Wageningse wetenschappers kunnen niets met kritiek

Hoevelen van ons kunnen zich nog permitteren om thuis urenlang rode bietjes te koken?

Dat stelt Willem de Vos. Ik heb hier even over moeten nadenken. Ik stel me een leven voor waarbij je het niet meer kunt permitteren om 's avonds bietjes op te zetten en anderhalf uur later af te gieten. Krijg je dan op je donder van je time manager of zo? Dat je die anderhalf uur nuttiger had moeten besteden?

De meeste van ons kijken TV. Zet dan die bietjes op. Klaar. Als je je dat niet kan permitteren dan doe je iets helemaal fout met je leven.

Ik zou het vervolg op de discussie 'techfood vs. romantisch natuureten' graag voortzetten bij deze vervolgposting, die dat punt wat meer op de i zet.

Voor mijn woorden 'vrolijke wetenschap' totaal uit hun verband worden gerukt. Ik zinspeelde daarmee op Nietzsche's Froehliche Wissenschaft, waarin duidelijk moet zijn dat er geen onomstotelijke waarheden zijn en bescheidenheid een deugd is.

Echte vrolijke wetenschap is overigens tamelijk bezorgd. Niels Helsloot promoveerde op dit thema. De inleiding tot zijn proefschrift is ook voor beta's en 'gewone mensen' prima te lezen.

'twijfelachtige motieven' - dat zijn woorden die ik niet in de mond zou durven nemen. Ik kom zelfs niet in de verleiding, want het zit, naar mijn bescheiden gevoel, anders in elkaar.

In de concurrentieslag tussen voedingsproducenten is er een hogere drang om 'nieuwe vraag' op te roepen met nieuwe producten, dan de combinatie van onze voedingsbehoefte en technologische mogelijkheden 'van nature' zou opleveren. Die stelling durf ik zonder meer voor m'n rekening te nemen.
Ik denk bovendien dat diezelfde druk ervoor zorgt dat wij ons voeden met producten die steeds verder afliggen van primair voedsel, terwijl daar geen inhoudelijke reden voor is.

Beste Dick, heb net het artikel in Resource (Wageningen UR) gelezen. Ik ben het helemaal eens met je tovenaarsleerling-stelling, een leerling die vanuit gedeeltelijke informatie en twijfelachtige motieven aan de slag gaat, met alle gevolgen vandien. Sinds een half jaar eet ik rauw plantaardig voedsel (raw food).Dat bevalt me uitstekend; ik ben nu op een prima gewicht, en het is mijn gezondheid en energie zeer ten goede gekomen. Rauwe voeding bestaat uit pure onberwerkte (op drogen na) groenten, fruit, noten, zaden en kiemen. Ik maak de lekkerste gerechten (echt waar!), eet minder calorieen, geen toegevoegde kleur, smaak en conserveringsmiddelen, sta hoogstens 20 minuten per maaltijd in de keuken, maar vaak korter, en geniet er ook nog eens van! Voeding kan dus én simpel, én lekker, én gezond zijn! Teleurstellend simpel voor deze maatschappij misschien. Voedsel waaraan juist niet is gesleuteld! Wat moet de voedingsindustrie dan nog doen? Van de andere kant: onderzoeksgelden zouden perfect besteed kunnen worden aan uitgebreide onderzoeken naar de gezondheidseffecten van rauw voedsel. Genoeg werk aan de winkel voor deze maatschappij die schreeuwt om voeding die voedt en geneest.

Zie ook mijn site florae.nl