Gisteren was het in de wereld Antibiotica Dag. Snappen we wat dat betekent?
In de Nederlandse pers was er niet bijzonder veel aandacht voor. De Telegraaf maakte er melding van en vertelde het publiek nog eens dat resistentie oprukt en antibiotica niet helpen tegen verkoudheden. Er was een congres georganiseerd. Er stond stond vrijdag in zowel Trouw als de Volkskrant een stukje. Wij brachten het in ons Korte Nieuws. Dat leverde een forse discussie op, die in ieder geval de eer van Foodlog redde.
Oprukkende resistentie
In de discussie die zich hier op Foodlog naar aanleiding van het bericht ontspon, kwamen twee - opvallende - tegenstellingen naar voren. Een soort 'wij bij ons' (hebben het eigenlijk goed geregeld) versus 'maar zij daar' (maken er een potje van) denken. En: heeft het gebruik van antibiotica voor dieren het voor de mensen verpest, of is het eigenlijk andersom? Dat zijn twee schuldvragen die verbleken bij het probleem van de oprukkende resistentie.
In The Lancet verscheen het rapport van een Commissie van 26 internationale experts. Volgens deze experts is het gebruik van antibiotica als groeibevorderaar in de veeindustrie een 'major contributing factor' aan de toenemende antibiotica-resistentie, schrijft GlobalMeat News. "In de niet-medische arena's van landbouw, viskwekerijen en intensieve veehouderij worden enorme hoeveelheden antibiotica gebruikt - in sommige landen tot meer dan vier maal zoveel als in de humane medische zorg. Er is weinig onderscheid tussen de soorten antibiotica die voor mensen of voor dieren worden gebruikt".
We hebben een probleem
"Binnen een paar jaar zouden we al te maken kunnen krijgen met droeve tegenvallers, medische, sociale en economische, tenzij onmiddellijk reële, wereldwijd gecoördineerde acties - zonder precedent - worden genomen", schrijft de Commissie. Logisch, want we beginnen inmiddels door de laatste verdedigingslinies heen te breken. De 'beestjes' die ons flink ziek en zelfs dood kunnen maken zijn resistent geworden tegen de carbapenems, de krachtigste antibiotica die we hebben. In de VS worden er geen doekjes meer om gewonden door officiële deskundigen van overheidswege. In Europa spreekt zelfs de Europese Commissie zich scherp uit. Sinds 2011 heeft de Commissie een vijf-jaren Actieplan in het leven geroepen en ter gelegenheid van Europese Antbiotica Dag 2013 werden er nog eens 15 extra onderzoeksprojecten aangekondigd. In zijn jongste persbericht draait de Commissie niet om de hete brij heen: we hebben een probleem.
Operaties worden een probleem
Toch eens een vraagje: realiseer jij je dat je niet meer zonder risico op overlijden geopereerd kunt worden als er geen antibiotica meer zijn? Hele afdelingen chirurgie zullen patiënten en hun naasten daarop moeten wijzen.
Een heel andere vraag: wie is schuldig? De overheid liet het toe dat zowel artsen als de veeindustrie meer antibiotica gebruikt hebben dan verstandig was. De uitvinder van de antibiotica, Alexander Fleming, wees er al op dat je antibiotica alleen moet gebruiken als je niets anders kunt. Artsen gebruikten het vrijelijk. Dierenartsen ook. Verzekeraars vergoeden het. En wij lieten het allemaal gebeuren. En toch wisten we het allemaal.
Als gevolg van antibioticaresistentie vallen er in de EU nu al 25.000 jaarlijkse doden (23.000 in de VS) en straks nog veel meer. Wie heeft ze op zijn geweten?
Zoals wij al schreven in het lijntje van vorige week: wie schuldig was, maakt niet zoveel uit voor de toekomst. De vraag is veeleer: wat doen we nu?
Toch stellen we eerst de gewetensvraag.
Fotocredits: RIVM
-- POLL --
Dit artikel afdrukken
Oprukkende resistentie
In de discussie die zich hier op Foodlog naar aanleiding van het bericht ontspon, kwamen twee - opvallende - tegenstellingen naar voren. Een soort 'wij bij ons' (hebben het eigenlijk goed geregeld) versus 'maar zij daar' (maken er een potje van) denken. En: heeft het gebruik van antibiotica voor dieren het voor de mensen verpest, of is het eigenlijk andersom? Dat zijn twee schuldvragen die verbleken bij het probleem van de oprukkende resistentie.
In The Lancet verscheen het rapport van een Commissie van 26 internationale experts. Volgens deze experts is het gebruik van antibiotica als groeibevorderaar in de veeindustrie een 'major contributing factor' aan de toenemende antibiotica-resistentie, schrijft GlobalMeat News. "In de niet-medische arena's van landbouw, viskwekerijen en intensieve veehouderij worden enorme hoeveelheden antibiotica gebruikt - in sommige landen tot meer dan vier maal zoveel als in de humane medische zorg. Er is weinig onderscheid tussen de soorten antibiotica die voor mensen of voor dieren worden gebruikt".
