Al miljoen dollar opgehaald om plastic uit oceanen te halen

Ik moet eerlijk toegeven dat ik na vandaag wat dieper op de Feasabilty Study van the Ocean Cleanup ben ingegaan minder skeptisch ben over het idee.
Ik ben wel benieuwd wat de kritiek zal zijn van de experts die zijn initiële plan bekritiseerden, maar voorlopig is daar weinig van te horen.
Misschien zijn ze stil omdat er weinig tegen de haalbaarheidsstudie valt in te brengen, misschien zijn ze druk het rapport voledig door te spitten naar fouten.
In ieder geval denk ik dat het goed is om altijd kritisch te zijn en de reden dat ik daar soms misschien wat in doorsla komt deels door de brave en laffe journalistiek en berichtgeving waar we mee te maken hebben. Ik blijf erbij dat kranten en journalisten vragen moeten stellen. Zeker als het gaat om belangrijke zaken als deze.

Dick, ik neem Boyan Slat weinig kwalijk. Hij zoekt naar een oplossing en presenteert dat, dat is zijn goed recht. Hoewel de meeste experts denken dat zijn plannen technisch en financieel niet haalbaar zijn roept Slat dat zijn idee misschien wel winstgevend zou kunnen zijn.
Ik begrijp ook heel goed dat de gemiddelde leek op dit gebied onder de indruk is. Zeker wanneer de populaire media deze "teen prodigy" met veel tromgeroffel presenteren als dé oplossing voor een probleem van enorme omvang. TEDx is géén TED en presenteert dan ook regelmatig kritiekloos de meest fantastische ideeën.
Degelijke journalistiek doet onderzoek en stelt vragen. Kranten als de Morgen gaat het waarschijnlijk voornamelijk om de advertentieinkomsten, want wanneer het wetenschap betreft lijkt het wel alsof de journalisten in kwestie zo min mogelijk kritisch mogen zijn en makkelijke kant-en-klaar aangeleverde verhalen zonder enige op- of aanmerking overschrijven.
Waar de marinebiologen en milieu-activisten in de door mij gelinkte zeer kritische reacties op dit idee allemaal op wijzen, is het negatieve effect van dit soort onrealistische plannen: Afleiding van het werkelijke probleem kan er voor zorgen dat wetenschappers minder makkelijk fondsen kunnen werven om door te zoeken naar een meer realistische oplossing en overdreven belangstelling voor dit door gemakzuchtige media opgeblazen "naïeve en zelfs arrogante" fantasieplan kan er zelfs toe leiden dat de aandacht om de oorzaak van het probleem aan te pakken, wat technisch vele malen eenvoudiger is, verslapt.

Bas, al is het alleen oppervlakte-vervuiling: hoe dom of fout is het om in vele verschillende deeloplossingen te denken en die ook als zodanig te presenteren?

Misschien dat er heel diep in zijn plan enige bruikbare ideeen te vinden zijn of dat hij mensen enthousiasmeert om mee te denken en op die manier een oplossing dichterbij brengt.
Het tegenovergestelde kan ook gebeuren, dat zolang dit project langzaam aan het doodbloeden is, andere, misschien veel levensvatbaardere, maar minder mediagenieke plannen minder aandacht krijgen en het collectieve vertrouwen in een mogelijke oplossing een opdonder krijgt. Of ben ik nu weer te cynisch?

@ Bas, daar heb je helemaal gelijk in.

Het probleem is dat Slat de oppervlakte probeert op te ruimen, op dit moment is het plastic welke verzameld wordt aan de oppervlakte een graadmeter voor de plasticvervuiling (zie UNEP rapporten).

De uitvinding van Slat filtert slechts enkele meters (dacht 3) aan de oppervlakte het plastic uit. Ondertussen treedt bio-fouling op, micro-organismen hechten zich aan het plastic en het drijvende plastic gaat zinken. Dit materiaal gaat niet opgeruimd worden. Sommige denken dat dit plastic in de voedselketen terecht is gekomen.

Hoe dan ook, we snappen nog niets van de gevolgen van dit man-made material. Slat is niet helemaal achterlijk en geeft dit ook toe. Echter hij durft hoe dan ook actie te ondernemen, net als de vele vrijwilligers die onze stranden proberen op te ruimen. Een druppel op de gloeiende plaat.

Misschien idealisten maar zij komen wel in actie.