"Als de grootste gebruiker van zowel blauwe als groene watervoorraden, wordt de landbouwproductie geconfronteerd met ongekende uitdagingen," zegt Xingcai Liu, co-auteur van de studie en verbonden aan het Instituut voor Geografische Wetenschappen en Onderzoek van Natuurlijke Hulpbronnen van de Chinese Academie van Wetenschappen. "Deze index maakt het mogelijk om op een consistente manier de waterschaarste in de landbouw te beoordelen, zowel in regio's die afhankelijk zijn van regenval als in geïrrigeerde landbouwgebieden."
De tot nu gebruikte schaarstemodellen hielden onvoldoende rekening met zowel blauw als groen water. Juist de hoeveelheden groen water zijn interessant, omdat de hoeveelheid water die beschikbaar is voor gewassen direct afhankelijk is van de hoeveelheid regenval maar ook van hoeveel water verdampt of afgevoerd wordt. Met andere woorden: het neerslagtekort.
Neerslagtekort
In Nederland kennen we dat begrip al langer. Het KNMI legt dagelijks, van 1 april tot eind september, vast hoe groot het neerslagtekort is. Vooralsnog gaat het dit jaar gelijk op met recordjaar 1976, aldus de NRC. Loopt het neerslagtekort op, "dan droogt de grond uit en zakt het grondwaterpeil. Op den duur krijgen planten het moeilijk en kunnen oogsten verloren gaan. Huizen kunnen verzakken. Dijken kunnen verzwakken. Door de lage waterstand kunnen binnenschippers problemen krijgen, zoals in 2018." En dat terwijl de neerslag in Nederland sinds 1960 over het hele jaar juist is toegenomen. Het is natter geworden, maar de neerslag is ongelijk verdeeld over de seizoenen. In de herfst en winter valt méér regen in ons land; in de lente minder, en 's zomers vaker in de vorm van hoosbuien. Bovendien voeren we dat water zo snel mogelijk af naar de rivieren en uiteindelijk de Noordzee en het IJsselmeer. Maar ook de verdamping is toegenomen, doordat de aarde is opgewarmd en de hoeveelheid zonnestraling die het aardoppervlak bereikt toegenomen is (mede dankzij de schonere lucht, die wolkenvorming beperkt).
Het watertekort in de hetere en drogere zomers is in Nederland wel op te vangen. Als we de neerslag in de herfst en winter beter in de bodem zouden vasthouden en opslaan, om de tekorten in lente en zomer aan te vullen.
Klimaatverandering maakt groen water schaars
Volgens de onderzoekers zou waterschaarste in de landbouw als gevolg van klimaatverandering zich kunnen gaan voordoen op 84% van het wereldwijde akkerbouwareaal. Verschuivingen in neerslag- en verdampingspatronen zouden specifiek de groene watervoorraden raken in 16% van de akkerlanden wereldwijd. Dat zou bijvoorbeeld betekenen dat het huidige, droge, noord-oosten van China en de Sahel in Afrika meer regen gaan krijgen, maar dat het midden-westen van de Verenigde Staten en noord-westen van India droger worden, zodat daar meer irrigatie nodig is om de huidige, intensieve, landbouwpraktijken daar in de benen te houden. Aangevuld met maatregelen die het vocht in de bodem vasthouden, zoals bodembedekkers, niet ploegen, verschuiven van het zaai- of pootseizoen en contour farming, de teelt in terrassen om water vast te houden.
Op 10 juli krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
La terre meurt de soif (Paris Match), maanden geen regen, het vee moet weg bij gebrek aan voer, geen beregening toegestaan, water voor kerncentrales gaat voor, .....
Niet de eerste keer, maar wel een steeds vaker terugkerend fenomeen: na een droge winter een voorjaar zonder regen.
#7 Kees, waar komt dat idee toch vandaan dat we de wereld moeten voeden? Wij zijn vanuit het westen overal in de wereld aan het plunderen geweest, of het nu om slaven ging of om grondstoffen, of om tropische vruchten of specerijen, er is nooit de intentie geweest om de wereld te willen voeden. Er is enkel de intentie om winst te maken, en of dat ten koste ging en gaat van anderen wordt niet als probleem gezien. Nu nog 'ontginnen' wij de Amazone. Is dat met het idee de wereld te willen voeden?
Dus 'we' zijn overal in de wereld de boeren, meestal 'kleine' boeren, die voedsel verbouwen op de manier die bij hen past. Minder nadruk op vlees vloeit hier automatisch uit voort. Laten we daar gewoon, stap-voor-stap, mee beginnen. Laat het idee los dat wij, het 'westen', voorspoed brengen. Dat hebben wij nooit gedaan.
Heet van de naald, uitwassen van de globale voedingsproductenmarkt:
https://www.ftm.nl/artikelen/nederlandse-bedrijven-tsjetsjenie-kadyrov?utm_campaign=KadyrovKassen&utm_medium=email&utm_source=nieuwsbrief&share=dgDCn2jYb2EM/eBIRuR55kpEUwRxFtMAj7d2P8yV+PgguoiBdfnX285bv1KW5w==
Het kan wel lucratief zijn, de wereld van 'voedsel' voorzien:
https://www.trouw.nl/duurzaamheid-natuur/nederland-bouwt-mee-aan-een-sojaroute-die-de-amazone-nog-verder-vernielt~b5dc16b7/
Het enige, maar dan ook het enige land, die iets doet aan waterbeheersing, is China. Massaal maar dan ook massaal wordt vanaf de bergrug Hindu Kush – Karakoram – Himalaya water omgeleid naar het noorden, ten koste van de andere "waterwegen" .
