1 min
Als een omstreden ingrediënt door de handelsketen via honderden bedrijven in duizenden verschillende producten belandt, dan moeten die allemaal individueel openbaar worden gemaakt. Dat is de uiteindelijke consequentie van een uitspraak van Raad van State in de paardenvleesaffaire.
De Raad van State bekrachtigt in hoger beroep het gelijk van foodwatch in de paardenvleesaffaire.
De NVWA publiceerde daarop een lijst met 1.800 afnemers. Eén van de bedrijven op de lijst ging in hoger beroep omdat hij 'onevenredige reputatieschade' vreesde en werd door de Raad van State dus in het ongelijk gesteld.
foodwatch zegt te verwacht dat de uitspraak "grote gevolgen zal hebben voor de informatieverstrekking bij andere voedselschandalen".
Voor bedrijven is de uitspraak geen sinecure. Het betekent dat ze voortaan mee worden genoemd rond fouten die bedrijven voor hen in de keten maken, ook al bevatten hun producten niet meer dan een paar gram van een ingekocht ingrediënt. Denk bijvoorbeeld aan de gehaktkorrels op een pizza.
Eén bedrijf kan voortaan honderden bedrijven en duizenden verschillende producten in diskrediet brengen.
Dit artikel afdrukken
Eén bedrijf kan voortaan honderden bedrijven en duizenden verschillende producten in diskrediet brengenfoodwatch wilde dat de NVWA bekend zou maken in welke producten onterecht en mogelijk vervuild paardenvlees terecht is gekomen. De NVWA weigerde aanvankelijk omdat het individuele bedrijfsbelangen buiten proportie zou schaden. De Raad van State oordeelt in hoger beroep dat openheid van zaken bij voedselfraude zwaarder weegt dan individuele bedrijfsbelangen. De rechtbank Amsterdam oordeelde eind 2015 dat de NVWA de namen van alle afnemers van de wegens fraude met paardenvlees veroordeelde vleesgrossier Willy Selten bekend moest maken.
De NVWA publiceerde daarop een lijst met 1.800 afnemers. Eén van de bedrijven op de lijst ging in hoger beroep omdat hij 'onevenredige reputatieschade' vreesde en werd door de Raad van State dus in het ongelijk gesteld.
foodwatch zegt te verwacht dat de uitspraak "grote gevolgen zal hebben voor de informatieverstrekking bij andere voedselschandalen".
Voor bedrijven is de uitspraak geen sinecure. Het betekent dat ze voortaan mee worden genoemd rond fouten die bedrijven voor hen in de keten maken, ook al bevatten hun producten niet meer dan een paar gram van een ingekocht ingrediënt. Denk bijvoorbeeld aan de gehaktkorrels op een pizza.
Eén bedrijf kan voortaan honderden bedrijven en duizenden verschillende producten in diskrediet brengen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#1 Onzin. De EU regelgeving is juist uitermate duidelijk: als een producent niet kan aantonen dat zijn product veilig is, is het automatisch onveilig en daardoor ongeschikt voor menselijke consumptie. Omgekeerde bewijslast dus. En dat bij een bestuursrechter die altijd veel macht aan de overheid geeft door middel van 'vrije bewijsleer'. De fabrikant in kwestie had veel geld kunnen besparen met één telefoontje.
En tegenwoordig hebben we het appje van Van Dam (ja, echt, het is er al), daarmee kan de klant zien waar zijn gehaktbal vandaan komt. Er vallen vele ontdekkingen te doen.
IJsbrand, met herkomstetikettering alleen ben je er niet. In het gemiddelde half om half gehakt van elke NL supermarkt zit vlees van zes leveranciers. En die leveranciers komen dan ook vaak alle zes uit Nederland. Daar zie je de hoeveelheid batches en betrokken leveranciers dus niet in terug.
Vlees produceren wordt natuurlijk veel duurder als er met beperkt aantal batches geproduceerd kan worden.
Dat zal me een gemier worden. En de kosten opdrijven. Nou, wie weet zet het wel een beetje een rem op de populariteit van kant-en-klare producten, met een waslijst van ingrediënten. En wordt het een steuntje voor lokale productie van die ingrediënten, waar het wat beter te controleren is.
Herkomstaanduiding is een van de pijlers van de informatievoorziening voor de consument. Als een bedrijf het nodig vindt om van 10 verschillende leveranciers zijn grondstoffen te betrekken dan is het kennelijk lonend. Vooral bij samengestelde vleesproducten is dit erg populair. Dit is helaas een van de vele gaten die de EU verordening 1169/2011 vertoont. Ik heb er dan totaal geen moeite mee dat ik kan lezen dat het vlees voor mijn zigeunerschnitzels of gehakt uit Paraguay of Zimbabwe komt. Anderen wellicht wel.
Bovendien moet iedere producent een degelijke leveranciersbeoordeling uitvoeren. Terecht dat hier de teugels voor aangehaald worden.