Wereldwijd verdwijnt een derde van het groente en fruit onnodig in de vuilnisbak. Die verspilling vindt plaats in de gehele keten van ‘field to fork’: van het veld tot de vork. Consumenten zijn de grootste schuldigen. Ze willen alleen perfect uitziende groente en fruit en hebben doorgaans geen idee hoe ze met houdbaarheidsdata om moeten gaan.
Op verschillende plaatsen in de keten gaat kwalitatief prima voedsel verloren. Dat begint al op het veld. Telers laten beschadigde groente die kwalitatief helemaal in orde zijn achter op het land omdat het verwerken ervan niet loont. In de magazijnen waar de producten vervolgens heen gaan, past er maar een bepaalde hoeveelheid in de dozen of verpakkingen. Wat daar niet in past moet weg. Tijdens het vervoer naar de volgende stap in de keten kan er van alles mis gaan. Een doos die valt, producten die te lang in de warmte hebben gestaan, verpakkingen die beschadigd raken. Het zijn allemaal redenen waardoor hele ladingen voedzaam en veilig eten afgevoerd worden.
In deze stappen vindt zo’n 65% van de voedselverspilling plaats. Hoewel deze aantallen niet gering zijn, gaat in de laatste stappen van de keten de overige 35% verloren. In de laatste, consumptieve fase gooien restaurants, supermarkten en consumenten uiteindelijk het meeste weg. Restaurants maken te grote porties, supermarkten kunnen producten die ‘over de datum’ zijn niet meer verkopen of consumenten kiezen de mooiste exemplaren van groente en fruit uit. Wat rest blijft over.
Een gemiddeld Amerikaans gezin van 4 personen gooit $1.600 (bijna €1.500) per jaar weg. In Groot-Brittannië verdwijnen jaarlijks alleen al 160 miljoen prima bananen in de vuilnisbak. Eén op de drie Britten gooit een banaan weg als er ook maar één enkel bruin plekje op zit.
Amerikaanse onderzoekers probeerden te achterhalen waarom mensen zelf zoveel weggooien. Zij kwamen tot de conclusie dat onwetendheid de hoofdrol speelt. Die onwetendheid uit zich op meerdere gebieden. De helft van de Amerikanen is zich er bijvoorbeeld niet bewust dat voedselverspilling een probleem is. 60% zegt regelmatig iets weg te gooien om te zorgen dat hun gerecht er vers en mooi uitziet. Toch voelt drie kwart van de mensen zich schuldig als ze voedsel weggooien. De redenen daarvoor zijn divers. De één maakt zich zorgen om het klimaat, de ander omdat weggooien zonde is van het geld en een derde om beide.
Houdbaarheidsdata
Mensen weten te weinig van houdbaarheidsdata. Bijna 70% van de mensen gooit direct iets weg zodra de houdbaarheidsdatum is verstreken, omdat ze - onterecht - bang zijn ziek van te worden van producten die over de datum zijn. In werkelijkheid heeft die datum weinig te maken met voedselveiligheid en kun je beter vertrouwen op hoe het eruit ziet, ruikt, voelt en smaakt.
Liz Goodwin van Waste and Resources Action Programme (Wrap) maakt zich ook zorgen om jongere generaties die zich wel willen inzetten voor een beter klimaat, maar nauwelijks kookvaardig zijn. “Ze hebben geen relatie meer met voeding, ze eten om andere dingen te kunnen doen.” Ook zij stipt de houdbaarheidsdata aan: “Ze zijn er doodsbang voor. Alsof het een minuut voor middernacht nog wel goed is en twee minuten later ineens niet meer.”
Veel mensen willen best iets doen om voedselverspilling te verminderen, maar de helft van de Amerikanen zegt niet goed te weten hoe ze minder weg kunnen gooien. 42% zegt geen tijd te hebben om zich er zorgen over te maken. Wel merkt meer dan de helft dat ze meer weggooien als ze in grote hoeveelheden inslaan.
Denemarken als voorbeeld
Overal schieten de initiatieven om voedselverspilling aan te pakken als paddenstoelen uit de grond. In Denemarken lijkt het nu ook echt vruchten af te werpen. Een van de vele initiatieven daar is de supermarkt WeFood. Die supermarkt krijgt afgeschreven producten van reguliere supermarkten en verkoopt dit door voor 30%-50% minder dan de oorspronkelijke prijs. Zo gaan ze de voedselverspilling tegen en helpen ze de mensen die het financieel moeilijk hebben aan genoeg groente en fruit. Deze winkel loopt zo goed dat er in 2017 een nieuwe vestiging van zal openen.
