Sommige waarheden zijn zo logisch dat we ze liever niet willen horen. Jan-Kees Vis, verantwoordelijk voor de duurzame inkopen van Unilever, doorbrak onlangs het taboe tijdens een conferentie in London: als eten duurder zou zijn, zouden we het niet weggooien, zei hij.
De Engelse Telegraph tekende Vis' woorden op in een lang artikel. Ze zijn echter heel simpel samen te vatten: wij consumenten zorgen voor de 'waste' (volgens schattingen 50% van het beschikbare volume aan voedsel) omdat we er geen waarde aan hechten.
Wij?
Ja wij. Het overgrote deel van ons eten wordt weggegooid in restaurants en thuis. Aan het einde van de keten dus. Daarom is vast te stellen dat wij, consumenten, de daders zijn. Als we dat eten duur zouden moeten betalen, zouden we er wel voor zorgen dat we iedere vezel ervan zouden kunnen opeten.
De vraag is dan ook, wat de consequentie van die waarheid is: als het duurder maken van voedsel het waste-probleem oplost, is het dan gelegitimeerd om het bijv. tweemaal zo duur te maken? Het heeft geen enkel effect voor de rest van de economie, want als we de helft weggooien, dan zijn we even duur uit als wanneer we alles zelf opeten maar daar het dubbele voor betalen. Boeren, verwerkers, winkeliers en het milieu zouden in ieder geval stukken beter uit zijn. Er zijn dus alleen maar redenen vóór.
Wie is tegen en waarom?
Fotocredits: Bart Everson
Dit artikel afdrukken
Wij?
Ja wij. Het overgrote deel van ons eten wordt weggegooid in restaurants en thuis. Aan het einde van de keten dus. Daarom is vast te stellen dat wij, consumenten, de daders zijn. Als we dat eten duur zouden moeten betalen, zouden we er wel voor zorgen dat we iedere vezel ervan zouden kunnen opeten.
De vraag is dan ook, wat de consequentie van die waarheid is: als het duurder maken van voedsel het waste-probleem oplost, is het dan gelegitimeerd om het bijv. tweemaal zo duur te maken? Het heeft geen enkel effect voor de rest van de economie, want als we de helft weggooien, dan zijn we even duur uit als wanneer we alles zelf opeten maar daar het dubbele voor betalen. Boeren, verwerkers, winkeliers en het milieu zouden in ieder geval stukken beter uit zijn. Er zijn dus alleen maar redenen vóór.
Wie is tegen en waarom?
Fotocredits: Bart Everson
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Waar het mij om ging/gaat is: namens Unilever probeert meneer Vis de 'goede fee' met de beste bedoelingen te spelen, en van de consument de 'boze wolf' met een schuldig geweten te maken. Dat gaat mijn verstand te boven, is bovendien een eenzijdige benadering. Een grafiek in het FAO onderzoek "Global Food Losses and Food Waste" (2011) laat overduidelijk zien dat niet de consument maar voedselproducenten de meeste 'food waste' produceren.
"Food Waste" staat alweer een tijdje in de belangstelling. Internationaal kreeg het, in eerste instantie, media aandacht omdat allerlei jonge mensen (waste activisten) in New York en Londen (bijv. Tristram Stuart) alleen of in groepjes in containers begonnen te duiken... In een groot aantal EU landen zijn inmiddels non-profit organisaties en commerciële partijen die zich met 'waste' bezighouden. Behalve actueel, is het geen onbelangrijk onderwerp, anders zou de FAO er geen rapport over publiceren... De FAO stelt ook dat meer onderzoek nodig is. Voor zover ik kan beoordelen is dat geheel terecht.
Dat Unilever iets moet doen en/of een graantje wil meepikken, lijkt mij logisch. Verplaats ik mij, klein duimpje, in de schoenen van reus Unilever: hoe spelen levensmiddelen reuzen in op trends? De kachel moet blijven roken, en wetend aanval is vaak de beste verdediging: in een zgn. lifestyle verpakking, probeert Unilever als de sodemieter het probleem te verleggen.
De gemiddelde consument heeft geen verstand van de productieketen... maar is wel bekend met de houdbaarheidsdatum (tht), veelal minder bekend met 'te gebruiken tot' (tgt).
Feit: voor sommige producten (vis, vleeswaren...) is de houdbaarheidsdatum wel degelijk van belang (ivm de volksgezondheid). Voor een aantal producten geldt: geopend en ongeopend zijn ze veel langer te gebruiken dan de houdbaarheidsdatum.
Een vraag die bij mij opkwam is: Hoe komen ik en andere consumenten aan onze kennis inzake houdbaarheid van voedsel/levensmiddelen producten? Die kennis is gebaseerd op mondelinge overdracht, schriftelijke en andere informatie. Ik ken genoeg mensen die over voldoende zgn. 'gezond verstand' beschikken, maar dit amper gebruiken inzake de houdbaarheid van voedsel. Conclusie: om allerlei redenen (oa regelgeving, veranderingen in de maatschappij, verstedelijking) is kennis versnipperd (geraakt), afgeschaft en/of wordt uit handen gegeven aan derden --denk daarbij aan de slager, bakker, wetenschap, staat, supermarkt, kranten, boeken, deskundigen...
