Ik zag na alle behulpzame reacties op het varkensdrama zoveel beren (ongecastreerd & onverdoofd) op de weg, dat somberheid me naar de keel vloog, en ik zelf naar de fles. Waarvan je gedachten inzake het varken knap sentimenteel kunnen worden, zodat je alweer ontroerd wordt door ál die dappere slagers die nog (zouden) bestaan die zélf hun varken slachten en die onze klandizie zo hard nodig hebben, zodat we hier de wereld gaan verbeteren door daar een lijstje van te maken. (Maar meer nog hebben ze de klandizie nodig van grand cafés en brasserieën, waar de pretenties Frans zijn, maar waar nimmer een goed varkensworstje met aardappelsalade of gebraden varkensbuik met linzen gesignaleerd wordt, zonder dat dat gemis aan eenvoudig eten de Joep Habetsen of Mac Van Dinthers opvalt.
(Johannes van Dam evenmin, want die probeert zijn laguiolemes exclusief uit op ossehaas en ribeye...) (Ze hebben ook de lokale klandizie nodig van verzorgingstehuizen, bedacht ik ook nog, maar die kiezen om budgettair-logistieke reden voor de Deli XL; het is daarbij onze eigen lieve overheid die lokale levering door een plaatselijke slager onmogelijk maakt: vergunningen worden al ingetrokken bij één muurtegeltje waar een scheurtje in zit.)
Waarna je vervolgens in snikken of in hard lachen uit kunt barsten, want je verandert-verbetert de wereld van Nutreco en Dumeco en hun ontzagwekkende monopolie niet met een lijstje van nog-zelf-slachtende slagers ...
N+D hebben bij mijn weten “de markt in handen” (d.i. zowel van de slachthuizen als het veevoer) en bepalen dus met z’n tweeen de prijs+kwaliteit van het varken, 1 euro per kilo. Voor een biologisch varken ietsje meer, maar weer in het geheel niets als een varken een milimeter spek teveel heeft. (Ook de biologische varkens ‘moeten’ mager zijn, wat ook weer een onderdeel vormt van het probleem.)
Van dat monopolie begrijp ik helemaal niets: net als de literaire vertalers of de garnalenvissers word je als biologische boerin door de Mededingingsautoriteit gearresteerd en beboet als je samen met een paar andere biologische varkensboeren je prijs afspreekt, want verkopers mogen niet samenwerken, maar inkopers (er zijn er écht maar twee, volgens LEI/WUR-rapport Wie voedt Nederland? 2003) mogen dat wel, zolang ze maar doen alsof dat niet zo is. Gaarne uitleg hierover als ik het mis heb en er een econoom beschikbaar is in dit discussiepaleis.
Voor die gangbare prijzen zou ik als varkensboerin mijn zeugen niet op stro kunnen gaan zetten, want de Rabo leent me zonder dat ik een wurgcontract afsluit met een van de twee Hiepers of Supers der “varkensintegraties” het geld niet voor een potstal voor de zeugen en buitenverblijven voor de biggen. Waar de Rabo gelijk in heeft, want voor het aflossen van de hypotheek moet ik toch wel wekelijks zo’n twintig varkens afzetten (of zelf verwerken tot preskop en pâté), en wie neemt die voor een fatsoenlijke prijs van me af? Twintig biggen per week is wel het minste, om een dierentransportauto-Comfort-Class voor te kunnen laten rijden, maar heb ik als ik zoveel dieren te verzorgen heb, nog tijd om ze zelf te verwerken? (En hoeveel geld heb ik nodig om de varkensquota en de AID keurmeesters te betalen, kan meneer Joep, de parttime varkensboer die op 2 augustus reageerde, me daarover inlichten, in ruil voor adressen van de mogelijke nabije kleine slachthuizen die ik weer ken?)
Zodat, dit alles overtobbende zonder uitzicht, Wouter van der Land's hautaine voorstel “zorg dat boeren aan dierenwelzijnsregels kunnen voldoen”, me nogal van slag bracht, want wie zorgt daar dan voor? Die fijne slager die nog zelf zijn varkens slacht, heeft er aan een stuk of vijf per week meer dan genoeg, en dan moet je nog weer hopen dat het een goede worsten- en hammenmaker is, wat weer een heel ander ambacht is dat tijd en investeringen vereist. Wat weer de reden is dat veel ‘biologische’ slagers het worstmaken uit handen hebben gegeven aan Dumeco, wat ze weer niet tot aantrekkelijke cq ‘ambachtelijke’ of goede
slagers maakt ...
Dus kom op Lizet, maak HIER een Slow Food studieclub van, buig je over het verschijnsel dat de hedendaagse eetcultuur uit rivierkreefteschuim-ellende bestaat in plaats van een gebraden
varkensbuik. Ik ben alleen bang dat het onderwerp te complex is om het ook nog op een ‘gezellig genieten’ te gaan zetten ...
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik ben dat, van dat lijstje. En ik denk niet dat dat de wereld veranderd, sterker nog, de enige die deze wereld kan veranderen is de consument. Maar de consument zou zo niet weten waar ik verdomme nog aan toe zo'n slager vind, zelfs als die consument bereid is meer te betalen.
