Johan Vollenbroek van MOB haalde een streep door het Programma Aanpak Stikstof (PAS) door een uitspraak van de Raad van State. Daarmee bracht hij boeren en bouw in Nederland in verlegenheid. Duizenden vergunningen om bedrijven te kunnen uitbreiden of woningen en wegen te bouwen staan op de tocht; nieuwe projecten kunnen niet meer vergund worden. Komende week wordt het wetsvoorstel ‘Stikstofreductie en natuurverbetering’ behandeld. De Singaporese cacao-verwerker Olam in Koog a/d Zaan krijgt een vergunning die niet in orde is volgens Vollenbroek. Het ambitie-niveau is treurig; een PAS 2.0 debacle kondigt zich nu alweer aan, waarschuwt hij.
Vooruitlopend op de nieuwe wet is de grote stikstoffraude alweer begonnen in de industrie. De meest recente is de concept natuurvergunning van Olam Cocoa in het Noord-Hollandse Koog aan de Zaan. In het buitenland heeft dit bedrijf een slechte reputatie als het gaat om ontbossing van tropische oerwouden en is niet transparant over herkomst van cacao en palmolie.
In Koog aan de Zaan draait het bedrijf nog op een Hinderwetvergunning van 1994. Ondanks dat het bedrijf op de top 10 staat van ammoniakemittenten werkt het nog steeds zonder natuurvergunning met ernstige gevolgen voor nabijgelegen Natura 2000-gebieden.
Duidelijk is dat Olam Cocoa in Nederland en daarbuiten lak heeft aan de natuur en neergang van biodiversiteit.
De nu nog steeds hoge ammoniakemissie is in strijd met de wettelijke eisen. De provincie Noord-Holland gedoogt dit al enkele jaren. Mede naar aanleiding van een handhavingsverzoek van MOB van januari 2020 is een natuurvergunning procedure op gang gekomen. Het handhavingsverzoek van MOB werd overigens afgewezen.
Olam claimt nu een ammoniakemissie in 2017 van 502.000 kg/jaar terwijl het bedrijf in 2017 volgens de landelijke emissieregistratie “slechts” 57.000 kg ammoniak emitteerde.
Aanvraag en ontwerpbeschikking gaan uit van een afname van de stikstofdepositie terwijl deze in werkelijkheid zal toenemen mede als gevolg van een nog te bouwen biomassacentrale.
De ammoniakemissie in de jaren 2017/2028 bedroeg volgens de eerdere opgave van Olam zelf slechts 57.000 kg/jaar. Nu wordt 80.000 kg/jaar vergund.
Aangezien dit geen “vergissing” is moeten deze verschillen in getallen als fraude worden betiteld. De provincie gaat hier onwetend óf bewust in mee. Uit de stukken blijkt dat de provincie heel ver (te ver) meegaat in de pogingen van Olam om een natuurvergunning te bemachtigen die zal gaan leiden tot meer stikstofdepositie op veel Natura 2000-gebieden in de verre omgeving tot zelfs op het Naardermeer.
Nadat we al eerder wezen op administratieve fraudes rond een aantal biomassacentrales voor energieopwekking, is dit alweer een voorbeeld van een vergunning die op papier leidt tot verlaging van stikstofdepositie terwijl deze in werkelijkheid toeneemt. De grote stikstoffraude is alweer van start gegaan nog voor de nieuwe stikstofwet door de Tweede Kamer is.
Dit artikel afdrukken
In Koog aan de Zaan draait het bedrijf nog op een Hinderwetvergunning van 1994. Ondanks dat het bedrijf op de top 10 staat van ammoniakemittenten werkt het nog steeds zonder natuurvergunning met ernstige gevolgen voor nabijgelegen Natura 2000-gebieden.
Duidelijk is dat Olam Cocoa in Nederland en daarbuiten lak heeft aan de natuur en neergang van biodiversiteit.
De nu nog steeds hoge ammoniakemissie is in strijd met de wettelijke eisen. De provincie Noord-Holland gedoogt dit al enkele jaren. Mede naar aanleiding van een handhavingsverzoek van MOB van januari 2020 is een natuurvergunning procedure op gang gekomen. Het handhavingsverzoek van MOB werd overigens afgewezen.
Olam claimt nu een ammoniakemissie in 2017 van 502.000 kg/jaar terwijl het bedrijf in 2017 volgens de landelijke emissieregistratie “slechts” 57.000 kg ammoniak emitteerde.
Aanvraag en ontwerpbeschikking gaan uit van een afname van de stikstofdepositie terwijl deze in werkelijkheid zal toenemen mede als gevolg van een nog te bouwen biomassacentrale.
De ammoniakemissie in de jaren 2017/2028 bedroeg volgens de eerdere opgave van Olam zelf slechts 57.000 kg/jaar. Nu wordt 80.000 kg/jaar vergund.