Mogelijke oplossingen
De onderzoekers die inventariseerden hoe het komt dat Amerikanen zoveel voedsel verspillen, komen naar aanleiding van hun resultaten met drie factoren die een deel van het probleem mogelijk kunnen oplossen. De onwetendheid moet worden doorbroken en dit begint met het bewustzijn dat voedselverspilling een probleem is. Mensen die dit weten, gooien duidelijk minder weg dan mensen die er niet van op de hoogte zijn. Daarnaast zouden consumenten meer inzicht moeten hebben in hoeveel zij verspillen ten opzichte van anderen. 87% van de mensen denkt minder weg te gooien dan mensen in een vergelijkbare situatie. Aangezien mensen zich vaak aanpassen aan sociale normen, kan dit tot ander gedrag leiden. Tot slot is meer duidelijkheid over houdbaarheidsdata nodig, omdat die voor onnodig veel verwarring en verspilling leiden.
Dit artikel afdrukken
Eén op de drie Britten gooit een banaan weg als er ook maar één enkel bruin plekje op zitConsument grootste aandeel
In deze stappen vindt zo’n 65% van de voedselverspilling plaats. Hoewel deze aantallen niet gering zijn, gaat in de laatste stappen van de keten de overige 35% verloren. In de laatste, consumptieve fase gooien restaurants, supermarkten en consumenten uiteindelijk het meeste weg. Restaurants maken te grote porties, supermarkten kunnen producten die ‘over de datum’ zijn niet meer verkopen of consumenten kiezen de mooiste exemplaren van groente en fruit uit. Wat rest blijft over.
Een gemiddeld Amerikaans gezin van 4 personen gooit $1.600 (bijna €1.500) per jaar weg. In Groot-Brittannië verdwijnen jaarlijks alleen al 160 miljoen prima bananen in de vuilnisbak. Eén op de drie Britten gooit een banaan weg als er ook maar één enkel bruin plekje op zit.
Liz Goodwin van Waste and Resources Action Programme (Wrap) maakt zich ook zorgen om jongere generaties die zich wel willen inzetten voor een beter klimaat, maar nauwelijks kookvaardig zijnOnwetendheid
Amerikaanse onderzoekers probeerden te achterhalen waarom mensen zelf zoveel weggooien. Zij kwamen tot de conclusie dat onwetendheid de hoofdrol speelt. Die onwetendheid uit zich op meerdere gebieden. De helft van de Amerikanen is zich er bijvoorbeeld niet bewust dat voedselverspilling een probleem is. 60% zegt regelmatig iets weg te gooien om te zorgen dat hun gerecht er vers en mooi uitziet. Toch voelt drie kwart van de mensen zich schuldig als ze voedsel weggooien. De redenen daarvoor zijn divers. De één maakt zich zorgen om het klimaat, de ander omdat weggooien zonde is van het geld en een derde om beide.
Houdbaarheidsdata
Mensen weten te weinig van houdbaarheidsdata. Bijna 70% van de mensen gooit direct iets weg zodra de houdbaarheidsdatum is verstreken, omdat ze - onterecht - bang zijn ziek van te worden van producten die over de datum zijn. In werkelijkheid heeft die datum weinig te maken met voedselveiligheid en kun je beter vertrouwen op hoe het eruit ziet, ruikt, voelt en smaakt.
Liz Goodwin van Waste and Resources Action Programme (Wrap) maakt zich ook zorgen om jongere generaties die zich wel willen inzetten voor een beter klimaat, maar nauwelijks kookvaardig zijn. “Ze hebben geen relatie meer met voeding, ze eten om andere dingen te kunnen doen.” Ook zij stipt de houdbaarheidsdata aan: “Ze zijn er doodsbang voor. Alsof het een minuut voor middernacht nog wel goed is en twee minuten later ineens niet meer.”
Veel mensen willen best iets doen om voedselverspilling te verminderen, maar de helft van de Amerikanen zegt niet goed te weten hoe ze minder weg kunnen gooien. 42% zegt geen tijd te hebben om zich er zorgen over te makenMoeilijk
Veel mensen willen best iets doen om voedselverspilling te verminderen, maar de helft van de Amerikanen zegt niet goed te weten hoe ze minder weg kunnen gooien. 42% zegt geen tijd te hebben om zich er zorgen over te maken. Wel merkt meer dan de helft dat ze meer weggooien als ze in grote hoeveelheden inslaan.
Denemarken als voorbeeld
Overal schieten de initiatieven om voedselverspilling aan te pakken als paddenstoelen uit de grond. In Denemarken lijkt het nu ook echt vruchten af te werpen. Een van de vele initiatieven daar is de supermarkt WeFood. Die supermarkt krijgt afgeschreven producten van reguliere supermarkten en verkoopt dit door voor 30%-50% minder dan de oorspronkelijke prijs. Zo gaan ze de voedselverspilling tegen en helpen ze de mensen die het financieel moeilijk hebben aan genoeg groente en fruit. Deze winkel loopt zo goed dat er in 2017 een nieuwe vestiging van zal openen.
