1 min
René van Heusden, wijnschrijver, mijmert deze maand in Perswijn over de relativiteit van smaak.
Hij maakt een mooi punt (we hebben hier wel eens lelijk over hem gedaan). Vroeger, zegt hij, hield je van Bordeaux. Preciezer, van Haut-Médoc. Zo was dat. Dat moest. Je hoorde dat goed te vinden.
Tegenwoordig is dat heel anders. Je mag van alles houden, als je er maar geweest bent. Je zult nl. ontdekken dat overal juweeltjes te vinden zijn. Je moet iets weten, anders heb je niets te vertellen.
De wereld gaat vooruit. René, prima tekst. Ook al is het zo elitair als de pest vanwege de eindeloze reizen die geen sterveling je kan nadoen tenzij je bent vrijgesteld om te schrijven, ik ben het roerend met je eens. De eet- en drinkjournalist moet op onderzoek en zijn ontdekkingen melden. Zonder vooringenomenheid over hoe het hoort of zou moeten zijn. Zo zou het moeten horen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Antwoord op beide laatste vragen wmb: nee. Het is geschrijf dat geen richting kiest en me derhalve niet onderhoudt, niet informeert en ook al geen ontdekkingen brengt.
Van "floraal" zal zelfs Yvon denk ik toegeven dat het zwaar jargon is.
Om verder te gaan op het stijlaspect. Dick wil dus liever als vorm hilarische egodocumenten in Carmiggeltstijl om de wijninformatie te verpakken, dan de wat koele, lichtdroge maar toch sprankelende anekdotiek van Simon. Als derde alternatief zijn er nog de luide, maar vrolijk geschreven meningen van Nicolaas Klei. Als vierde heb je nog Matt Skinner, moderne populaire egostijl, maar wel ontopic. Als vijfde die onbekende Duitser die controversiële wijn-evenementcombinaties bedenkt. En er zijn er nog veel meer.
Welke stijl je aanspreekt, is een kwestie van smaak. Je kunt Simon niet verwijten dat hij niet als Carmiggelt schrijft, maar je mag hem op zijn eigen stijl beoordelen. Zijn de anekdotes origineel en onderhoudend genoeg? En zijn zijn wijnbeschrijvingen inspirerend genoeg om nieuwsgierig naar je wijnhandelaar te stappen?
Floraal, noem het zo en jullie kunnen bij elkaar blijven ;-)
Champagne kan soms zo lekker naar bakkersgist ruiken. Mag van mij rustig 'bloemig' heten.
Ik kom even terug op bloemig. Partner wees me even op de aardappelbeschrijving van Van Dale en tja, hij was het volledig eens met Wouter (ik nog steeds niet).
Paardenzweet lees ik nu pas, nou het authenthieke spul ruikt verrukkelijk maar niet in het glas!
O jee, een filologische studie. Is het niet helder dan? Stel je voor Brandt Cortius die het bestellen van wijn in een restaurant bestudeert. Man heeft er verstand van - denkt'ie. Mevrouw en de sommelier laten het over zich heen komen en sturen hem met zekere hand naar een betere keuze die de avond niet in het water laat vallen. De hele zaak geniet mee, maar hij merkt niks. Prachtig toch?
Idem, bij Henri Bloem in de winkel. Jongen krijgt voor het eerst vriendin op bezoek en wil weten wat hij moet kopen. Hilarisch, maar uiterst leerzaam.
Ik heb al zoveel reisgidsen maar nog geen wijn voor toen Nederland verloor van Guus Hiddink en dus niet eens tegen Duitsland mocht. Daar schrijft een Duitser trouwens niet over. Zijn ze veel te netjes voor.