Dat is de kortst mogelijke samenvatting van een gesprek dat Follow the Money had met de Slowaakse EU-rapporteur Igor Šarmír. Supers zouden hun marktmacht gebruiken om leveranciers zonder pardon uit te knijpen. Daarom zou er keihard moeten worden ingegrepen in de Mededingingswetgeving.
Šarmír adviseert namens het minder bekende Europees Economisch en Sociaal Comité (EESC) het Europees parlement en de Europese Commissie over zaken op het gebied van voedsel en landbouwaangelegenheden. In 2012 publiceerde hij namens het EESC een rapport dat werd gelanceerd als een pleidooi tegen het 'misbruik' van supers jegens hun leveranciers.
Supermarktorganisaties zouden een 'illegaal oligopolie' vormen dat door hun afsluiting van de toegang naar de consument, boeren en voedselverwerkers onoirbaar zouden behandelen. Ze zouden hun inkoopmacht tot het uiterste gebruiken in hun eigen voordeel en volledig lak hebben aan de belangen van voedselproducenten.
Op Follow the Money wordt die boodschap vandaag weer herhaald. Zelfregulerende maatregelen zoals het Supply Chain Initiative of een Europese variant van het Fair Food Program zijn wat Šarmír betreft niet eens beetje, maar in het geheel niet toereikend. Daarom tekent Follow the Money de volgende woorden uit Šarmírs mond op: "Ik zie geen enkele andere oplossing dan het grondig herstructureren van de Europese mededingingswetten. Alleen op die manier kan een van de grootste problemen die we binnen Europa hebben op het gebied van onze voedselvoorziening worden opgelost."
Een andere manier van kijken: transparantie
Een en ander zou betekenen dat regeringen moeten gaan zorgen voor een nieuw en complex systeem van garantieprijzen voor voedsel, terwijl Europa nu juist af wilde van zijn Gemeenschappelijk Landbouw Beleid dat daarop gebouwd was.
Fotocredits: winkelwagentje, Polycart
Dit artikel afdrukken
Šarmír: Ik zie geen enkele andere oplossing dan het grondig herstructureren van de Europese mededingingswettenOnoirbaar
Supermarktorganisaties zouden een 'illegaal oligopolie' vormen dat door hun afsluiting van de toegang naar de consument, boeren en voedselverwerkers onoirbaar zouden behandelen. Ze zouden hun inkoopmacht tot het uiterste gebruiken in hun eigen voordeel en volledig lak hebben aan de belangen van voedselproducenten.
Op Follow the Money wordt die boodschap vandaag weer herhaald. Zelfregulerende maatregelen zoals het Supply Chain Initiative of een Europese variant van het Fair Food Program zijn wat Šarmír betreft niet eens beetje, maar in het geheel niet toereikend. Daarom tekent Follow the Money de volgende woorden uit Šarmírs mond op: "Ik zie geen enkele andere oplossing dan het grondig herstructureren van de Europese mededingingswetten. Alleen op die manier kan een van de grootste problemen die we binnen Europa hebben op het gebied van onze voedselvoorziening worden opgelost."
Een andere manier van kijken: transparantie
Een en ander zou betekenen dat regeringen moeten gaan zorgen voor een nieuw en complex systeem van garantieprijzen voor voedsel, terwijl Europa nu juist af wilde van zijn Gemeenschappelijk Landbouw Beleid dat daarop gebouwd was.
Als boer en tuinder weten dat er teveel aanbod in de markt is, moeten ze product uit de markt kunnen weghouden om de marktprijzen niet weg te laten glijdenDe lage prijzen van voedsel zijn echter een gevolg van systematische overproductie die boeren niet kunnen beteugelen. Een eenvoudiger maatregel zou dan ook zijn om het aanbod beter op de vraag af te stemmen en te zoeken naar manieren om dat voor elkaar te krijgen. In het recente verleden is met name vanuit de Westlandse tuinbouw meermalen gepleit voor het transparant maken van productievolumes. Als boer en tuinder weten dat er teveel aanbod in de markt is, moeten ze product uit de markt kunnen weghouden om de marktprijzen niet weg te laten glijden. Dat geeft boer en tuinder in zowel coöperatief als individueel verband een hoge mate van marktmacht en individuele beslissingsvrijheid om met de markt om te gaan zoals zij dat willen vanuit hun ondernemersinschattingen.
Fotocredits: winkelwagentje, Polycart
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
En die supers die zo schofterig optreden tegen hun leveranciers, zouden die wel de (gezondheids)belangen van hun klanten veilig stellen?
Allerlei consumenten producten moeten voldoen aan steeds strenger wordende eisen op gebied van o.a veiligheid en milieuvriendelijkheid ( is dat wel een goed woord?) ; denk b.v. aan auto's en huishoudelijke apparatuur. Waarom beginnen we niet met gezondheidseisen te stellen aan het voedsel dat de retail aan mag bieden?
Een betere manier om de positie van boeren in de markt te versterken is aanbodbeheersing. Producentenorganisaties zouden in de mededingingswetgeving de ruimte moeten krijgen om afspraken te maken over productievolume, prijs en kwaliteit. De omvang van deze PO's zouden minimaal dezelfde moeten kunnen zijn in marktaandelen vergelijkbaar met de afnemers. Op die manier kunnen boerenorganisaties gelijkwaardige partners in de keten worden. Als een inkoop-organisaties van een supermarktketen bijvoorbeeld 40% van de markt heeft moeten een PO ook eenzelfde volume kunnen bundelen. Nu is dat beperkt tot maximaal 15% van de nationale productie en soms zelfs maar 5 of 10%.
Keimpe van der Heide
Nederlandse Akkerbouw Vakbond
Ik denk dat de producenten en de consumenten een groot gemeenschappelijk belang hebben. Namelijk elkaar kennen en zichtbaar voor elkaar zijn. Dat is de basis van het succes van boerenmarkten en andere locale en regionale initiatieven. Weg van de eenheidsworst die de supers nodig hebben om overal precies hetzelfde saaie product in een mooie verpakking te verkopen. Internet biedt de kans om communities te bouwen waar consumenten en de boeren elkaar kunnen ontmoeten, leren kennen en om daarna zaken te doen. Dat zou kunnen leiden tot een TV programma genaamd "boer zoekt trouw" (trouwe klant) en meer leuks. Naast wat dit oplevert aan leuke belangstelling en begrip voor elkaar is de marge die vrij valt heel royaal. Kijk eens hoe in Oostenrijk de Heuriger dat doen. Hardstikke leuk. Kleinschalig en met behoorlijke opbrengsten, waardoor ook het bizarre idee zou kunnen verdwijnen dat alleen schaalvergroting tot een behoorlijk inkomen kan leiden. Foodlog zou hier een rol in moeten willen spelen of althans de partijen bij elkaar kunnen brengen.
Keimpe #3, the Greenery (groenten en fruit) en Vion (varkens) hadden dat soort pogingen moeten zijn. Waarom zijn ze mislukt?