We hebben een probleem
"Binnen een paar jaar zouden we al te maken kunnen krijgen met droeve tegenvallers, medische, sociale en economische, tenzij onmiddellijk reële, wereldwijd gecoördineerde acties - zonder precedent - worden genomen", schrijft de Commissie. Logisch, want we beginnen inmiddels door de laatste verdedigingslinies heen te breken. De 'beestjes' die ons flink ziek en zelfs dood kunnen maken zijn resistent geworden tegen de carbapenems, de krachtigste antibiotica die we hebben. In de VS worden er geen doekjes meer om gewonden door officiële deskundigen van overheidswege. In Europa spreekt zelfs de Europese Commissie zich scherp uit. Sinds 2011 heeft de Commissie een vijf-jaren Actieplan in het leven geroepen en ter gelegenheid van Europese Antbiotica Dag 2013 werden er nog eens 15 extra onderzoeksprojecten aangekondigd. In zijn jongste persbericht draait de Commissie niet om de hete brij heen: we hebben een probleem.
Operaties worden een probleem
Toch eens een vraagje: realiseer jij je dat je niet meer zonder risico op overlijden geopereerd kunt worden als er geen antibiotica meer zijn? Hele afdelingen chirurgie zullen patiënten en hun naasten daarop moeten wijzen.
Een heel andere vraag: wie is schuldig? De overheid liet het toe dat zowel artsen als de veeindustrie meer antibiotica gebruikt hebben dan verstandig was. De uitvinder van de antibiotica, Alexander Fleming, wees er al op dat je antibiotica alleen moet gebruiken als je niets anders kunt. Artsen gebruikten het vrijelijk. Dierenartsen ook. Verzekeraars vergoeden het. En wij lieten het allemaal gebeuren. En toch wisten we het allemaal.
Als gevolg van antibioticaresistentie vallen er in de EU nu al 25.000 jaarlijkse doden (23.000 in de VS) en straks nog veel meer. Wie heeft ze op zijn geweten?
Zoals wij al schreven in het lijntje van vorige week: wie schuldig was, maakt niet zoveel uit voor de toekomst. De vraag is veeleer: wat doen we nu?
Toch stellen we eerst de gewetensvraag.
Fotocredits: RIVM
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
CBL en supermarkten. (staat er niet bij)
In Amerika of China zou men de doodstraf eisen, immers dat kennen ze nog in hun rechtssysteem.
Hier is het hopelijk 100 keer levenslang, immers die bestuurders wisten het, weten het, maar deden niets........
Kleine correctie: het was gister niet Wereld-, maar Europese Antibioticadag.
En leuk die polls op Foodlog, maar de keuzes zijn inderdaad beperkt.
Ook kun je bijvoorbeeld niet alle artsen of alle dierenartsen op één hoop gooien.
Elke sector kent zijn zwakke broeders.
Zo zou ik wel eens willen weten welke dierenartsen bij de ACM de afgesproken één op één relatie tussen dierenarts en veehouder hebben aangevochten.
Dit probleem lijkt mij multifactorieel, ligt wat genuanceerder. Wel goed voor heftige discussies over de schuldvraag uiteraard.
Een keuzealternatief dat ik in elk geval mis is het antibioticasyndicaat,
een artikel van NRC-onderzoeksjournalist Joep Dohmen van alweer twee jaar terug.
Belderbos, dat klopt. Zo'n beetje. Elders in de wereld - de Westerse - heeft men 'antibiotics awareness weeks', die startten op 18/11.
Nog meer keuzen in de schuldigen: het complex als complot?
Vergeet de NSA niet Dick!
We zijn allemaal schuldig hier aan. Niemand wil meer ziek zijn tegenwoordig, en met de eerste verschijnselen van ziek zitten ze al bij de huisarts, te zeuren om een kuurtje. Uitzieken doen we niet meer. Huisartsen schrijven het veels te gemakkelijk voor. En wat doet de mens als ze zich na 4 dagen beter voelt... stoppen met de 7-daagse kuur. Want we willen "vooral niet teveel ab gebruiken", en juist daarmee wek je resistentie op.
Dierenartsen schrijven ook veel te makkelijk ab voor. Wat moesten we wennen toen we hier in DK kwamen. Niets mochten we zelf doen, en al helemaal niets op voorraad hebben. Dat vergt een andere manier van denken én werken! Preventief ipv behandelend. Hygiëne is het sleutelwoord. Tot grote ergernis van vele stagiaires, maar bij vertrek hebben ze het wel geleerd en snappen ze ook waarom. In de veehouderij kan veel minder ab gebruikt worden. De kalverhouderijsector is grootverbruiker in NL. De varkenssector doet het zelfs al beter als in Denemarken (toch het voorbeeldland qua antibioticagebruik en -registratie). Ook de melkveesector kan nog sterk reduceren. Iedere koe met ab droogzetten is echt niet nodig. Een gezonde uier heeft geen ab nodig!