Aangezien dit geen “vergissing” is moeten deze verschillen in getallen als fraude worden betiteld. De provincie gaat hier onwetend óf bewust in mee. Uit de stukken blijkt dat de provincie heel ver (te ver) meegaat in de pogingen van Olam om een natuurvergunning te bemachtigen die zal gaan leiden tot meer stikstofdepositie op veel Natura 2000-gebieden in de verre omgeving tot zelfs op het Naardermeer.
Nadat we al eerder wezen op administratieve fraudes rond een aantal biomassacentrales voor energieopwekking, is dit alweer een voorbeeld van een vergunning die op papier leidt tot verlaging van stikstofdepositie terwijl deze in werkelijkheid toeneemt. De grote stikstoffraude is alweer van start gegaan nog voor de nieuwe stikstofwet door de Tweede Kamer is.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De grondmonsters van Piet Hoogland zijn een eye opener. Schaal het op tot 20 gebieden met een verschilende grond- en vegetatiesamentstelling. Neem een aantal jarenlang 1 keer per maand een grondmonster. Dan weet je een heleboel, met name over de plantbeschikbaarheid van NH4 en NO3. Waar dat precies vandaan komt is lastiger te achterhalen omdat je weinig zicht hebt op natuurlijke nitrificatie en denitrificatie. Maar voor mij is het al jarenlang duidelijk dat dergelijke grondmetingen essentieel zijn in de discussie over "vermesting" en "verzuring". Vergeet niet dat er per jaar nog steeds 100 mol/ha SO2- met de regen naar beneden komt. Dat spoelt niet zomaar uit, wordt niet gedesulfeerd en accumuleert lekker.
#11 Nico
Dus volgens jou klopt er niets van dat depositieverhaal.
Is dat dan niet ook beter te weerleggen met grondonderzoek. Piet Hoogland heeft dat al eens gedaan en dan blijkt dat er aan de lage voorraad in het voorjaar niets toegevoegd ondanks de vermeende depositie.
Dat is dan toch ook een bewijs dat de depositiemodellen niet kloppen .
Er zit naar mijn mening een fundamentele fout in de rekenmodellen en wel het volgende.
Emissie min verliesposten resulteert in een rest, de atmosferische concentratie. Afgezien van het feit dat berekening van de emissie nogal problematisch is, is een nauwkeuige bepaling van de verliesposten essentieel. Er zijn eigenlijk maar twee componenten, verlies door opstijgen naar hogere luchtlagen (inclusief verwaaien naar het buitenland) en verlies door depositie. De modellen gaan ervan uit dat 40% van de emissie als depositie neerslaat en 60 % op een andere manier verdwijnt. Voor die 40% is nog nooit voldoende experimenteel bewijs geleverd. Volgens mij is de verhouding 40-60 niet juist. Het ligt eerder dicht bij 10-90 of zelfs nog lager dan 10. Dat blijkt ook uit satellietmetingen die aangeven dat boven een km2 meer dan 100 keer zoveel NH3 in de lucht kan zitten dan op grondniveau te meten is. Daarnaast reageert NH3 met waterdamp tot NH4+ wat niet wordt gemeten. (N.B. de concentratie H2O in de atmosfeer is 20000 tot 50000 maal zo hoog als die van NH3 op grondniveau.
In ultimo maakt het voor de berekening van de atmosferische concentratie van NH3 niet uit welke verhouding depositie/opstijgen wordt gehanteerd. Als de modellen uitgaan van een verhouding 10/90 verandert dat niets aan die concentratie. Alleen het depositiespook kan dan de kast in.
#9 Nico
Betekent die 20-30% ook dat de depositie met hetzelfde percentage te hoog is.
Ik las verder onlangs dat ammoniak snel in hogere luchtlagen verdwijnt. Dit zou impliceren dat de droge depositie ook overschat wordt op basis van de rekenmodellen die al een afwijking van 50-100% kennen.
Het Europese model Lotos kent ook een andere uitkomst.
Al met al lijkt het hele stikstofbeleid op gokken zeker in relatie tot KDW’s die in sommige gebieden absoluut nooit haalbaar zijn.
Het Meetnet Ammoniak in Natuurgebieden (MAN) bepaald de atmosferische concentratie van ammoniak met behulp van z.g. "passieve samplers" die om de paar maanden worden vervangen. Daarmee kan per meetpunt het jaarlijkse gemiddelde worden berekend. Dit is het rekenkundige gemiddelde, waarbij kortdurende hoge of soms zeer hoge piekwaarden een grote invloed hebben. De meetmethode is niet in staat een mediane waarde te leveren. De mediane waarde geeft een eerlijker beeld van de situatie dan het rekenkundig gemiddelde.
In het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit wordt de ammoniakconcentratie elk uur gemeten. Daardoor kan wel een mediane waarde worden bepaald, die rond 20-30% lager is dan het rekenkundig gemiddelde. Omgezet naar de MAN waarden geeft dat aan dat die ook 20-30% verlaagd zouden moeten worden om een reeel beeld van de effectieve concentratie te krijgen.