2 min
In Tubantia trekt boerenkoepel LTO Noord het boetekleed aan voor de rol van de standsorganisatie bij het mestdrama dat rond de melkveehouderij is ontstaan.
Eise van der Sluis, sinds september de nieuwe directeur van LTO Noord: "Er zijn veel boeren gigantisch in de knel gekomen. We waren niet als enige verantwoordelijk, maar dit had van onze kant veel beter gemoeten.” Van der Sluis wijst er op dat de problemen te voorspellen waren, toen na het afschaffen van het melkquotum boeren bleven investeren, banken bleven financieren en de overheid vergunningen bleef afgeven, terwijl Nederland al aan het plafond van zijn fosfaatvolume zat. "Ik zeg niet dat LTO heeft zitten pitten, die heeft wel degelijk geluiden afgegeven naar het kabinet en ook naar de achterban. Maar toch is het misgegaan, en daarin heeft LTO natuurlijk ook wel haar aandeel gehad. We hebben nog wel iets van een demping kunnen regelen, maar je blijft met een aantal knelgevallen zitten waarvan niemand weet hoe het verder moet. Dat is heel zuur. We kijken of we iets voor die boeren kunnen doen, maar dat kunnen we niet alleen.”
Bij de toekenning van de fosfaatrechten hebben duizenden boeren bezwaar gemaakt. Het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit heeft te veel rechten toegekend, waardoor Nederland nu het toegestane fosfaatplafond (van 84,9 miljoen kilo) overschrijdt. Volgens minister Carola Schouten is er dan ook geen ruimte om extra rechten toe te delen aan de melkveehouders die in de knel zijn gekomen. In overgangssituaties naar een nieuw systeem van regelgeving is het gebruikelijk dat zogenaamde 'knelgevallen' die tussen twee werkelijkheden klem komen te zitten met coulance worden behandeld door de overheid door middel van overgangsregelingen.
Er vindt overleg plaats met de Europese Commissie over de termijn waarop het aantal fosfaatrechten weer onder het fosfaatplafond moet zijn. Daar zou politieke ruimte voor een overgang in kunnen worden gevonden.
Op Foodlog vond onlangs een aanvankelijk geïrriteerde, maar uiteindelijk heel informatieve discussie plaats over de historie van het fosfaatrechtendrama voor boeren die in de knel kwamen. Daar zijn ze zelf verantwoordelijk voor, beweerden Wiebren van Stralen* (voormalig mestexpert LTO Nederland) en Frans Aarts* (oud-WUR en dossierkenner). Van Stralen kenmerkte de zich maar voortslepende discussie over hulp aan knelgevallen als onterecht 'extra gebedel'. Vrij vertaald, zegt Van Stralen: boeren die zichzelf tussen twee werkelijkheden hebben gemanoeuvreerd hebben geen recht op coulance.* (UPDATE, 19 december, 00:10 uur, lees de noot onder deze tekst)
Vermoedelijk moet de (mede-)schuldbekentenis van LTO Noord gezien worden als steun aan het massale gebedel om toch politieke ruimte te creëren voor boeren die mogelijk omvallen door de klem - niet af te schrijven investeringen in hun stallen omdat ze minder koeien mogen houden, dan ze hadden ingeschat - waarin ze terecht zijn gekomen. Dat kan wijzen op een andere interpretatie van de verantwoordelijkheid van boeren. Ook LTO had duidelijker moeten zijn, zegt de organisatie, die daarmee eigenlijk verklaart dat de in de knel gekomen boeren onvoldoende konden weten welke risico's ze namen door uit te breiden op een moment waarop nieuwe regelgeving te voorzien was.
Het is aan bank en minister om te bepalen of er goede redenen zijn om hun boerderijen onder hun leiding te laten voortbestaan. Het is immers ook denkbaar dat die via een faillissement in handen van een naburige boer worden gebracht om zo de benodigde schaalvergroting op bedrijfsniveau binnen de met Brussel overeengekomen spelregels tot stand te brengen. Het is dan ook te verwachten dat er telefoontjes worden gepleegd tussen Den Haag en Rabobank en ABN Amro, de banken met de grootste posities in de melkveehouderij.
