1 min
Vanmorgen maakte Unilever bekend Becel en Blue Band te willen verkopen. Het besluit volgt op de recente overnamepoging door Kraft Heinz.
Op het gebied van levensmiddelen is Unilever bekend van onder meer de merken Blue Band, Becel, Calvé, Unox, Conimex en de Magnum. Het Brits-Nederlandse bedrijf ontstond in 1930 door de fusie van het Britse zeepmiddelenbedrijf Lever Brothers en de Nederland Margarine Unie.
Ontevreden aandeelhouders vinden al jaren dat het bedrijf hogere rendementen moet nastreven en minder op de lange termijn moet investeren. Onder leiding van bestuursvoorzitter Paul Polman richtte het bedrijf zijn van oudsher op de lange termijn gerichte koers ook nog eens op de ontwikkeling van duurzaamheid, een inzet die lange termijn investeringen vergt.
Omdat de food-activiteiten van het concern minder renderen dan de zeeptak, wordt al jaren gespeculeerd over de verkoop van levensmiddelenmerken uit de portfolio van Unilever. Met de verkoop van de margarinetak verkoopt het bedrijf één van de twee zielen van het bedrijf om aan de wensen van aandeelhouders tegemoet te komen en toch zijn verduurzamingsambities waar te kunnen maken.
De gezondheidseffecten van margarine en de hartgezondheid van Becel in het bijzonder liggen al ruim een decennium onder vuur door een nieuw geloof onder consumenten in de voordelen van verzadigd vet. Met het verdwijnen van de 'let op vet'-campagnes won roomboter weer aan populariteit. Unilever introduceerde een mengproduct dat deels uit margarine en deels uit boter bestaat. De margarine-omzetten lijken te hebben geleden onder het margarine versus boter-debat in de internationale media.
Imago in de klem
In een opinietekst in de Volkskrant zei marketeer Jan Peter van Doorn dat Unilever irrelevant is als het aankomt op de grote veranderingen die nodig zijn om tot fundamentele verduurzaming en gezondheidsverbetering van voeding te komen. Een artikel in De Groene suggereerde dat Unilever een vorm van green washing als duurzaamheid verkoopt. Het duurzaamheidsimago van Unilever lijkt klem te zitten tussen een kritisch publiek dat vindt dat het bedrijf nooit genoeg kan doen en beleggers die vinden dat het juist te duurzaam doet.
Naast de verkoop van Blue Band en Becel, keert Unilever een 12% hoger dividend uit en koopt het bedrijf eigen aandelen in ter waarde van €5 miljard.
Dit artikel afdrukken
Ontevreden aandeelhouders vinden al jaren dat het bedrijf hogere rendementen moet nastreven en minder op de lange termijn moet investeren. Onder leiding van bestuursvoorzitter Paul Polman richtte het bedrijf zijn van oudsher op de lange termijn gerichte koers ook nog eens op de ontwikkeling van duurzaamheid, een inzet die lange termijn investeringen vergt.
Het duurzaamheidsimago van Unilever lijkt klem te zitten tussen een kritisch publiek dat vindt dat het bedrijf nooit genoeg kan doen en beleggers die vinden dat het juist te duurzaam doetVerkoop ziel
Omdat de food-activiteiten van het concern minder renderen dan de zeeptak, wordt al jaren gespeculeerd over de verkoop van levensmiddelenmerken uit de portfolio van Unilever. Met de verkoop van de margarinetak verkoopt het bedrijf één van de twee zielen van het bedrijf om aan de wensen van aandeelhouders tegemoet te komen en toch zijn verduurzamingsambities waar te kunnen maken.
De gezondheidseffecten van margarine en de hartgezondheid van Becel in het bijzonder liggen al ruim een decennium onder vuur door een nieuw geloof onder consumenten in de voordelen van verzadigd vet. Met het verdwijnen van de 'let op vet'-campagnes won roomboter weer aan populariteit. Unilever introduceerde een mengproduct dat deels uit margarine en deels uit boter bestaat. De margarine-omzetten lijken te hebben geleden onder het margarine versus boter-debat in de internationale media.
Imago in de klem
In een opinietekst in de Volkskrant zei marketeer Jan Peter van Doorn dat Unilever irrelevant is als het aankomt op de grote veranderingen die nodig zijn om tot fundamentele verduurzaming en gezondheidsverbetering van voeding te komen. Een artikel in De Groene suggereerde dat Unilever een vorm van green washing als duurzaamheid verkoopt. Het duurzaamheidsimago van Unilever lijkt klem te zitten tussen een kritisch publiek dat vindt dat het bedrijf nooit genoeg kan doen en beleggers die vinden dat het juist te duurzaam doet.
Naast de verkoop van Blue Band en Becel, keert Unilever een 12% hoger dividend uit en koopt het bedrijf eigen aandelen in ter waarde van €5 miljard.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dat van die Magnum zegt me niets. Vorige zomer de Magnum uitgebreid laten testen door een deskundig panel van 5 en van 12 jaar. Een blinde test. De namaak magnumpjes van Lidl en de dure voor een prijs waar je er een heleboel van hebt. De uitspraak van het panel was unaniem: ‘Ze zien allemaal éve lekker, opa ! En va die kleintjes kan ik er meer op !’.
Maar het belangrijkste van deze topic vind ik afstoten van surrogaat smeermiddelen. Dat is gezien de kapitalen die een eeuw lang voor de promotie en vooral beeldvorming zijn neergelegd, een enorme stap.
