1 min
Albert Heijn creëert het E-merk. Het is de nieuwe standaard voor kwaliteit en culinair genot in Nederland. Waar het A-merk verdwijnt, verschijnt het E-merk.
Het zet de norm voor 'buitengewone' smaak en authenticiteit voor de betere clientèle van het bedrijf.
Ik liep gisteren met een buur - een Florentijnse - door de supermarkt. We hebben het vaak over eten. Omdat we elkaar voor de AH troffen, wilde zij nou eindelijk wel eens weten hoe ik daar doorheen loop.
Net als altijd controleerde ik even de E-standaard met worsten. Haar oog viel meteen op de Picollini die ik hier al eens beschreef. Ze keek bestraffend. 'Sò skrijf je dat niet.' Klopt, want dat 'typisch Belgische' worstje is een woordgrapje. Picoller (1c, dubbele l) is zuipen; Nick Trachet maakte me indertijd duidelijk dat de Italiaanse immigranten die werk vonden in de Waalse mijnen waarschijnlijk de basis zijn voor het frans-italiaanse naamgrapje achter dat net-wat-betere-dan-Stegeman worstje van Marcassou: een drink- oftewel bierworstje. Als het echte, kleine worstjes waren geweest, dan hadden ze wel Piccolini (dubbele c, 1l) hebben geheten. Op z'n Italiaans.
Ons oog viel vervolgens op een Spaans bevlagd E-product: worst van ham, oftewel Serrano salami, volgens het etiket 'gemaakt van hetzelfde mooie varkensvlees als de beroemde Serranoham'.
In Spanje vind je worsten van beroemde varkensrassen. Ze heten dan 'salchichón', salami (de correcte schrijfwijze is salame; 'salami' is een Engelse vergissing) is Italiaans. Net zoals saucisson Frans is. Maar nee, echt niet. Ze zijn nooit of te nimmer gemaakt van de hammen van het - overigens nauwelijks bekende en niet 'Serrano' geheten - varken dat zijn billen geeft voor de Serranoham. Albert Heijn voedt het publiek op in de nieuwe E-filosofie: grote stappen, gauw thuis. Salami is bekend, serrano ook, dus nu hebben we ook worst van serranoham.
Zo rond 5 uur vanmiddag zegt de ene Grachtengordelaar op borrelbezoek bij de andere, die gisteren ook geen tijd had om naar de in hun kringen poepchique Boerenmarkt te gaan, dat'ie iets heel bijzonders heeft ontdekt. Gewoon bij Albert Heijn. (Spreek uit met een beetje gezwollen keel:)
"Keegel, je hoeft eg niet eeuns meergg voog naag de Boegenmagkt. Daag kén jut niet eeuns kgijge. Het heerglijke glaasje wit eggbij, kom took van Appie. Eiggelijk wel zo makkelijk.'
Dat is de kern van de gemakkelijke E-gedachte. Je hoeft niet meer naar de boer of die andere speciale plek. Je vindt het allemaal weer als vanouds bij AH.
De smaak? Tsja, duidelijk te zuur geconserveerd óf nog veeeulste jong (maar over zelf rijpen geen woord), maar wel heel duidelijk boven het Stegeman-segment.
Salchichón serrano? - die bestaat wel, maar is niet van ham en niet te krijgen bij AH. Waar Excellente Serranoham nog correct en authentiek 'Jamon Serrano' heette, is nu het grote neppen definitief begonnen.
Serrano salami is nét een beter bierworstje. Da's nou de super Echte neppende E-trend die mevrouw Ammerlaan maar niet voorspeld krijgt ;-)
Dit artikel afdrukken
Het zet de norm voor 'buitengewone' smaak en authenticiteit voor de betere clientèle van het bedrijf.
Ik liep gisteren met een buur - een Florentijnse - door de supermarkt. We hebben het vaak over eten. Omdat we elkaar voor de AH troffen, wilde zij nou eindelijk wel eens weten hoe ik daar doorheen loop.
Net als altijd controleerde ik even de E-standaard met worsten. Haar oog viel meteen op de Picollini die ik hier al eens beschreef. Ze keek bestraffend. 'Sò skrijf je dat niet.' Klopt, want dat 'typisch Belgische' worstje is een woordgrapje. Picoller (1c, dubbele l) is zuipen; Nick Trachet maakte me indertijd duidelijk dat de Italiaanse immigranten die werk vonden in de Waalse mijnen waarschijnlijk de basis zijn voor het frans-italiaanse naamgrapje achter dat net-wat-betere-dan-Stegeman worstje van Marcassou: een drink- oftewel bierworstje. Als het echte, kleine worstjes waren geweest, dan hadden ze wel Piccolini (dubbele c, 1l) hebben geheten. Op z'n Italiaans.