* in de reacties #1 en #2 geven Wiebren van Stralen en Frans Aarts aan dat ik hen onjuist interpreteer. Alle woorden die ik hierboven over hen schreef komen dus geheel voor mijn rekening en mag de lezer niet beschouwen als de hunne.
UPDATE 19 december, 10:15 uur: lezeres Wilma Kraaij stuurde ons bijgaande ingezonden brief van een niet-gegroeide boer in De Gelderlander. Tevens plaatsen we de waarschuwing tegen fosfaatoverschrijding van de nota bene notoir pro-boeren CDA-staatssecretaris van Landbouw Henk Bleker (uit 2010) die Wiebren van Stralen aanbracht in reactie #8.
Dit artikel afdrukken
Boeren die zichzelf tussen twee werkelijkheden hebben gemanoeuvreerd hebben geen recht op coulanceOvergangsregeling gebruikelijk
Bij de toekenning van de fosfaatrechten hebben duizenden boeren bezwaar gemaakt. Het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit heeft te veel rechten toegekend, waardoor Nederland nu het toegestane fosfaatplafond (van 84,9 miljoen kilo) overschrijdt. Volgens minister Carola Schouten is er dan ook geen ruimte om extra rechten toe te delen aan de melkveehouders die in de knel zijn gekomen. In overgangssituaties naar een nieuw systeem van regelgeving is het gebruikelijk dat zogenaamde 'knelgevallen' die tussen twee werkelijkheden klem komen te zitten met coulance worden behandeld door de overheid door middel van overgangsregelingen.
Er vindt overleg plaats met de Europese Commissie over de termijn waarop het aantal fosfaatrechten weer onder het fosfaatplafond moet zijn. Daar zou politieke ruimte voor een overgang in kunnen worden gevonden.
LTO Noord verklaart eigenlijk dat de in de knel gekomen boeren onvoldoende konden weten welke risico's ze namen door uit te breidenTelefoontje Den Haag en banken
Op Foodlog vond onlangs een aanvankelijk geïrriteerde, maar uiteindelijk heel informatieve discussie plaats over de historie van het fosfaatrechtendrama voor boeren die in de knel kwamen. Daar zijn ze zelf verantwoordelijk voor, beweerden Wiebren van Stralen* (voormalig mestexpert LTO Nederland) en Frans Aarts* (oud-WUR en dossierkenner). Van Stralen kenmerkte de zich maar voortslepende discussie over hulp aan knelgevallen als onterecht 'extra gebedel'. Vrij vertaald, zegt Van Stralen: boeren die zichzelf tussen twee werkelijkheden hebben gemanoeuvreerd hebben geen recht op coulance.* (UPDATE, 19 december, 00:10 uur, lees de noot onder deze tekst)
Vermoedelijk moet de (mede-)schuldbekentenis van LTO Noord gezien worden als steun aan het massale gebedel om toch politieke ruimte te creëren voor boeren die mogelijk omvallen door de klem - niet af te schrijven investeringen in hun stallen omdat ze minder koeien mogen houden, dan ze hadden ingeschat - waarin ze terecht zijn gekomen. Dat kan wijzen op een andere interpretatie van de verantwoordelijkheid van boeren. Ook LTO had duidelijker moeten zijn, zegt de organisatie, die daarmee eigenlijk verklaart dat de in de knel gekomen boeren onvoldoende konden weten welke risico's ze namen door uit te breiden op een moment waarop nieuwe regelgeving te voorzien was.
Het is aan bank en minister om te bepalen of er goede redenen zijn om hun boerderijen onder hun leiding te laten voortbestaan. Het is immers ook denkbaar dat die via een faillissement in handen van een naburige boer worden gebracht om zo de benodigde schaalvergroting op bedrijfsniveau binnen de met Brussel overeengekomen spelregels tot stand te brengen. Het is dan ook te verwachten dat er telefoontjes worden gepleegd tussen Den Haag en Rabobank en ABN Amro, de banken met de grootste posities in de melkveehouderij.
