Muizen en ratten blijken bang voor mannen op basis van hun specifieke lichaamsgeur. De angst, afgemeten aan het corticosteronniveau in het bloed van de knaagdieren, treedt ook op als niet de man maar het T-shirt dat hij heeft gedragen in de buurt van de muizen komt. Een en ander blijkt uit onderzoek dat in Nature Methods werd gepubliceerd.
Als het klopt, is er aanleiding om veel laboratoriumonderzoek opnieuw te doen. De stress bias brengt de uitkomsten van vele cruciale uitgangspunten in proefdieronderzoek immers potentieel in gevaar. Het nieuwe onderzoek kan worden uitgevoerd met vrouwelijke laboranten of met mannelijke die eerst een half uurtje rustig bij de muizen hebben gezeten. Na verloop van tijd blijkt de stress namelijk af te nemen.
Dit artikel afdrukken
Als het klopt, is er aanleiding om veel laboratoriumonderzoek opnieuw te doen. De stress bias brengt de uitkomsten van vele cruciale uitgangspunten in proefdieronderzoek immers potentieel in gevaar. Het nieuwe onderzoek kan worden uitgevoerd met vrouwelijke laboranten of met mannelijke die eerst een half uurtje rustig bij de muizen hebben gezeten. Na verloop van tijd blijkt de stress namelijk af te nemen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De stress bias brengt de uitkomsten van vele cruciale uitgangspunten in proefdieronderzoek immers potentieel in gevaar.
Truth is stranger than fiction.
Epigentica, endocrinologie zullen de uit middeleeuwen stammende stelling van Paracelsus: de dosis bepaalt het gif, doen verbleken.
Albert, kun je die laatste zin toelichten?
Dick, is een complex onderwerp maar het gaat over nieuwe toxicologie, een prachtig artikel over endocriene disruptors:
Toxicology:// The learning curve
Over epigenetica:
WSU researchers link DDT and obesity across generations
Kort samengevat, de huidige wettelijke vastgelegde toxicologische onderzoeken beperken zich tot acute toxiciteit. Dit is een grote tekortkoming om de giftigheid van man-made chemicals zoals pesticiden etc. te beschrijven.
Bijvoorbeeld BPA staat al een tijdje in het verdomhoekje, het bewijs dat dit een hormoonverstorende stof is, is al bekend sinds de jaren dertig van de vorige eeuw. Vooral de foetus, baby, peuter zijn gevoelig voor dit soort chemicalien.
Ondanks wetenschappelijk geaccepteerd onderzoek wil de wetgever niet optreden.
Terugkomend op het muizenonderzoek, indien feromonen de testresultaten al beinvloeden dan dienen we eens serieus na te gaan denken over geldigheid van de huidige toxicologie.
Voor mij helder, al is het inderdaad een ingewikkeld onderwerp. Wat is jouw buikgevoel? Moet de toxicologie, cq. de grenswaarden die zij heeft geformuleerd, zich nu streng beetpakken en zich afvragen of zij niet een beetje te natuurwetenschappelijk en een beetje te weinig biologisch (complex en met gevoel voor de lange termijn systemische effecten) is?
De wetenschap moet hun reductionistische werkwijze loslaten en holistisch gaan denken. Het probleem is het ontwikkelen van experimenten die dit kunnen beschrijven.
Een biologische benadering gaat inderdaad stukken verder dan de huidige rationele toxicologie.