De Indus ontspringt op het Tibetaans plateau en loopt door China, India en Pakistan naar de Arabische Zee. De Ganges loopt door India en Bangladesh. De Brahmaputra ontspringt ook in Tibet, loopt door noordoost India en stroomt in Bangladesh in de Ganges. Beide rivieren vormen de Gangesdelta en tenslotte stroomt het water in de Golf van Bengalen.
De Irrawaddy door west-Myanmar, de Salween van Tibet via Yunnan (China) door Myanmar en langs Thailand naar de Andamanse Zee.
De Mekong stroomt door China, Laos, Thailand en Cambodja tot hij uitmondt in de Zuid-Chinese Zee via de delta in het zuiden van Vietnam.
Daarnaast hebben we ook nog eens versneld smeltende gletsjers aldaar.
ICIMOD ( International Centre for Integrated Mountain Development ) verwacht dan ook binnen een eeuw oorlogen om dat water.
De Mekong heeft ook een ander probleem. De bestaande 100 vrij lage dammen in de vijf landen aan de Mekong zorgen voor een te lage waterstand stroomafwaards in de droge periode. Het heeft mede tot gevolg dat de delta in het zuiden van Vietnam geen sediment meer aangevoerd krijgt waardoor die verzilt en de bevolking geen rijst meer kan verbouwen. Delen van die delta verdwijnen straks in zee.
Het grootste meer van Cambodja, Tonlé Sap, in de droge tijd groot 2.500 km2, is afhankelijk van een hoge waterstand in de Mekong om zijn grootste omvang, 24.000 km2, te bereiken. Alleen dan kan het meer jaarlijks 500.000 ton vis leveren voor 70 procent van de proteïnebehoefte van de bevolking. ( Hier draaide het Khmer-rijk al voor een fors deel op ) Die bron vervalt straks.
Maar wie doet wat aan deze klimaatcrisis die de helft van de bevolking van Azië bedreigt, een kwart van de wereldbevolking? India en Pakistan hebben het veel te druk met hun ruzie over Jammu en Kashmir, en China toont zich een slechte buur over het Himalayawater, waartegen de ASEAN-landen zo goed als niets tegen in te brengen hebben. Al die landen leven wel van rijst, feitelijk een moerasplantje.
Tom om de reden dat jij en andere die dit aanhangen die zeggen dat het anders moet niet zeggen hoe het dan wel moet om de wereldbevolking te voeden . En jullie denken dat met voedselbossen en biologische genoeg voedsel te kunnen produceren om de mensen te voeden . Daar dat nooit voor een betaalbare prijs voor de minder bedelen kan . Zo als vroeger in het oostblok met staatsboerderijen gaat ook niet werken.
#5 Kees, waarom die vraag steeds weer gesteld aan mij en alle mensen die andere vormen van landbouw voorstaan, terwijl de gangbare landbouw de afgelopen decennia wel heeft aangetoond de oplossing niet te zijn?
In de Oekraïne wordt niet geoogst omdat er een dieseltekort is.
In de Oekraïne is vorig jaar 17 miljoen hectare vruchtbare landbouwgrond verkocht aan drie partijen: Dupont, Cargill, Monsanto (nu Bayer). En nog 5% aan China. Vergelijk: Italië heeft circa 16,7 miljoen hectare landbouwgrond.
We moeten af van een landbouwmodel dat speelbal is van de wereldeconomie voor haar kosten en opbrengsten en energie en dat tegelijk alle leven weghoudt van het land. Landbouw en natuur scheiden is niet natuurlijk.
Dat haar energie-afhankelijkheid en waterafhankelijkheid ondertussen nog vergroot wordt eigen handelen, door de wijze waarop ze de bodem behandelt, met troep en met steeds zwaarder materieel dat inmiddels de omvang van 'sauropods', heeft aangenomen die met hun geweld letterlijk het water de bodem uit rijden? Dit is toch geen landbouw meer te noemen.
Willen wij gevoed worden via dit systeem, is zo langzamerhand de vraag die gesteld moet worden. Steeds meer mensen willen dit niet. Sicco Mansholt, de grondlegger van deze vorm van landbouw, zag aan het einde van zijn leven dat hij een verkeerde weg was ingeslagen. Het was te laat, er werd niet meer naar hem geluisterd. Teveel partijen zagen lucratieve winsten in het verschiet. Dat was... 1975? Sindsdien geloven we in het sprookje dat dit de enige weg is. Met man en macht, bedrijfsleven, overheid en wetenschap hand in hand, wordt dag in dag uit gewerkt om ons dit te laten geloven.
Teveel machtige marktpartijen en machthebbers en wetenschappers varen er wel bij. Dat is de enige reden dat we nog op deze manier doorgaan.