* in de reacties #1 en #2 geven Wiebren van Stralen en Frans Aarts aan dat ik hen onjuist interpreteer. Alle woorden die ik hierboven over hen schreef komen dus geheel voor mijn rekening en mag de lezer niet beschouwen als de hunne.
UPDATE 19 december, 10:15 uur: lezeres Wilma Kraaij stuurde ons bijgaande ingezonden brief van een niet-gegroeide boer in De Gelderlander. Tevens plaatsen we de waarschuwing tegen fosfaatoverschrijding van de nota bene notoir pro-boeren CDA-staatssecretaris van Landbouw Henk Bleker (uit 2010) die Wiebren van Stralen aanbracht in reactie #8.
Als de fosfaatnormen niet worden gehaald dan komen er dierrechten from Co Scholten on Vimeo.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 29 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 29 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Voor de goede verstaander heeft deze draad veel verhelderd. Ik zou hier een punt willen zetten.
Wiebren zie hier het gebrek aan visie. Maar die werd niet gepikt, en wat doet LTO dan?
Frans#28 als boeren gokten op, waar gokten de overheid (vergunningen) de provincies de banken de melkfabrieken de voorlichters dan op?
Marco #32 een goed systeem zou zijn uitgaan wat ecologisch verantwoord is, en weg met die onnodige, onnavolgbare, ondeskundige vanuit vakmanschap nergens op gebaseerde regels. De systemen lopen zelf ook vast en de regelgevers en handhavers struikelen zelf ook over de gedrochten omdat de logica ontbreekt.
Wat ik ook in deze wil opmerken, als geen grote fan van LTO, alle respect dat je een fout kan toegeven, zoals ik er tegen aan kijk een daad die kracht uitstraalt.
Zinloze discussie achteraf waarbij niemand weet hoe het van begin af aan gelopen is en zoals zo vaak LTO het onderste uit de zak krijgt. Onderweg is er ook sprake geweest van een veel verdergaande AMvB grondgebondenheid waardoor het plafond niet zo snel zou zijn bereikt. Dat lag destijds voor een deel ook bij Wiebren op het bordje maar daarover hoor ik hem al heel lang niet meer.
Allemaal waar Jos #34. Het interview stond later deze week ook paginagroot in De Gelderlander. Je mag niet verwachten dat lezers daaarvan het verschil weten tussen een directeur en een voorzitter van LTO-Noord. Dus als de directeur zegt dat elk weldenkend mens de problemen bij het loslaten van productiebeperkingen had kunnen voorzien en dat LTO daarom haar best heeft gedaan, bij andere partijen (politiek, overheid), om dat (loslaten) te voorkomen is dat een onwaarheid. "Mischien andere partijen niet genoeg gewaarschuwd" is de schuldbekentenis van LTO-Noord, volgens de directeur. Past allemaal prima bij de eerdere huilverhalen in de krant, waarin de schuld bij de overheid wordt gelegd.
LTO heeft bij de overheid gesmeekt om vrij te mogen melken. Het zou LTO-Noord sieren als ze publiekelijk afstand neemt van de uitspraken van haar directeur. En LTO had moeten voorkomen dat het interview later ook in andere kranten zou verschijnen. Maar de boerenbestuurders houden zich stil. Mag je dan nog verwachten dat andere partijen, die de schuld in de schoenen is geschoven, LTO ook nog vertrouwen in andere belangrijke dossiers? Dat dit niet doorwerkt naar de werkvloer? Gewoon excuus maken, erkennen van fouten en rekenen op begrip want fouten maken is menselijk, pas dan kun je samen goed verder.
Los van alle reacties die ook waar zijn is dit het persoonlijke verhaal van iemand die van buiten komt, overdonderd word door het interne gedoe en de spanning die het oplevert aan de keukentafels en zich vervolgens bloot geeft gevoed door meningen en minder door feiten. Hij is directeur van een organisatie; hij moet uitvoeren. Hij is geen bestuurder en heeft ook geen bestuurlijke verantwoordelijkheid. Vervolgens laat hij zich door de journalist het mestdossier in slepen. Voorspelbaar gezien de actualiteit.
De afdronk is wel dat het cooperatieve model afgebroken word. Het is niet samen uit, samen thuis.