Onderzoekers zijn er in geslaagd een 100% recyclebaar plastic te maken, schrijft ScienceDaily. De nieuwe plasticsoort heet PDK (polydiketoenamine) en is ‘oneindig’ recyclebaar.
Plastic bestaat uit polymeren (grote koolstofmoleculen) die weer zijn opgebouwd uit monomeren. Aan plastic worden chemicaliën - kleurstoffen, vlamvertragers, verharders - toegevoegd om kunststoffen ‘harder’ of ‘zachter’ te maken voor verschillende toepassingen. De chemicaliën binden zich aan de monomeren. Ga je plastic recyclen, dan resulteren al die verschillende bindingen in een kwalitatief minder goed plastic-basismateriaal.
Grosso modo zijn er 7 hoofdsoorten plastic. Bij recyclen worden al die soorten plastic, met hun chemicaliën om ze harder, flexibeler, helder of juist gekleurd te maken, gemengd en tot snippers gemalen. Die snippers worden gesmolten tot een nieuw basismateriaal. Welke eigenschappen dat meekrijgt uit de mix is onvoorspelbaar, schrijft ScienceDaily. Dat maakt plastic zo moeilijk te recyclen, laat staan te 'upcyclen' tot nieuwe producten van hogere kwaliteit. Zelfs de best recycleerbare plasticsoort, PET-plastic, is bijvoorbeeld slechts voor 20 tot 30% recyclebaar.
Het bijzondere van PDK is dat in een sterk zure oplossing de verschillende chemicaliën weer van de monomeren te scheiden te zijn. Vervolgens kunnen de 'schone' monomeren worden samengevoegd tot polymeren om uiteindelijk nieuw plasticmateriaal te maken. Het is een vorm van recyclen op molecuulniveau, vergelijkbaar met het in elkaar zetten en weer uit elkaar halen van een bouwsel van Legostenen. In de zure oplossing valt het bouwwerk in de losse Legosteentjes uit elkaar, waarna je met die steentjes - de PDK-moleculen - steeds weer iets nieuws kunt maken. Omdat de PDK-moleculen 'heel' blijven, als een Legosteentje, zijn ze steeds opnieuw in een andere vorm, kleur en textuur te gebruiken.
Vorig jaar nam de Europese Commissie de EU Plastics Strategy aan. Centraal in die strategie om de plasticvervuiling te verminderen staat recyclen. Maar dan moet plastic wel te recyclen zijn. "Het is een opwindende tijd om na te denken over hoe je zowel materialen als recyclingfaciliteiten kunt ontwerpen om 'circulair plastic' mogelijk te maken," zegt onderzoeksleider Brett Helms in ScienceDaily.
Dit artikel afdrukken
Grosso modo zijn er 7 hoofdsoorten plastic. Bij recyclen worden al die soorten plastic, met hun chemicaliën om ze harder, flexibeler, helder of juist gekleurd te maken, gemengd en tot snippers gemalen. Die snippers worden gesmolten tot een nieuw basismateriaal. Welke eigenschappen dat meekrijgt uit de mix is onvoorspelbaar, schrijft ScienceDaily. Dat maakt plastic zo moeilijk te recyclen, laat staan te 'upcyclen' tot nieuwe producten van hogere kwaliteit. Zelfs de best recycleerbare plasticsoort, PET-plastic, is bijvoorbeeld slechts voor 20 tot 30% recyclebaar.
Het bijzondere van PDK is dat in een sterk zure oplossing de verschillende chemicaliën weer van de monomeren te scheiden te zijn. Vervolgens kunnen de 'schone' monomeren worden samengevoegd tot polymeren om uiteindelijk nieuw plasticmateriaal te maken. Het is een vorm van recyclen op molecuulniveau, vergelijkbaar met het in elkaar zetten en weer uit elkaar halen van een bouwsel van Legostenen. In de zure oplossing valt het bouwwerk in de losse Legosteentjes uit elkaar, waarna je met die steentjes - de PDK-moleculen - steeds weer iets nieuws kunt maken. Omdat de PDK-moleculen 'heel' blijven, als een Legosteentje, zijn ze steeds opnieuw in een andere vorm, kleur en textuur te gebruiken.
Vorig jaar nam de Europese Commissie de EU Plastics Strategy aan. Centraal in die strategie om de plasticvervuiling te verminderen staat recyclen. Maar dan moet plastic wel te recyclen zijn. "Het is een opwindende tijd om na te denken over hoe je zowel materialen als recyclingfaciliteiten kunt ontwerpen om 'circulair plastic' mogelijk te maken," zegt onderzoeksleider Brett Helms in ScienceDaily.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
In een column in de Volkskrant kijkt Marleen Kamperman, polymeerchemicus en hoogleraar (Rijksuniversiteit Groningen) vanuit haar expertise naar een mogelijke oplossing voor het plasticsoep-probleem: in zout oplossend plastic dat makkelijker te recyclen is.
Het gaat om een nieuwe plasticvariant die bijeen gehouden wordt door elektrostatische interacties. Zout water verstoort deze interacties (denk zeewater), met als gevolg dat het plastic uiteenvalt in zout water en oplost.
Kamperman kijkt het idee van elektrostatische interacties af van de voortplanting van de fluweelworm. Het mannetje legt een spermatofoor (zaadpakketje) op de huid van het vrouwtje. Op die plek lost de huid van het vrouwtje op, zodat het zaad bij de eileiders kan komen en daar tot bevruchting kan leiden.
Een nadeel is dat dit nieuwe oplosbare plastic ook gevoelig is voor zuur en in aanraking met bijvoorbeeld (zure) regen oplost.
Gewoon zo min mogelijk gebruiken is nog altijd de beste optie.