Unilever werd groot door in krappe markten surrogaten aan te bieden. In het begin onder de vlag dat ze net zo goed ‘versch gekarnd ’ en gezond waren. Daarna sloop de reclame er in dat moeders die gezonde kinderen wilden voor BlueBand kozen, evoluerend in de harde gezondheidsclaims van de huidige chemisch-plantaardige smeermiddelen.
Dat afstoten is dus een historische breuk.
Primair, of het nu om Italiaanse mamasaus gaat of om Magnum, blijft het belangrijkste de anticiperende marketing op trends. Zoals nu in tegenstelling met vroeger zwaarder geanticipeerd wordt op gezinnen die niet meer willen of kunnen koken, maar wel die belevingssfeer (relatief nieuw) willen creëren, met gepimpte look-a-likes.
Vergelijk je Unilever als voedingsbedrijf met bijvoorbeeld Royal FrieslandCampina, dan zie je dat een hard deel van de core business van Unilever (vegetable oils) voedingssmeermiddelen onder druk staat, en bij de laatste, ook niet vies van een breed scala producten, toch melk als basisproduct de sleutel tot succes blijft.
Dat maakt Unilever voor mij (kort door de bocht ) tot een whole sale marketeer in food, waar bij haar branchegenoot op z’n melkkrukje gebleven is.
Het maakt Unilever, denk ik, ook kwetsbaarder.
Ook Kraft-Heinz is wat dat betreft identiek aan Unilever, en heeft het ook allemaal: van Soup tot Sause, van petfood tot Planters pinda’s, met sterke overlapping.
Dus gaat zeker de een de ander opeten, na de keel gesmeerd te hebben.
Ondanks die extra dividenduitkering door Unilever.
Wedden ?
Als je op het rode woord 'Turkije' klikt in de bijdrage van Jan Peter van Doorn krijgt je filmpjes. Het eerste filmpje, bedoeld om enorme trek te krijgen in een pot ijs van Magnum, werkt averechts. In ieder geval bij mij.
De regering riep mensen op om de binnenkant van hun darmen te laten filmen door een dokter. Preventief. Ze moesten mij ook hebben.
Dokters delen tegenwoordig wat ze zien met de mensen bij wie ze een televisiecamera hebben ingebracht. Het slachtoffer kan op een beeldscherm meekijken. Als de maker van het Magnumfilmpje het van zijn eigen darmen had kunnen zien en beleven, had hij het filmpje nooit gemaakt. Het is eender aan wat er je diep in je kont gebeurt voor het product er uit komt.
Klik het aan en zie hoe reclamefilmers zich kunnen vergissen en weet dat het zo toegaat van binnen. Zulk een pret.
Dit gelul "De Magnum Pints zijn het verukkelijke resultaat van drie jaar onderzoek en actieve samenwerking met onze fans, de pleasure seekers" is zo vermoeiend (al is het wel begrijpelijk van uit een senior brand manager point of view). En als je dan bedenkt dat het product al in 2012 in Turkije werd geintroduceerd en in de chocolade variant al eerder in NL aanwezig was dan vraag je af wat dat 'verukkelijke resultaat van drie jaar onderzoek en actieve samenwerking met onze fans, de pleasure seekers' nu precies inhoudt.
Natuurlijk, je mag het niet naast elkaar zien, want het zijn feiten uit heel verschillende werelden. Maar toch moet ik er van lachen omdat al die feiten in één en dezelfde wereld bij elkaar. We kregen vanmorgen ook dit bericht over Unilevers Magnum binnen:
Magnum lanceert geheel nieuw ijs-product
Laat je verleiden door de nieuwe Magnum Pints
Sterren vieren launch met pyjama party in het Conservatorium Hotel (foto’s)
Magnum introduceert een geheel nieuw product in het ijs-schap, de Magnum Pints: het ultieme Magnum genot in een pint (beker). De pints zijn speciaal gemaakt in samenwerking met echte Magnum fans, de pleasure seekers die in hun drukke dagelijks leven ook heerlijk willen genieten. De ultieme verwennerij voor jezelf of om te delen tijdens een heerlijk avondje op de bank. Gisteravond werd de introductie van de Magnum Pints groots gevierd in het Conservatorium Hotel in Amsterdam. Nederlandse sterren, waaronder Geraldine Kemper, Jan Versteegh, Kimberley Klaver en Gwen van Poorten gingen uit hun dak tijdens de extravagante Pyjama Party.
De nieuwe Magnum Pints zijn nu verkrijgbaar in de drie klassieke, tijdloze Magnum smaken: Classic, White en Almond. Een perfecte combinatie van fluweelzacht vanille-ijs, stukjes classic, white of melk chocolade met amandelen en geheel gehuld in een kenmerkende dikke laag Magnum chocolade. De Magnum Pints zijn “carefully made to be broken”. Breek de chocolade door in beide zijden van de verpakking te knijpen en luister naar het verrukkelijke geluid van intens krakende Magnum chocolade.
Uiteraard helemaal duurzaam en daarvoor zijn kosten noch moeite gespaard: "De Magnum Pints zijn het verukkelijke resultaat van drie jaar onderzoek en actieve samenwerking met onze fans, de pleasure seekers", zegt Thijs Sleddering, Senior Brand Manager Magnum. "Op het ontwerp van de pints zitten twee unieke patenten en de cacao die in de verschillende Magnum chocolade varianten wordt gebruikt is 100% Rainforest Alliance gecertificeerd."
En wie zat er nou te wachten op een nieuwe Magnum? Dat is altijd weer die lullige vraag.