Slat wil met drijvende armen (100 kilometer lang en 3 meter hoog) het plastic dat de oceanen vervuilt vangen en opvissen Het zeeleven zou er niet door verstoord worden. Hij denkt in 2020 te kunnen beginnen tussen Hawaï en Californië, een van de meest met plastic vervuilde plekken op zee. "Binnen 10 jaar kunnen we bijna de helft van al het plastic uit dat gebied halen", citeert De Morgen.
Dick, ik neem Boyan Slat weinig kwalijk. Hij zoekt naar een oplossing en presenteert dat, dat is zijn goed recht. Hoewel de meeste experts denken dat zijn plannen technisch en financieel niet haalbaar zijn roept Slat dat zijn idee misschien wel winstgevend zou kunnen zijn.
Ik begrijp ook heel goed dat de gemiddelde leek op dit gebied onder de indruk is. Zeker wanneer de populaire media deze "teen prodigy" met veel tromgeroffel presenteren als dé oplossing voor een probleem van enorme omvang. TEDx is géén TED en presenteert dan ook regelmatig kritiekloos de meest fantastische ideeën.
Degelijke journalistiek doet onderzoek en stelt vragen. Kranten als de Morgen gaat het waarschijnlijk voornamelijk om de advertentieinkomsten, want wanneer het wetenschap betreft lijkt het wel alsof de journalisten in kwestie zo min mogelijk kritisch mogen zijn en makkelijke kant-en-klaar aangeleverde verhalen zonder enige op- of aanmerking overschrijven.
Waar de marinebiologen en milieu-activisten in de door mij gelinkte zeer kritische reacties op dit idee allemaal op wijzen, is het negatieve effect van dit soort onrealistische plannen: Afleiding van het werkelijke probleem kan er voor zorgen dat wetenschappers minder makkelijk fondsen kunnen werven om door te zoeken naar een meer realistische oplossing en overdreven belangstelling voor dit door gemakzuchtige media opgeblazen "naïeve en zelfs arrogante" fantasieplan kan er zelfs toe leiden dat de aandacht om de oorzaak van het probleem aan te pakken, wat technisch vele malen eenvoudiger is, verslapt.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik na vandaag wat dieper op de Feasabilty Study van the Ocean Cleanup ben ingegaan minder skeptisch ben over het idee.
Ik ben wel benieuwd wat de kritiek zal zijn van de experts die zijn initiële plan bekritiseerden, maar voorlopig is daar weinig van te horen.
Misschien zijn ze stil omdat er weinig tegen de haalbaarheidsstudie valt in te brengen, misschien zijn ze druk het rapport voledig door te spitten naar fouten.
In ieder geval denk ik dat het goed is om altijd kritisch te zijn en de reden dat ik daar soms misschien wat in doorsla komt deels door de brave en laffe journalistiek en berichtgeving waar we mee te maken hebben. Ik blijf erbij dat kranten en journalisten vragen moeten stellen. Zeker als het gaat om belangrijke zaken als deze.