Mogelijke oplossingen
De onderzoekers die inventariseerden hoe het komt dat Amerikanen zoveel voedsel verspillen, komen naar aanleiding van hun resultaten met drie factoren die een deel van het probleem mogelijk kunnen oplossen. De onwetendheid moet worden doorbroken en dit begint met het bewustzijn dat voedselverspilling een probleem is. Mensen die dit weten, gooien duidelijk minder weg dan mensen die er niet van op de hoogte zijn. Daarnaast zouden consumenten meer inzicht moeten hebben in hoeveel zij verspillen ten opzichte van anderen. 87% van de mensen denkt minder weg te gooien dan mensen in een vergelijkbare situatie. Aangezien mensen zich vaak aanpassen aan sociale normen, kan dit tot ander gedrag leiden. Tot slot is meer duidelijkheid over houdbaarheidsdata nodig, omdat die voor onnodig veel verwarring en verspilling leiden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Zo'n supermarkt met restanten lijkt me nog best een potentieel succesnummer voor zunige of arme Nederlanders. Op de markt in Groningen heb je ook zo'n tweedeklas-groente/fruitkraam, staan altijd genoeg mensen bij. Aan t end vd dag haal je daar een hele zak vol groenten of fruit voor n euro. Maak er soep van of blancheren en invriezen. De handige en niet te verwendde persoon weet daar wel raad mee.
Verdere verspilling aanpakken door gebruik van insecten. Black Soldier Fly larven groeien uitstekend op reststromen. De larven kunnen dan in diervoer als hoogwaardige eiwitten.
Vroeger hadden wij de schillenboer die tenminste nog een nuttige bestemming had voor het eetbare afval en de schillen. Nu er overdag niemand meer thuis is, zullen PostNL, DPD, DHL, GLS en Kiala de bruikbare afval moeten ophalen, want scheiden van GFT in GF en T kunnen we nog niet :-).
Effe goegelen met "poulailler communal" als zoekterm, en je ziet hoe een deel van het gft afval omgezet kan worden in gratis eieren en compost, door vrijwilligers, voor vrijwilligers, kinderen en scholen. Het zijn veelal kinderen en jongeren die er plezier aan beleven; zij hebben "het verdienmodel" nog niet in hun hoofd. Dit soort initiatieven, door de plaatselijke gemeente ondersteund, zie je hier nog niet; eerst moeten we van Pokamon af zien te komen!
Linkjes.
Gemeentelijke kippenren zoals in Belvézet, waar ik volgende maand een kijkje ga nemen, als ik daar bij Jean Michel weer verse schapenkaas ga halen.
Kippenren van Bucamps: LeParisien
Die van Villers-lès-Pots: Le Progres
Midi-libre: Le poulailler pédagogique in Saint-Quentin-la-Poterie
Midi-libre: Un poulailler dans l'école élèmentaire de St Brès
Het is nog kleinschalig, maar vele kleintjes maken een grote. Kippen in de stad moet gewoon kunnen, net als honden, katten, duiven, eenden, meeuwen.
@Joep: dat hele idee om speciaal voor mestdieren voedsel te verbouwen, of, nog gekker, in te voeren, is natuurlijk ook pas erg recent, en in grote delen van de wereld ook nog steeds onbekend. Kippen scharrelden op de deel (daarom had je er maar zo'n dozijn van, anders moest je er voer voor gaan kopen), varkens kregen afvalfruit , te kleine of beschadigde aardappels, eikels en ondermelk, koeien en schapen vraten gras. Zou het daar nog ooit naar teruggaan? Het heeft in ieder geval allerlei voordelen! De nadelen van rijkdom beginnen onderhand onhoudbaar te worden! Toch zie je niet dat de armen die het nog wel goed doen, de rijken verwijten dat ze fout zitten, maar is het juist andersom!
Dat idee dat de consument alleen perfect uitziende producten wil is ze voor een flink deel ook maar aangepraat, onder andere door beelden zoals die prachtige en perfecte appeltjes in de footer van deze site. Door in de winkels enkel perfectie (uitwendige perfectie, imago) aan te bieden, lat je de consument weten dat het alleen goed is als het er zo uit ziet. Wat ''de consument'' niet ziet is dat die perfectie vaak gelijk tot karakterloosheid leidt.
Verder zeker ook onwetendheid over hoe fruit en groenten er normaal uitzien, wat normale variaties zijn (zoals die bruine plekjes op bananen, die de banaan in feite gezonder maken).
Een mooie taak wederom voor het onderwijs. Die intellectuele vorming dat komt wel goed. Leren lezen, schrijven en rekenen hoeven met doeltreffende methodes niet zo tijd-consumerend te zijn. Dan blijft er meer tijd over voor mens en maatschappij (inclusief gezondheidsleer, voeding en voedselbereiding), al vanaf de basisschool.