Wanneer de Unilevers van deze wereld, willens en wetens, proberen mij een schuldgevoel aan te praten, resulteert dat bij mij in vragen... Niet inzake de productieketen, maar over het eindresultaat... de zgn. consumenten producten van Unilever, die op de eigen website stelt "Iedere dag weer gebruiken twee miljard mensen producten van Unilever om er goed uit te zien, zich goed te voelen en meer uit het leven te halen."
Kortom, Unilever heeft het beste met mij voor...
Hoeveel van de 2 miljard! Unilever consumenten zouden zich nog beter voelen en meer uit het leven halen, wanneer Unilever een inventaris maakt van alle producten die langer houdbaar zijn dan de tht/tgt? En/of een campagne lanceert om het publiek hierover beter te informeren?
Als onderdeel van de productieketen, is Unilever medeverantwoordelijk voor 2/3 van de global 'Food Waste'... uit het artikel van Meneer Vis blijkt, Unilever vindt het een belangrijk onderwerp... je kunt twisten over de Unilever oplossing: voedsel moet je voor consumenten duurder maken... Unilever heeft (naar eigen zeggen) 2 miljard consumenten... mi ook de morele verplichting om de eigen productieketen beter onder de loep te nemen.
Misschien een open deur, maar als we voor de helft van het eten de dubbele prijs betalen, gaat er nog steeds evenveel geld in om. Daar wordt volgens mij niemand wijzer van. Dit even los van de praktische uitvoerbaarheid (nooit geweten dat ergens een plaats is waar de prijs van voedsel centraal wordt vastgesteld).
Nog één opmerking off topic over de Heij zijn geliefd karretje.
Wat mij in het vergelijk tussen oilguzzlers en elektra karretjes opvalt is dat m.b.t elektra vaak naar de toekomst wordt verwezen en men die ontwikkeling vergelijkt met de huidige generatie auto's. Alleen al een reductie van het jaar in jaar uit toegenomen gewicht, aantal pk's enaggregaten kan voor aanzienlijke reductie in CO2 zorgen.
Het Duitse Oeko Institut heeft de volgende conclusie:
Die CO2-Emissionen von Elektrofahrzeugen.
Ohne den Ausbau von Erneuerbaren Energien liegen die Gesamtemissionen von Plug-In-Hybrid- und batterieelektrischen Pkw im Jahr 2030 16 % bzw. 17 % über dem Emissionsniveau eines konventionellen Benzin-Pkw.
Durch den Ausbau der Windenergie können die CO2-Emissionen von Elektroautos massiv gesenkt werden. Eine Verringerung um 87% für batterieelektrische Fahrzeuge bzw. 65% für Plug-In-Hybridfahrzeuge wird als durchaus realistisch betrachtet! (maar ik ben van die doorbraak van wind(etc)energie op basis van de cijfers van het recente verleden nog niet zo maar overtuigd, eerst zien en dan geloven.) Wouter, je betrekt toch geen elektra van de Grevenbroich bruinkoolcentrale? Elektromobiliteit is geen geneesmiddel en hangt dus nauw samen met de veranderingen in onze energieopties. Voor onze mobiliteit moeten er nieuwe infrastructuren komen zowel voor de stad (zie de volstrekt ten onrechte afgeschoten tram in "Stad" (Groningen) als voor het platteland. Genoeg, nu hou ik er over op.
@ Marc: Je vraagt je af wat Unilever met eten heeft te maken ("Naast mayo, olie en margarine is het volgens mij alleen maar soep en worst wat ze aan eetbaars produceren.").
Het antwoord is: heel veel! De helft van Unilever's totale omzet van 46 miljard euro komt voor rekening van de levensmiddelendivisie. Unilever gebruikt 12% van de wereldwijde theeproductie, 7% van alle tomaten, 5% van alle gedroogde uien en knoflook, 4% van de spinazie, 4% van de palmolie, enz enz.. Palmolie is voor Unilever de belangrijkste grondstof, het maakt 17% uit van de totale inkoop van agrarische grondstoffen (bron: slide 18 van deze presentatie onbekend hoeveel hiervan voor voedsel vs shampoo ed wordt gebruikt). Snelle rekensom leert dan dat Unilever elk jaar dik 7,5 miljoen ton agrarische grondstoffen inkoopt (100/17 * 1,3 miljoen ton (Unilver's palmoliegebruik in 2009)). Exclusief papierpulp gaat het nog steeds om dik 6,5 miljoen ton.
Ter vergelijking de jaarlijkse Nederlandse oogst van aardbeien, sla, spinazie, bos- en waspeen, rode biet, radijs, doperwt, sperzieboon, tuinboon, aubergine,courgette, komkommer, paprika en tomaat bij elkaar is 2 miljoen ton. En de gecombineerde jaarlijkse productie van Franse zonnebloemolie en Italiaanse olijfolie is 1 miljoen ton.
CO2 uit de verbranding van hout is niet hetzelfde als CO2 uit kolen, gas of olie. Het eerste komt uit de korte cyclus en voegt dus niks toe, de ander zorgt voor opwarming. Enfin, terug naar eten en de prijs van eten?