Dat zijn dieren die hoogwaardige, complexe dierlijke eiwitten (zuivel, vlees en eieren) leveren aan mensen. Dierenwelzijnsprofessor Temple Grandin is één van mijn helden, want dierwelzijn verbeteren door te roepen dat je geen dierlijke eiwitten mag eten, werkt niet zo lang we vlees eten en prijs nu eenmaal beslist over wat we kopen.
Daarom ben ik van mening dat de sector zelf het dierwelzijn moet verbeteren. Van fok tot kok. In slachthuizen moet het goede worden gedaan.
Afstomping tegengaan
Eigenlijk zou ik blij moeten zijn met het cameratoezicht in slachthuizen. Maar ik vind het maar niks. Waarom?
Om die vraag te beantwoorden, stel ik een tegenvraag: wat doet een alarminstallatie in woonhuizen?
Wie weet wat routinematig doden met een mens doet, weet dat je het onvermijdelijke afstompingsproces moet beheersen en waar nodig omkerenHet antwoord is simpel. Een inbraakalarm registreert het tijdstip van de inbraak. Een alarminstallatie voorkomt geen inbraak. Een huis dat voorzien is van bouwkundige beveiliging, zoals extra sterk hang- en sluitwerk is wel een goed middel om inbraken te voorkomen. Dat weet iedere politieagent.
Cameratoezicht in slachthuizen is onzin. Ook al weten mensen zich bekeken, dan nog zal het misstanden registreren maar niet voorkomen omdat toezichthouders niet alle beelden zullen bekijken en bovendien deel worden van het proces. Slachten is een wereld die apart staat. We willen niet weten wat er in slachthuizen gebeurt. Mensen die er werken, weten dat en gedragen zich ernaar.
Voorbeeld: 80% van de werknemers (en bezoekers) van slachthuizen hebben een smartphone met foto- en videomogelijkheden. Waarom zijn er - als we er van uitgaan dat misstanden in slachthuizen regelmatig voorkomen - dan zo weinig beelden van die misstanden? Omdat er weinig gefilmd en gefotografeerd wordt. Waarom er zo weinig gefilmd en gefotografeerd wordt in slachthuizen kun je in dit uitstekende essay van dr. Amy Fitzgerald lezen.
Kritiek is makkelijk. Maar ik heb ook oplossingen die veel beter werken dan cameratoezicht:
• verplichte cursussen bewustwording dierwelzijn voor al het slachthuispersoneel
• verplichte psychologische tests voor nieuwe (ook tijdelijke) werknemers
Cameratoezicht is wegkijken en je geweten afkopen. Lees de tekst van Fitzgerald. Wie weet wat routinematig doden met een mens doet, weet dat je het onvermijdelijke afstompingsproces moet beheersen en waar nodig omkeren.
Ik ben benieuwd of PvdD, Wakker Dier en de Dierenbescherming dat met me eens zijn.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
In het boek 'dieren eten' van Jonathan Safran Foer gaf hij tal van voorbeelden uit de VS. Mensen die werken in slachthuizen haken of na paar dagen af, of ze stompen af en worden onverschillig en zelfs sadistisch. Het massaal slachten van dieren is geen 'humaan' proces en dat heeft gevolgen. Ik zou zeggen kleine mobiele slachtunits die naar boeren rijden , en drastische reductie van vleesproductie en consumptie. Zonder bewustzijnsverandering komt er geen einde aan een praktijk die als mensen het zich echt bewust worden allang beëindigd zou zijn.
Heel belangrijk onderwerp denk ik. Omdat het over mensen gaat. De weg van afstompen naar aanscherpen van bewust zijn is lang maar wel de hoofdweg. Op deze weg komen en blijven is niet alleen voor werknemers in de slachthuizen belangrijk. Maar voor iedere schakel in elke keten.
Die is mooi, belangrijk omdat het over mensen gaat. Het ging toch over dierenwelzijn? Nee, je hebt gelijk het gaat over het mensenwelzijn in het slachthuis.
Dierenwelzijn vanuit mensen/mededierenwelzijn dat is een mooi pad om te bewandelen.
Waarom accepteren wij dat artsen, politieagenten, brandweerlieden en ambulancebroeders afstompen?
Je zou in deze context kunnen stellen dat slachthuismedewerkers het vuile werk opknappen voor miljoenen (wereldwijd miljarden) consumenten die datzelfde vuile werk niet willen en kunnen uitvoeren.
Al zou je nog zo graag willen en heb je nog zoveel ruimte op ’t erf en is je teil nog zo groot, het mes nog zo scherp; een varkentje op de ladder binden en het zelf slachten mag niet meer.
Een kip of konijntje kan nog wel eens en misschien nog een geit onder allerlei extra eisen en voorwaarden. Daarmee is het wel zo’n beetje op voor de moedige thuisslachter. Maar op een afgelegen adres kraait er echt geen haan naar.