Het staat in alle kranten en kwam gisteren in alle kille hardheid naar buiten: er gaat veel te veel mis in slachthuizen. Veel dieren hebben een lelijke dood. Ook niet zo weekhartige mensen die in slachthuizen werken vinden het te ver gaan, zoals blijkt uit deze reportage van EénVandaag (21 februari 2008).
Volgens Varkens in Nood hebben 140 van de 180 keurmeesters ontslag genomen. Dat is 78%. Gesuggereerd wordt dat lieden die zich niets gelegen laten aan de doodsbeleving en gevaarstress van dieren hun taken hebben overgenomen.
Lees je de berichten nader, dan zie je waardoor het komt. De dood moet sneller. De supermarkt kiloknalt door. Dat kan omdat de band steeds weer een tandje hoger kan en de beslissers dat kennelijk toestaan.
Vlees mag niks kosten. Het dier niet en zijn dood ook al niet. Geld wordt vooral verdiend door degene bij wie het in de winkel ligt. Daarom moet de doodsfabriek zo hard draaien dat de zorgvuldigheid van het verdoven, doden en controleren uit de bocht vliegt. De snelheid is een gevolg van kostendruk, waarvoor de VWA begrip schijnt te hebben. Daarom knijpt onze waakhond voor de voedselveiligheid en - kwaliteit maar een oogje dicht. Volgens die theorie spannen slachterijen en hun controleurs samen omdat ze het er over eens zijn dat het echt niet anders kan. De prijs wordt niet betaald, dan maar andere maatregelen.
Als dat echt zo is, hoe is dat dan mogelijk?
Om het eens in bedrijfseconomische termen te zeggen: wat een rare bedrijfstak, die alleen maar in zijn eigen kosten snijdt en niet denkt aan mogelijkheden om zijn baten te vergroten. Slachterijen knijpen zichzelf steeds verder uit, terwijl ze een ander er met de buit vandoor laten gaan. Bijvoorbeeld de makers van kledderham.
Om het weer anders te zeggen: ik wil graag vlees kopen uit een slachterij waarvan ik weet dat er goed geslacht wordt. Ik betaal graag voor een mooie dood.
Dat is een heel nieuwe business proposition in slachtersland. Geen goedkope, maar een mooie dood.
Snapt u wel, heren slachters. Er is geld te verdienen. Wees blij dat Varkens in Nood jullie helpt en grijp je kans!
Voortaan twee vakken in de supermarkt:
- vlees van een mooie dood
- vlees van een lelijke dood
Wedden dat het werkt?
Dit artikel afdrukken
Volgens Varkens in Nood hebben 140 van de 180 keurmeesters ontslag genomen. Dat is 78%. Gesuggereerd wordt dat lieden die zich niets gelegen laten aan de doodsbeleving en gevaarstress van dieren hun taken hebben overgenomen.
Lees je de berichten nader, dan zie je waardoor het komt. De dood moet sneller. De supermarkt kiloknalt door. Dat kan omdat de band steeds weer een tandje hoger kan en de beslissers dat kennelijk toestaan.
Vlees mag niks kosten. Het dier niet en zijn dood ook al niet. Geld wordt vooral verdiend door degene bij wie het in de winkel ligt. Daarom moet de doodsfabriek zo hard draaien dat de zorgvuldigheid van het verdoven, doden en controleren uit de bocht vliegt. De snelheid is een gevolg van kostendruk, waarvoor de VWA begrip schijnt te hebben. Daarom knijpt onze waakhond voor de voedselveiligheid en - kwaliteit maar een oogje dicht. Volgens die theorie spannen slachterijen en hun controleurs samen omdat ze het er over eens zijn dat het echt niet anders kan. De prijs wordt niet betaald, dan maar andere maatregelen.
Als dat echt zo is, hoe is dat dan mogelijk?
