Net nadat ik de Franse jagers met hun oranje wegwerkers vestjes en petjes langs het huis zag wegrijden, las ik Frank Dales in Trouw. Dales is voorzitter van de Dierenbescherming en vindt dat de jachtbeurs in Nederland moet worden afgeschaft. Jacht is werk voor profesionnals, zegt hij. Amateur-jagers die naar beurzen gaan, houden van knallen en dieren doodschieten. Je mag dieren wel doodmaken, maar alleen als je daarvoor betaald wordt. Als je niet betaald wordt en je doet het toch, vind je het leuk en kun je dus niet schieten. Dat zeg ik niet. Dat zegt Dales.
Franse jagers jagen zoals Nederlanders voetballen. Het is een typisch mannen tijdverdrijf. Wie in natuurgebieden woont, is lid van de Diane, de jachtvereniging. Jagen gebeurt op vaste dagen, waaronder de zaterdag. Op die dag komen zelfs in de stad wonende dorpse zonen knallen. Kunnen ze schieten? Waarschijnlijk net zoals goed of slecht als amateur voetballers. Ze zijn trots op hun geweren, trots op het beslissende schot en houden van de teamsport.
Zijn Nederlandse jagers betere schutters en minder op de sport? Vermoedelijk niet. Er is wel een ander verschil. Nederland is tegen de jacht. Frankrijk niet. De vraag die rest is wie de betere schutter is. De jager die wekelijks jaagt of de 'professional' die zelden of nooit schiet. Menige politieman en soldaat schijnt er bedroevend weinig van te bakken. En weten zulke professionals welk dier ze moeten hebben en welk niet? Hebben ze het geduld om dagenlang achter dat zieke beest aan te gaan?
De vraag is waar Dales het over heeft. Er zijn jagers die geen jagers zijn. Het gefokte 'wild' wordt vijf minuten voor hun komst vrijgelaten. De grootste oen met een huurgeweer kan het niet missen. Zulke schutters mag je van mij een klont lood in de billen schieten.
En nou de schutters van dieren waar er wel teveel van zijn. Zou de jachtopziener vriendelijker afschieten dan de 'amateur'? Wat beweegt jachtopzieners en andere professionele schieters trouwens?
Dales werkt op het gemoed. Laten we het hebben over de cijfers en andere feiten: hoe vaak schiet de Nederlandse jager slechts half raak en kan de professional hem verbeteren? Dat laatst waag ik te betwijfelen. Ik kan me vergissen, maar weet één ding zeker: Dales weet het ook niet.
Dit artikel afdrukken
Zijn Nederlandse jagers betere schutters en minder op de sport? Vermoedelijk niet. Er is wel een ander verschil. Nederland is tegen de jacht. Frankrijk niet. De vraag die rest is wie de betere schutter is. De jager die wekelijks jaagt of de 'professional' die zelden of nooit schiet. Menige politieman en soldaat schijnt er bedroevend weinig van te bakken. En weten zulke professionals welk dier ze moeten hebben en welk niet? Hebben ze het geduld om dagenlang achter dat zieke beest aan te gaan?
De vraag is waar Dales het over heeft. Er zijn jagers die geen jagers zijn. Het gefokte 'wild' wordt vijf minuten voor hun komst vrijgelaten. De grootste oen met een huurgeweer kan het niet missen. Zulke schutters mag je van mij een klont lood in de billen schieten.
En nou de schutters van dieren waar er wel teveel van zijn. Zou de jachtopziener vriendelijker afschieten dan de 'amateur'? Wat beweegt jachtopzieners en andere professionele schieters trouwens?
Dales werkt op het gemoed. Laten we het hebben over de cijfers en andere feiten: hoe vaak schiet de Nederlandse jager slechts half raak en kan de professional hem verbeteren? Dat laatst waag ik te betwijfelen. Ik kan me vergissen, maar weet één ding zeker: Dales weet het ook niet.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dé jacht die ik jaarlijks mag waarnemen is de drijfjacht. Tweede week van november is het weer zover. De eenden op de kolken zijn al weken gevoerd met graan. Maar de kolk is groot en bij een beetje wind gaan de eenden steil de lucht in. Er wordt vrij veel geschoten er worden er een paar geraakt, een aantal valt, andere eenden worden geraakt, schrikken, schokken even in de vlucht, maar vliegen buiten het jachtgebied.
Dieren waar er teveel van zijn? Bij de traditionele drijfjacht in de regio worden wilde eend, haas, konijn (vrijwel verdwenen), patrijs en fazant (beide volledig verdwenen) bejaagd. Zijn die er teveel? Zeker niet, wilde eenden zijn vaak trekkers uit het Noorden en die doen hier zeker geen schade en 's zomers is er nergens een wilde eend te zien. Fiets eens een dagje door Oost-Nederland en tel de hazen en konijnen. Patrijzen meld je direct op Waarneming.nl.
