De plasticvanger van de Nederlandse uitvinder Boyan Slat blijkt langzamer door het water te bewegen dan het op te ruimen plasticafval, meldt De Volkskrant. Eenmaal opgevangen afval drijft gewoon weer uit het U-vormige opruimsysteem.
Pogingen om de snelheid te vergroten door de vorm van de 600 meter lange buis aan te passen met behulp van kabels, bleven tot nu toe zonder succes. Slats organisatie, The Ocean Cleanup, gaat komende weken proberen de spanwijdte van de U-vorm te vergroten, zodat die meer wind vangt en sneller gaat bewegen. Als het daarmee niet lukt, zijn er andere mogelijkheden zoals het plaatsen van zeilen op de buis.
Slat hoopt met het project de zogeheten Great Pacific Garbage Patch, het oceaangebied tussen Hawaii en Californië waar zeker 80.000 ton plastic drijft, in 5 jaar tijd voor de helft op te ruimen. De nu ronddrijvende ‘trage’ vanger is de eerste van wat er volgens Slat 60 moeten worden.
de Volkskrant - Plasticvanger van Boyan Slat beweegt te langzaam en vangt daardoor geen plastic
Pogingen om de snelheid te vergroten door de vorm van de 600 meter lange buis aan te passen met behulp van kabels, bleven tot nu toe zonder succes. Slats organisatie, The Ocean Cleanup, gaat komende weken proberen de spanwijdte van de U-vorm te vergroten, zodat die meer wind vangt en sneller gaat bewegen. Als het daarmee niet lukt, zijn er andere mogelijkheden zoals het plaatsen van zeilen op de buis.
Slat hoopt met het project de zogeheten Great Pacific Garbage Patch, het oceaangebied tussen Hawaii en Californië waar zeker 80.000 ton plastic drijft, in 5 jaar tijd voor de helft op te ruimen. De nu ronddrijvende ‘trage’ vanger is de eerste van wat er volgens Slat 60 moeten worden.
Vorige week is de nieuwe versie van de plasticvanger van Ocean Cleanup te water gelaten, na 4 maanden van reparaties, uitproberen, verbeteren en vernieuwen, schrijft Grist.
"Hopelijk heeft de natuur dit keer iets minder verrassingen voor ons in petto," aldus Boyan Slat, "hoe dan ook, gaan we een boel leren."
Het eerste exemplaar van de plasticvanger, Wilson, bleek langzamer te bewegen dan het plastic dat hij geacht werd te vangen. Ook brak er een stuk van Wilson af, door een 'stressfractuur'.
De nieuwe versie (System 001/B) is een kwart van de oorspronkelijke Wilson en kan zijn snelheid opvoeren of vertragen om het plastic te vangen. Grist herinnert de lezer er aan dat opruimen van de oceanen een marathon is, geen sprint. En dat de allerbeste manier om iets aan de plasticvervuiling te doen is er voor te zorgen dat er geen plastic in zee terecht komt.
Indonesie is na China de grootste plastic-vervuiler van de zee. Meer dan 3 miljoen ton verdwijnt jaarlijks via de rivieren in zee, voor China is dat 8 miljoen ton. De rivieren dienen als vuilstortplaats, waarna het vuil richting zee gaat, als de regentijd er is. Rivier is eigenlijk een vreemd woord, want water zie je er niet door de metersdikke laag rotzooi. In Indonesie wordt plastic ook veel als brandstof gebruikt, dat het kankerverwekkend is zegt ze niets.
Maatregelen zijn er op papier maar wil men niet nemen, om de arme bevolking niet tot last te zijn.
Opnieuw tegenslag voor The Ocean Cleanup of zoals Boyan Slat het zelf noemt: een nieuw leermoment. Door een breuk in de constructie moet de plasticvanger terug naar de haven voor herstel. Dat schrijft Trouw. Materiaalmoeheid en plaatselijke belasting zijn vermoedelijk de oorzaak van het defect.
Ondanks de tegenslagen gaat Slat door met zijn initiatief. “Hoewel we minder plastic verzamelden dan in ons ideale scenario, brengen we zo’n 2000 kilo terug aan land. Ons concept heeft bewezen te werken. Zodra de problemen zijn opgelost en het weer het toelaat, laten we hem opnieuw te water,” vertelt Slat op zijn weblog.
Afgelopen maandag in Midi-Libre: De analyse van het plastic afval in de Atlantische Oceaan onthult zeer hoge concentraties zware metalen.
4284 μg/g cadmium is geen uitzondering, terwijl de nieuwe verpakkingsmaterialen minder dan 0,01 μg/g cadmium bevat! De hoogste concentraties hebben betrekking op titanium, vanadium, zink, arsenicum, strontium, molybdeen of cadmium.
Een van de verklaringen is dat het afval ook zware metalen uit het zeewater aantrekt, aldus Alexandra Ter Halle, onderzoeker aan de CNRS in de 'laboratoire Interactions moléculaires et réactivité chimique et photochimique de l’université Paul-Sabatier de Toulouse'.
Meer op: Expedition 7e Continent, Franstalig, maar met DeepL vertaler kom je een heel eind.
(Ik vraag mij af wat we moeten doen met enorme hoeveelheden afval vol met zware metalen als deze aan land worden gebracht)
De plasticsoep van de andere kant benaderen misschien