Om het eens in bedrijfseconomische termen te zeggen: wat een rare bedrijfstak, die alleen maar in zijn eigen kosten snijdt en niet denkt aan mogelijkheden om zijn baten te vergroten. Slachterijen knijpen zichzelf steeds verder uit, terwijl ze een ander er met de buit vandoor laten gaan. Bijvoorbeeld de makers van kledderham.
Om het weer anders te zeggen: ik wil graag vlees kopen uit een slachterij waarvan ik weet dat er goed geslacht wordt. Ik betaal graag voor een mooie dood.
Dat is een heel nieuwe business proposition in slachtersland. Geen goedkope, maar een mooie dood.
Snapt u wel, heren slachters. Er is geld te verdienen. Wees blij dat Varkens in Nood jullie helpt en grijp je kans!
Voortaan twee vakken in de supermarkt:
- vlees van een mooie dood
- vlees van een lelijke dood
Wedden dat het werkt?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Waarom zou dit wél werken? We hebben bij de kip al twee vakken: kippen zonder noemenswaardig leven (=plof), en kippen met een klein beetje levensruimte (Volwaard). Dat loopt ook niet bepaald storm. Ik vrees dat het de cijfertjes zijn die bij de keuze de doorslag geven, niet de lettertjes (mooie teksten over hoe diervriendelijk dit vlees is).
Wie ooit Fast Food Nation heeft gelezen, herkent hier Amerikaanse toestanden. Onder Reagan werd de Amerikaanse VWA uitgekleed. Doordat de Amerikaanse lopende banden zo snel draaien, vliegt stront in het rond. Het vlees bevat meer bacterien dan menig wc-bril (een bewezen statement, overigens). Schlosser, de auteur, roemt Nederland, waar de staat keurt en waar de VWA partijen vlees uit de markt kan nemen......
Uiteindelijk gaat het er, net als bij groenten, ook bij het vlees erom dat we een goedkope hamburger willen, of kipkluif, of karabonaaije.
Eric, omdat het nogal confronterend is. Duidelijk onderscheiden vakken. In grote letters de tekst erboven. Het ene in grafzwart, het andere in hoopgevend paars (of vergis ik me nou in de symboliek?).
Ik dacht toen ik het schreef 'ik krijg straks op m'n kop omdat ik de consument een criminele moordenaar wil maken'. Die moet zich schuldig voelen door in de winkel open en bloot, zichtbaar voor iedereen haar medeconsumenten duidelijk te maken waar d'r prioriteiten en gevoelens liggen.
Welnee, ik probeer een beetje creatief te zijn om het de supermarkt makkelijk maken de slachters in staat te stellen dat kleine beetje meer te betalen waar het hier allemaal om draait. Hier gaat het niet om verschillen van 600% en meer zoals bijv. in het geval van biokipfilets.
Zo'n prominent agro-en vleesverdediger als CDA'er Joop Atsma zou daar ook eens mee kunnen beginnen. De basis van zijn argumenten om de vleessector te verdedigen klopt wmb. Alleen de uitwerking ... daar is nog flink wat werk aan de winkel. De huidige leidt tot verstopperij en achterdocht en tot het soort situaties die nu ontstaan.
Ik ben benieuwd hoe de vleessector met deze affaire zal weten om te gaan. Tot nu toe geeft die aan dit het filmmateriaal van de maan kwam en dat de klokkenluiders gek zijn. Als het waar is en ze beter weten is dat oliedom.
Moet je dan niet eigenlijk 4 categorieen maken? Als ik vlees zou willen kopen (ammenooitniet!) zou ik ook wel willen weten hoe het beest zn dagen heeft gesleten alvorens het onder het onherroepelijk onbarmhartige mes terecht kwam.
1. slecht leven, slechte dood
2. slecht leven, mooie dood
3. mooi leven, slechte dood
4. mooi leven, mooie dood
Categorie 2. en 3. kan Albert Heijn dan als 'Excellent' gaan verkopen ;).
Dat is al bijna een systeem voor een keurmerk door de Dierenbescherming ;-)
Ben wel bang dat de confrontatie-strategie in het schap dan niet meer lukt.