Nee, er zijn heel veel roeken en heel veel ganzen die veel schade aanrichten en die worden hier niet op nauwelijks bejaagd. In die zin is de drijfjacht een plezierjacht (geworden?) en elk dier dat half geraakt wordt is er in mijn ogen één teveel.
Gericht afschot van reeën en vossen gebeurd over het algemeen professioneler.
Precies, over welke jacht heeft de dierenbescherming het? Het stuk is er vaag over. In de staart van het stuk blijkt het te gaan over ganzen.
Een kwart van hen zou met lood in het lijf over ons land vliegen. Kunnen professionele schutters dat voorkomen? Tenzij er complete peletons scherpschutters worden opgeleid is dat niet te verwachten.
Wat bedoelt de Dierenbescherming met dit stuk concreet?
Lood, dat is nu juist het probleem, lood de echte killer mag niet meer, of heb je nog ergens een doosje voor mijn vrienden de jagers apart gehouden. Nu moet je het doen met die halfbakken windbuks kogeltjes. Geen wonder dat je ze niet meer dood schiet.
Mis schieten, so what! Ziek schieten, dat is het probleem. Laatst schoot hier nog een jager, klokje op misschien, een jachthond van een drijver in zijn bast. Ziek geschoten dus. Wonder boven wonder heeft dat taaie beest het gehaald en doet weer mee waarvoor hij is geboren.
Wat valt er nog te schieten hier? Waar het moderne landbouw bedrijf zich heeft genesteld is de lol er volledig af. Het is stil geworden.
Sowieso is de jager als top predator, die de stand gezond houdt een mythe. Honger is in volwassen ecosystemen de regulerende factor, predatie slechts een interessante bijkomstigheid, behalve als de mens in het geding is. Geef hem weer een knuppel en we zien wel hoe hij het redt.
1. Wat me hier (Z.Vl.) opvalt: men respecteert het verschil tussen ‘azevint en azevrouwe’ en gaat behoedzaam te werk. Ook doodt men geen haas in z’n leger op 5-6 mtr afstand.
2. Het zijn vooral de nouveaux riches en stedelingen ‘qui tirent à tout ce qui bouge..”.
Een permit voor mensen met eigen jacht, woonachtig op locatie zou al veel verbeteren. Er loopt juist nu in Zeeland een protest tegen dat soort kak, die voor veel geld jachtgebieden opkopen.
3. Franse plattelandsjagers niets mis mee. Staan dichter bij de natuur als de natuurverenigingen in Holland.
4. Slechte ervaringen in november en december met trektochten in de Ardennen: vette Brusselaars met enorme 4WD’s die vol met kisten sterke drank staan. Stedelingen dus. Trek zelf in deze maanden ook felle kleuren aan en praat niet gedempt.
5. Ecologische hoofdstructuur: geboren achter het bureau van ambtenaren en toegejuicht door milieu-malloten, die niet door hebben dat geïsoleerde plattelandsbiotopen het best floreren, in plaats van alles in het werk stellen om de vossen en de ratten via die hoofdstructuur het kleine wild, dat geen predators kende buiten een buizerd en kiekendief, af te laten maken.
Resultaat in Zeeuws-Vlaanderen: stikt van de vossen, en de stand van de roofvogels loopt terug. Waarom ? Er zitten haast geen konijnen, hazen, fazanten en patrijzen meer… Terwijl je vroeger ’s nachts bijna de sloot in moest rijden om de hazen op de weg te ontwijken. Wat ik niet deed uiteraard.
Tip: probeer nooit met de auto een fazant te grazen te nemen: een haas of konijn springt op als de ‘lichten’ over hem heen zijn, maar een fazant net voordien, en veroorzaakt aan de auto veel schade…
6. Hier (*) een foto van een wilde zwijnejacht in de bossen bij Quinson, Var. Men bond het bloedend zwijn voor op de bumper (Een Lada, geen PC.Hooft-bak..) en haalde een stuk of zes pups, om aan de snuit te likken. Zo leren ze de geur van het varken kennen en vergeten dat nooit. Omdat het terrein er zeer geaccidenteerd is, jaagt men met honden die ze varkens naar de jagers drijven. Stelde voor het varken te verkopen aan ons hotel, maar helaas..
De Franse wetgever had per ongeluk het jachtseizoen verkeerd ingepland volgens de zeer vriendelijke jagers..
(*) past/copy https://picasaweb.google.com/kookmarieke/MariekeVanVlaanderen#5667007668213397938
Ook bij ons in Wallonie veel geknal. Tijdens de afwas vloog een houtduif zich met een flinke klap tegen een keukenraam te pletter, dat gebeurt heel weinig. Ik heb hem opgeraapt en zag dat ie aangeschoten was. Dus wel geraakt, maar niet dood, daar moest ik voor de onbekende jager maar voor zorgen. Vraag me ook af hoe vaak er dodelijk raak geschoten wordt... de doodsreutel was een onprettig eind van een prachtige terrasdag.