Ons oog viel vervolgens op een Spaans bevlagd E-product: worst van ham, oftewel Serrano salami, volgens het etiket 'gemaakt van hetzelfde mooie varkensvlees als de beroemde Serranoham'.
In Spanje vind je worsten van beroemde varkensrassen. Ze heten dan 'salchichón', salami (de correcte schrijfwijze is salame; 'salami' is een Engelse vergissing) is Italiaans. Net zoals saucisson Frans is. Maar nee, echt niet. Ze zijn nooit of te nimmer gemaakt van de hammen van het - overigens nauwelijks bekende en niet 'Serrano' geheten - varken dat zijn billen geeft voor de Serranoham. Albert Heijn voedt het publiek op in de nieuwe E-filosofie: grote stappen, gauw thuis. Salami is bekend, serrano ook, dus nu hebben we ook worst van serranoham.
Zo rond 5 uur vanmiddag zegt de ene Grachtengordelaar op borrelbezoek bij de andere, die gisteren ook geen tijd had om naar de in hun kringen poepchique Boerenmarkt te gaan, dat'ie iets heel bijzonders heeft ontdekt. Gewoon bij Albert Heijn. (Spreek uit met een beetje gezwollen keel:)
"Keegel, je hoeft eg niet eeuns meergg voog naag de Boegenmagkt. Daag kén jut niet eeuns kgijge. Het heerglijke glaasje wit eggbij, kom took van Appie. Eiggelijk wel zo makkelijk.'
Dat is de kern van de gemakkelijke E-gedachte. Je hoeft niet meer naar de boer of die andere speciale plek. Je vindt het allemaal weer als vanouds bij AH.
De smaak? Tsja, duidelijk te zuur geconserveerd óf nog veeeulste jong (maar over zelf rijpen geen woord), maar wel heel duidelijk boven het Stegeman-segment.
Salchichón serrano? - die bestaat wel, maar is niet van ham en niet te krijgen bij AH. Waar Excellente Serranoham nog correct en authentiek 'Jamon Serrano' heette, is nu het grote neppen definitief begonnen.
Serrano salami is nét een beter bierworstje. Da's nou de super Echte neppende E-trend die mevrouw Ammerlaan maar niet voorspeld krijgt ;-)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_02_480_289_84_s_c1.jpg)
Zou me niet verbazen als de varkens eerst vanuit Nederland naar Spanje zijn getransporteerd alvorens er daar worst van is gemaakt.
Ik nam net nog een plakje - het ligt nu eenmaal hier in huis. En zie opeens op de doorzichtige verpakking: "cons. pref antes del: 23/07/08" Komt dus uit Spanje. 'T zal toch geen gerepatrieerd Nederlands big zijn?
Van uitgebigde zeugen maak je - ik praat een goede slager na - de allerbeste, mooi natuurlijk rood gekleurde worst. Dat is een goeie zaak want zo brengen ze nog wat op per kilo, buiten de 80/90 cent die ze op dit moment in Nederland 'doen' na een leven in dienst van 'mooie vleeskinderen'.
In sommige gevallen gaan daar misschien zelfs wel de billen van de dames in. Maar dat is nog steeds niet 'hetzelfde mooie vlees'. Zo is het maar net.
Er zit volgens mij ook een taalkundig luchtje aan. 'Gemaakt van hetzelfde mooie varkensvlees als de beroemde Serranoham' staat er op het etiket. Ik begrijp wel wat ze bedoelen, maar strikt genomen maak je van hetzelfde stuk vlees niet én ham én worst.
Je zou kunnen zeggen dat ze de worst een Engelse naam hebben gegeven: 'Serrano' als Spaansig (eigenlijk: Catalaansig) Engels voor 'uit de bergen' en Salami als internationale naam voor 'gedroogde gezouten worst'. Sssprweewk ut oauwd als [Serrano salami met een Engelse tongval] ;-)
Heel bijzonder, voor een typisch Spaans streekproduct met Spaanse vlag en de belofte van uitzonderlijke authenticiteit.
Ik zou idd de herkomst van het vlees wel eens willen weten.