Lees ook
Drie Zwitserse en een Zweedse onderzoeker doen in de Financial Times uit de doeken hoe voedselverspilling het beste aangepakt kan worden. Ze hebben een ‘voorstel’ om verspilling te verminderen, gebaseerd op hun eigen onderzoek.

Dit keer: buiten de deur
Voedselverspilling kan optreden bij de productie, verwerking, opslag, het transport en de consumptie van voedsel. Waar het consumptie betreft ligt de oorzaak bij consumenten, supermarkten en foodservices (horeca en catering). Naar consumenten is al veel onderzoek gedaan. Naar foodservices - buiten de deur eten - nog maar weinig.

Wetenschappelijk onderzoek in de horeca en catering is dun gezaaid. Veel aandacht is uitgegaan naar de kwantificering van voedselverspilling. Betrekkelijk weinig studies keken naar manieren om voedselverspilling te vermijden.

Wat al gebeurt
De onderzoekers zien 4 soorten actie die al werken aan het voorkomen van verspilling: monitoring om bronnen van verspilling te identificeren en kwantificeren, het herverdelen van overschotten via voedselbanken en andere organisaties, zogeheten source reduction strategies en het composteren en hergebruiken/upcyclen van afval die geld in het laatje brengen en bijdragen aan een circulaire economie.

Een voorbeeld van een start-up die zich bezig houdt met het monitoren van voedselverspilling is Orbisk. Dat bedrijf combineert een slimme weegschaal met een camera en artificial intelligence om te meten wat en hoeveel er aan overgebleven eten in de vuilnisbak belandt.

Wegkieperen moet pijn doen
De onderzoekers zien verder mogelijke actie op 3 gebieden waar ze quick wins en manieren om op lange termijn voedselverspillingreductie binnen foodservices kunnen realiseren: waardering (verborgen kosten zichtbaar maken), managementpraktijken (innovatie en professionalisering) en sociaal beleid (wet- en regelgeving).

Volgens de onderzoekers kan het meten van de echte kosten van voedsel (die door afval omhoog schieten) helpen om marktprijzen in lijn te brengen met de sociale waarden waar gedrag op is gebaseerd ('weggooien, dat doe je niet!'). In een recent onderzoek maakten ze aan de hand van overgebleven frietjes duidelijk hoeveel kosten je als consument niet voelt bij het wegkieperen van voedsel in de vuilnisbak. Het moet pijn gaan doen.

Strengere wetgeving moedigt elke stap in de voedselketen aan om verspilling te vermijden en die te bestraffen als het onnodig toch gebeurt
Actie
Onder chefs groeit volgens de onderzoekers het bewustzijn dat ze voedselverspilling kunnen voorkomen. Ze zien afval nog vaak als onvermijdelijk. Het stimuleren van from waste to worth praktijken, investeren in voedselverwerkende technologie en het promoten van hergebruik van 'afval' door coördinatie in de hele keten kunnen daar verandering in brengen.

Volgens de onderzoekers moedigt strengere wetgeving elke stap in de voedselketen aan om verspilling te vermijden en die te bestraffen als het onnodig toch gebeurt. Nieuw en doortastend beleid dat sociale normen laat verschuiven is nodig. Door onderwijs, campagnes en professionele training die voedselverspilling tot een 'dat-doe-je-niet-en-laat-je-niet-gebeuren' maken, zorgt behalve voor bewustzijn ook meteen voor actie.

Uiteindelijk komt het allemaal neer op die actie: "Er moeten gezamenlijke programma's tussen de academische wereld, onderzoekslaboratoria, openbare instellingen en particuliere actoren worden opgezet om nieuwe competenties te ontwikkelen, over te stappen op een circulaire economie, innovatie te genereren en duurzame voedselpraktijken te bevorderen."
Dit artikel afdrukken