Wie huisdieren heeft, weet dat ze een paspoort nodig hebben om de grens over te mogen. Wie beesten eet, moet via hun paspoort kunnen inzien wat ze hebben meegemaakt. Dat vindt Pierre Wind.
De bekende TV-kok vertelde dat gisteren tijdens een veterinair congres in Doorn voor Nederlandse landbouwhuisdierendierenartsen. Hij wil af van het anonieme vlees waarvan mensen niet weten waar het vandaan komt, hoe het dier geleefd heeft, of en wanneer het ziek was en hoe en waar het is geslacht en verwerkt. Dat moet allemaal worden vastgelegd in een paspoort voor dieren die we opeten.
Een uittreksel van dat paspoort zou voortaan op de verpakking van je karbonade en kipfilet geplakt moeten zitten. Dan krijg je er weer gevoel en respect bij. Je weet dan van welke boer het dier kwam, waar het als baby werd geboren, wie het naar de stal bracht waar het groot werd en langs welke wegen, wat het daar te eten kreeg, of het ooit ziek was, wat het toen voor medicijnen kreeg en wie er waakte aan zijn of haar nachtkastje.
Absurd? Nee. De dierenartsen konden Wind blij maken: zo'n eetbeestenpaspoort kan desnoods morgen al worden ingevoerd. Alle gegevens zijn er.
Zou het er komen als je daarop ontdekt dat je worstje uit Italië in Nederland is geboren, je gedroogde Bayonneham in Denemarken en die zalige Duitse paté blijkt te komen van zowel een Gronings als een Limburgs varken die geslacht werden in Brabant maar waarvan de levers toevallig verkocht werden naar die Duitse patémakerij?
Of zou het helpen als er op staat dat het stukje varken dat je kocht nooit ziek is geweest én dat het af en toe gezonde kruiden kreeg om niet eens ziek te kunnen worden?
Fotocredits: Foodlog Media
Dit artikel afdrukken
Een uittreksel van dat paspoort zou voortaan op de verpakking van je karbonade en kipfilet geplakt moeten zitten. Dan krijg je er weer gevoel en respect bij. Je weet dan van welke boer het dier kwam, waar het als baby werd geboren, wie het naar de stal bracht waar het groot werd en langs welke wegen, wat het daar te eten kreeg, of het ooit ziek was, wat het toen voor medicijnen kreeg en wie er waakte aan zijn of haar nachtkastje.
Absurd? Nee. De dierenartsen konden Wind blij maken: zo'n eetbeestenpaspoort kan desnoods morgen al worden ingevoerd. Alle gegevens zijn er.
Zou het er komen als je daarop ontdekt dat je worstje uit Italië in Nederland is geboren, je gedroogde Bayonneham in Denemarken en die zalige Duitse paté blijkt te komen van zowel een Gronings als een Limburgs varken die geslacht werden in Brabant maar waarvan de levers toevallig verkocht werden naar die Duitse patémakerij?
Of zou het helpen als er op staat dat het stukje varken dat je kocht nooit ziek is geweest én dat het af en toe gezonde kruiden kreeg om niet eens ziek te kunnen worden?
Fotocredits: Foodlog Media
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik ben eigenlijk veel meer benieuwd naar wat jij daar verteld hebt, Dick!
Leuk en interessant idee van Wind, zo'n paspoort om meer te weten van de dieren die je eet. Dat worden dan hele epistels. Alleen - vooral op kipniveau - helaas nog wat lastig te realiseren, en blijkens de ervaringen met paardenpaspoorten nogal fraudegevoelig.
Inderdaad, ik spraak daar ook. Maar daar moeten anderen elders maar over schrijven. De kern: ik liet de economische en bestuurlijke context in NL en de EU van de afgelopen 20 jaar en de komende 10 jaar zien en vertelde dierenartsen dat zij een heel belangrijke rol kunnen hebben bij de transitie van onze dierhouderij én de manier waarop die de wereld verder ingaat (dat kan immers mét onze fouten of zónder die fouten, cq. de cumulatie van onze leerervaringen; en idd met en zonder antibiotica - daar ging het ook over, maar dat was weer een andere sessie).
Laten we de discussie hier eens houden op het onderwerp paspoort en consumenten vertrouwen (want daar had Pierre het natuurlijk over): gaan wij een worst uit Frankrijk (waar Deens, Nederlands en Frans varken in kan zitten) met drie paspoorten waarderen? En wie dacht dat zoiets alleen voor vleeswaar geldt komt bedrogen uit: we eten bergen vers gehakt vlees in de vorm van braadworsten, gehaktballen en -balletjes etc.
Voor eieren is dit al geen probleem hier staat een stempel op, elk ei met het bedrijfsnr.
Dus zo te traceren. Zou eigenlijk ook voor eiprodukten moeten ?????
D de Jong, dat is een geweldige ontdekking: eieren hebben al een paspoort!
Jammer alleen dat je het pas kunt lezen als je thuis bent gekomen met een doosje en dan achter je computer kruipt. Dat kan beter.
Iets anders: kun jij vertellen hoe het zit met de bron van salmonella in eieren. Als kippen de bron zijn (hoor ik overal) dan zit die in het ei en niet op het ei (zoals de Amerikanen denken). Kun jij dat als legkippenman bevestigen?
Als het antwoord ja is, is de conclusie dat die gekke Amerikanen een ritueel uitvoeren door hun eieren te wassen (zie de link), maar niet met echte wetenschappelijke voedselveiligheid bezig zijn.
Exact weet ik het niet, maar mij is geleerd dat een kip een systeem heeft dat er voor zorgt, dat hun nageslacht gezond uitgebroed kan worden. Tijdens de onwikkeling van de dooier wordt deze beschermd gemaakt door dit systeem. Want een ziek kuiken in een ei komt niet uit of te laat. Dus salmonella in een ei is niet aannemelijk. Als het er wel in zit dan is er wel wat ernstigs aan de hand. Het zit dan ook meestal aan de buiten kant. Of wordt tijdens de bereiding toe gebracht.
In welk perspectief moet je dit dan zien 3 op de 10. 000 besmet volgens "waarom wassen amerikanen hun eieren" is veel te hoog. De kippen worden allemaal regelmatig getest op salmonella hier in ned. en het aantal gevallen dat men vindt ten opzichte van die 3 op 10.000 kan dan niet kloppen
Dit is 0.03% terwijl bekend is dat in kruiden en specerijen 8 % besmet is met salmonella. Heb ik een keer op foodlog gelezen.
Dat de amerikanen wassen lijkt mij het gevolg van veel witte eieren en net als hier zullen eieren in het schap meer opbrengen dan verwerken. Dus wassen en behandelen. Ook de houdbaarheidsdata en normen zullen hier mee te maken hebben. Deze ken ik niet.