En daarvoor is een lijstje nodig. Het klinkt dom, maar als je het hebt dan pas kan je campagne gaan maken:
Koop niet bij de AH, of de prijsknaller of wat dan ook, maar hier [vul hier ons lijstje in].
Je kan inhaken bij zorgen over klimaat, over verlies van lokale identiteit, over dierenwelzijn. Kortom, heel wat belangen zouden hier zomaar samen kunnen vallen. Maar heb je toch echt een lijstje nodig. want geloof me: Jan met de Pet weet echt niet wat ie moet doen om dat soort beelden te voorkomen. En veganist gaat ie niet worden.
@diny: je pleidooi begrijp ik goed en onderschrijf ik ook. Als geschiedenismeisje doe ik liever iets waar ik goed in ben. Je zou the cook and the chemist kunnen overhalen. Eke Mariën en Jan Groenewold. Ook Slow Food. Maar dan erg van de toekomst!
Diny, met "zorg dat boeren aan welzijnsregels kunnen voldoen", bedoelde ik de economische ruimte scheppen. Je analyseert hierboven zelf dat de markt onvrij, zelfs overgereguleerd is en er ook nog eens bijna-monopolie aan de vraagkant is. Een bevrijding van de markt zou ervoor kunnen zorgen dat dierenwelzijn minder vaak een sluitpost is.
Het lijkt mij verder helemaal aan Van Dam Van Dinther, Habets, waar zij hun laguiole inzetten. Je kunt je eigen smaak toch niet op willen leggen? Van Dam schrijft trouwens heel sympathiek over kleinschalige knorrende beesten in de DvD en hij heeft op meer vlakken de verdienste dat hij Nederland beter heeft leren eten. Ik heb weleens overwogen om ook zo'n laguiolemesje te kopen om mee uit eten te nemen.
Aan P: zo’n lijstje maken is helemaal niet verkeerd, ik doe zelf niet anders dan zoveel mogelijk reclame maken voor slagers die geen snippers en ‘technische delen’ kopen maar die hele beesten verwerken, en die weten waar hun beest vandaan komt, plus er een eerlijke prijs voor betalen (maar die dan ook nog weer de gekookte ham moeten maken zoals ik hem lekker vind en die alle Verstegens schnitzelmix-kerrie-paprika, paneerkrokant, Superstim en Picolmette uit hun magazijn hebben geflikkerd... dat schiet niet dus op, want uw lijstje zal het mijne wel weer niet zijn! En welke criteria leg je er voor aan? Dat wordt nog een hele puzzel...) Maar ik denk dat het qua actie futiel is, alleen helpt bij wie al overtuigd is, bij wie het proeft, wie het verschil iets schelen kan, wie er lol in heeft om in winkels te kopen waar ze verstand en plezier in hun spullen hebben (hetzelfde geldt voor toegewijde groentewinkels of kaaswinkels of bakkers.) Dus ik ben wél voor zulke lijstjes (hang ze op bij kookworkshops of geef ze door aan hobbykoken-sites), maar ik zou niet denken dat je daar op-prijs-kopend-supermarktpubliek mee weglokt.
Aan Wouter van der Land: WIE moet ‘economische ruimte’ scheppen, en WAT houdt dat dan in???
Plus: dat wil ik nu juist wél, mijn smaak opleggen aan het restaurantcriticidom! Of op zijn minst de hunne bestrijden... mag dat niet dan?
Nog een keer en boos. Ik zet het liever onder Diny's stuk hierboven dan onder de oeverloze en pedante 'discussies' van lager in deze krant.
Consumenten (de consument) hebben nooit gevraagd om goedkoop vlees. Ze wisten dat vlees duur was, want schaars.
Eieren waren altijd relatief duur (gerelateerd aan het weekinkomen van een huishouden). Ze zijn idioot goedkoop geworden. Kippen ook, varkens, Kips leverworst, rundertartaar, allemaal zo goed als gratis.
Wie beweert dat consumenten (de consument) nu eenmaal niks anders willen dus dat er geen beginnen aan is de boel om te gooien, vervalst de geschiedenis en/of heeft geen idee van wat er na de tweede wereldoorlog gebeurde.
Stel je voor. Vliegen is duur. Dat weet iedereen (1960). Je moet sparen voor je een keer naar je geemigreerde kinderen in Canada vliegt en je doet het waarschijnlijk maar een keer in je leven.
Hoezo duur? Ik heb hier een aanbod van een retourtje Canada voor 99 euro. Top, we gaan elke week (2004).
De kiloknaller in de luchtvaart. Vroegen we er om? Nee, maar als het voor 99 euro kan dan ben je gek als je meer betaalt.
Het aanbod maakt dat je het koopt. Maar later krijg je van arrogante foodlogcorrespondenten de schuld dat je nu eenmaal niks anders wilt dan zo goedkoop mogelijk vliegen. Krankzinnig, de schuld leggen bij consumenten.