes
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Weer iets bijgeleerd. Bij ons zijn ze onbekend.
Maar ik volg niet helemaal. Van waar die plotse focus op peulvruchten op dit forum?
Nick, zie http://www.foodlog.nl/artikel/bonenestafette-van-start
Dus zomaar iets van "kijk eens wat ik kan: drie dagen bonen vreten"? Ik snap de relevantie echt niet, en gastronomisch is het ook al niet.
Deelnemers zijn misschien geen flagellanten, maar wellicht flageoletanten...
Ik dacht dat dit medium stond voor gevarieerde voeding?
Het hyped de boon, zodat we die af en toe weer eens op tafel zetten. Ik deed zelf pas mee en deed verrassende ontdekkingen die ik anders niet gedaan zou hebben. Ik moet er nog over schrijven.
Beste Alexandra
“Waar is de boer die me het geld uit de zak haalt, desnoods met zo'n lastpak van biologische moeilijke boon? Voor die bruine bioboon heb ik het natuurlijk helemaal voor over.”, schrijf je.
Hoe kom je aan die onzin ?
Wat is er fout aan de wijze van teelt hier ? Juist ons dorp, Biervliet, is gekend voor zijn ‘bruune bwoon’n’-teelt, die er sinds heugenis is. Altijd dat gezever over ‘bio’.
Kun je uitleggen wat er niet ‘bio’ is aan ‘onze’ bruune bonen ? Ze worden geplant in natuurlijke kleigrond, machinaal gewied of met een carbon steel schoffeltje waaraan een duurzame steel van biologisch essenhout. En als de boer hoognodig moet, ebn vreest dat zijn prodcut niet bio is, doet tie dat in de sloot. Tot slot worden verstandig bemest, zodat er geen ziekten in komen.
En uit liefde voor het vak gedroogd op het land op ruiters. Dat zijn geen boeren op een paard, maar drie staken met dwarsstaken waarop de afgereden bonenplanten drogen..
En pas op: een Hollander(se) die hier zegt “haal het geld maar uit mijn zak’, wordt hier met gepaste achterdocht bekeken..
ps. Klootwijk nam, als ik me goed herinner, 1 a 2 jaar de moeite om eens hier te komen kijken en zich te informeren, en schreef daarover..